Βάζει ο Γιώργης τη στολή του

Βάζει ο  Γιώργης τη στολή του

και τον πράσινο μπερέ του

μ’ όλα τα φτερά

και μια νύχτα με φεγγάρι

καλαμπόκι  πάει να πάρει,

βρε, το φουκαρά!

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Στην ανατολή  λεβέντες

βρίσκει στους  αγρούς

και ταράζει τους αφέντες

με ψεύτικους καρπούς

Αχ, γυναίκα, θα τρελαθώ γυναίκα

Το ένα κιλό πως γίνεται δέκα

Αααααααααααααχ.

Ξεκινάει την άλλη μέρα,

μα και πάλι ακούει "Αέρα"

από  τα τσαλιά

δρόμο παίρνει και δρομάκι

και πηδάει το ποταμάκι,

με όλα τα χαρτιά

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι
 από τον ντουνιά

κι όλο μηνύσεις  αλλάζει
 για να βρει γιατριά

Αχ, γυναίκα , θα τρελαθώ γυναίκα

Ένα λέω και κλέβω δέκα

Αααααααααααααχ.

Στέλνει ο νέος Ναπολέων

μεραρχίες καλαμποκέων

στο βουνό  και στα πεδινά

για να βρουν τον αραβόσιτο τους

και ο  Γιώργης  μας  σαν αιχμαλώτους

τσούρμο τους κουβαλά  .

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Και οι διαπλεκόμενοι  οι καημένοι,

βρε τι τρομερό,

φορτωμένοι-χορτασμένοι

με επιδοτήσεις ματσό

Αχ! Δημοσιογράφοι,
να μη σας  δω δημοσιογράφοι

γιατί  τριγύρω μου ανοίξαν τάφοι

Αααααααααααααχ.

Τρέχει σαν τρελός  στο Δημαρχείο

Να κρυφτεί από τη ντροπή του

Μα τρώει τις κλωτσιά

και χωρίς πολλές κουβέντες

βρέθηκαν λεβεντες

να δείξουν τον κλεφτοκαλαμποκά
ότι δεν υπάρχει πάντοτε αρχείο

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Μέσα στο Δημαρχείο  μπήκε το καλαμποκί

και σημαία κυματίζει επιδοματική

Αχ! Γυναίκα , θα σκοτωθώ γυναίκα

Τώρα με φτύνουν δέκα-δέκα

Και `έπαθε ο  καημένος

μεγάλη συμφορά,

μόνος και ξεφωνημένος

Απ΄τον Μήτσο προσμένει γιατριά

Αααααααααααααχ.