Από τον Ανέστη
Αναστασιάδη
Σε λίγες μέρες έχουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου
1973 μετά από 44 χρόνια και σκέφτηκα να γράψω και αφιερώσω κάτι πολλή δικό μου για τα χρόνια της χούντας σε αυτούς που ήταν απέξω
από τις φυλακές 1967-1974 και μαζί
μας έδιναν την δική τους μάχη για πτώση της χούντας .
Ενώ εγώ ήμουν κρατούμενος
στις φυλακές της Αίγινας ο μεγάλος
μου αδελφός μου με 3 παιδιά τότε ήταν
στο Essen της Γερμανίας και ήμουν
φιλοξενούμενος για 7 μήνες στους πρώτους μήνες της χούντας στην Γερμανία και
μετά δεν μπόρεσα να πάρω παραμονή και ξανά ήρθα στα χέρια της χούντας εδώ στην
Θεσσαλονίκη
Μ ου στέλνει ένα γράμμα
και μου λέει θα έρθει να σε δει η Βούλα με τον μικρό τότε 4 ετών Θανάση τον δεύτερο ανιψιό
μου και μάλιστα αν θυμάμαι καλά ήταν και φθινοπώρου .
Εγώ άμεσος ενημερώνω τους φίλους μέσα στην φυλακή ότι θα έχω
επίσκεψη από Γερμανία και να δούμε τι μπορούμε να στείλουμε προς τα έξω .
Άμεσος η ομάδα που υπήρχε
κάθισαν και έγραψαν μια επιστολή προς όλους
τους αρχηγούς κρατών και τους καλούσαμε να ανατρέψουν την χούντα στην Ελλάδα
και πολλά αλλά με όλες τις υπογραφές των κρατούμενων.
Αυτές τις επιστολές τις βάζουμε
σε ένα πακέτο από τσιγάρα στο κάτω μέρος και επάνω μια σειρά από τσιγάρα για να
μην νομίζουν οι φύλακες ότι έχει κάτι άλλο.
Πράγματι μια μέρα με καλούν
στο επισκεπτήρια ότι έχω επίσκεψη από την Βούλα γυναίκα του αδελφού μου μαζί με
τον μικρό Θανάση που σήμερα είναι στην Κολονία της Γερμανίας ενώ η βούλα πέθανε
εδώ και 5 χρόνια και την έχουμε στο
νεκροταφείο στην Αλόννησο μια και εκεί είναι το πατρικό της ..
Βγαίνω στο επισκεπτήριο
και θα πρέπει να με βγάλουν έξω από το συρματόπλεγμα που συνήθως γινόταν τα επισκεπτήρια
λόγο του μικρού Θανάση, με ένα τραπέζι στην μέση και δυο φύλακες δεξιά και αριστερά
να παρακολουθούν τι λέω και να βλέπουν τα διάφορα πράγματα που μου έφεραν .
Ενώ συζητήσουμε για 30 περίπου
λεπτά και η δική μου αγωνιά είναι πως θα δώσω το πακέτο στην Βούλα και μην γίνει
καμιά στραβή και βρεθεί και αυτή μέσα στην φυλακή και μάλιστα με το παιδί .
Τέλος μου λέει ο φύλακας άντε
πες κάτι και στο παιδί γιατί το επισκεπτήρια τελειώνει και τότε ξαφνικά τον παίρνω
στην Αγκαλιά μου και του λέω πες την μαμά όταν φεύγετε ότι ξέχασε να πάρει τα τσιγάρα
της ..
Και ενώ ετοιμάστηκαν να φύγουν
κάνουν δυο βάμματα προς τα έξω από το τραπέζι
και ενώ την είχα πει ότι έχω να σου δώσω
κάτι και το στέλνεις εκεί που σου γράφουμε και θέλει προσοχή όταν το πάρεις .
ο Θανάσης κάτι κατάλαβε
και γύρισε άμεσος και άρπαξε το πακέτο που το είχα πάνω στο τραπέζι και λέει μαμά, μαμά τα τσιγάρα σου ξέχασες και πήραν το πακέτο με πάνω από 15 επιστολές
Εγώ παγωμένος μήπως μπας και
κάτι κατάλαβαν οι δυο φύλακες τους παρεκάλεσε μέχρι να βγουν από την πόρτα της φυλακής
να παρακολουθώ την Βούλα και τον Θανάση και άρχισα να κλαίω δίχως να το θέλω μην γίνει
κάτι έξω από την φυλακή .
Το πακέτο η Βούλα και ο Θανάσης
το έκρυψαν και το είδαν τι ήταν όταν έφτασαν στο σπίτι τους στην Γερμανία μην
τυχόν τους παρακολουθεί κάποιος.
Μετά από δυο μέρες τα μέσα
ενημέρωση ntoitse vele mpi-mpisi ανακοίνωναν τις επιστολές προς όλους
τους ηγέτες της Ευρώπης για τους κρατούμενους στις διάφορες φύλακες της Ελλάδας
και ο διευθυντής των φυλάκων έψαχνε να βρει πως έφυγαν αυτές οι επιστολές από
τις φύλακες .
Εδώ θέλω να τονίσω
ότι αυτή και αν δεν ήταν αντίσταση κατά
της Χούντας από ανθρώπους που ποτέ δεν είπαμε μια λέξη.
Η βούλα Αναστασιάδου –Παπαποστόλου
πέθανε στην Γερμανία με το άγχος ότι έχασε ένα παιδί της 27 ετών που ήταν το καμάρι της τον Μάριο .Μετά τον δικό
της θάνατο και εδώ και 3 χρόνια χάσαμε και το δεύτερο της παιδί τον Σάββα Αναστασιάδη
–Παπαποστόλου 48 χρονών στην Γερμανία στην πόλη του xerten περιοχή Essen
Σήμερα στην Γερμανία ζουν
είναι σε ηλικία 85 ετών ο αδελφός μου Απόστολος και τα δυο παιδιά του ο Θανάσης
και ΖακιEleni
Aυτα τα λίγα είχα ανάγκη να γράψω εφόσον ακόμη ζούμε για την έπετειο του
Πολυτεχνείου μετά 44 χρόνια στα χρόνια
της Χούντας που είναι μια απλή μικρή προσφορά σε αυτούς που από μακριά έκαναν τον δικό τους αγώνα
Ανέστης Αναστασιάδης 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου