με την αριστεία. Την αριστεία που στην δίνουν οι άλλοι. Ήταν και υπαλληλάκος βλέπετε και έβλεπε με λαχτάρα ψηλά. Ερχότανε λοιπόν κάθε τόσο και μου έλεγε, η κόρη του Τάδε πάλι έχει τη σημαία. Η κόρη του τάδε πήρε 19.897. Η κόρη του Τάδε πήρε το Lower. Βρε να σου γαμήσω την κόρη του Τάδε. Ο Τάδε είχε σούπερ μάρκετ, και καλά ήταν φίλος τού πατέρα μου, και ψώνιζε από την εταιρία στην οποία δούλευε ο «φίλος του», αλλά ξέρω καλά γιατί και εγώ έκανα χαμαλίκια πολλά, πως στην ουσία τον περιφρονούσε τεχνηέντως και ανάμεσα στα τερτίπια ήταν και η άμεση σύγκριση της κόρης του με εμένα.
Ο Τάδε έσκαγε βέβαια πολύ χρήμα σε φροντιστήρια, καλοτάιζε τους δασκάλους και βέβαια ήταν ισόβιος χορηγός σε ό,τι έκανε το σχολείο και η τάξη της κόρης του. Όλοι ξέραμε πως είχε το κορίτσι άλλη μεταχείριση. Να πούμε βέβαια του στραβού το δίκιο, με πιάνο και γαλλικά είχε μεγαλώσει, ήταν καλή μαθήτρια, δεν λέω. Ο πατέρας μου μια ζωή με την κόρη του Τάδε, και εγώ, τι να λέω τώρα, το βούλωνα. Ήμουν στον κόσμο μου, δεν έδινα τόση σημασία στα μαθήματα του σχολείου, λιγότερο ακόμα στους καθηγητές, μα διάβαζα τα δικά μου, έγραφα συνεχώς, ταξίδευα σε εγκυκλοπαίδειες και με τους φίλους μου μπήκαμε από νωρίς στους υπολογιστές...
Ρε συ πατέρα, έλα να δεις τι απόγινε η κόρη του Τάδε. Πήγε σχολή τέλειωσε, παντρεύτηκε έναν από το σινάφι της - τον γιο ενός φραγκάτου πάλι από το νησί, δεν εξάσκησε ποτέ το πτυχίο της, έκανε τρία μωρά (τελευταία φορά που είχα νέα της) και μα το θεό αν και πέρασα όλη την εφηβεία μου μπινελικιάζοντας εκείνη και τον Τάδε, εύχομαι ολόψυχα να είναι καλά και ευτυχισμένη. Εγώ που μια φορά δεν σήκωσα σημαία, που δεν πήρα πάνω από 18.5, έχω δυο πτυχία, μάστερ, σπουδές σε Κύπρο, Αμερική, Γαλλία, πήγα σε Σορβώννες, έμαθα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, αιγυπτιακά, ιερογλυφικά, ακκαδικά, σουμεριακά, πήρα μια φορά και ένα άριστα, μα αυτό στο διδακτορικό μου πάνω στον πολιτισμό του νησιού, έγραψα πολλά βραβευμένα βιβλία και διηγήματα, δούλεψα ως ερευνητής σε πανεπιστήμια, έγραψα κείμενα που έχουν μεταφραστεί, έχουν αναλυθεί, έχουν γίνει θεατρικά, έχω βραβευτεί με δυο διεθνή βραβεία για τον ακτιβισμό μου μαζί με τα άλλα μέλη της Αγκαλιάς της οποία ήμουν συνιδρυτής, είμαι αρθρογράφος αλιείας που τόσο αγαπώ, δουλεύω και με τα χέρια μου, κουβαλώ ακόμα, τρέχω... και για να μη λέω και άλλα, να πω το σημαντικότερο: έκανα οικογένεια και είμαι τόσο χαρούμενος...
Για πες μου λοιπόν ρε πατέρα, μα δε μπορείς και δεν πειράζει...τι θα άλλαζε αν είχα 19.998 σε Γυμνάσιο και Λύκειο και αν σήκωνα σημαίες και λάβαρα; Παίδες, γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Για να λέτε σε όποιον σας μιλάει για αριστείες να τις βάλει στον κώλο του. Απλά εσείς πείτε το φωναχτά, και μην το κρατήσετε μέσα σας όπως εγώ. Και ανακαλύψτε τον εαυτό σας όπως το θέλετε, αναδείξτε την ομορφιά και τις κλίσεις σας, θα δείτε θα σας πολεμήσουν αλλά δεν είναι στο χέρι τους να σας σταματήσουν. Ποτέ δεν ήταν και αυτό το φοβούνται και θέλουν να πουλήσουν συστήματα μαντρώματος... και αριστείες που υπονοούν αυτόματα μη-αριστείες εκεί που θέλουνε και κατηγοριοποιήσεις κατά πως τους βολεύει... Βρε, ουστ! Προχωράτε μπροστά και κάντε ό,τι σας προστάζει η καρδιά σας.
Γιώργος Τυρίκος
(Από το fb)
Δημοσιεύθηκε από: harddog-sport.blogspot.com
Μεγάλη μαλακία το κείμενο κ παντελώς ηλίθιος ο συγγραφέας
ΑπάντησηΔιαγραφή