ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΕ ΝΕΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ: ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΠΟΝ (ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ) 11 Π.Μ.

 

        Η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη ήταν μια πρώτη δυναμική, μαχητική απάντηση απέναντι

στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ. Δεκάδες Ομοσπονδίες ,Εργατικά Κέντρα, εκατοντάδες Σωματεία σε όλη την Ελλάδα σήκωσαν το βάρος της ευθύνης να οργανωθεί άμεσα ο αγώνας ενάντια στον αντιλαϊκό οδοστρωτήρα της κυβέρνησης για μισθούς και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ήταν πραγματική απάντηση στην μεγαλοεργοδοσία και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που πολέμησε λυσσαλέα αυτή την απεργία.

    Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχάσουν την απεργοσπαστική στάση των Εργατικών Κέντρων του νομού Πέλλας, που εκείνη τη μέρα βρέθηκαν απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους όλης της Ελλάδας. Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν πολύτιμο σύμμαχο, μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να μπορούν να περνάν τα αντιλαϊκά τους μέτρα.

      Μπροστά στο νέο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, να σημάνει συναγερμός σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά. Οι εργαζόμενοι, οι τίμιοι συνδικαλιστές, πρέπει να αφήσουν πίσω τους εντεταλμένους των εργοδοτών και να στηριχθούν στα δεκάδες Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες και τα εκατοντάδες σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

      Το «καμάρι» της κυβέρνησης το περίφημο αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο :

• Περιλαμβάνει νέο χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις καθώς προβλέπει ανάμεσα στα άλλα δεκάδες δυνατότητες οι εργοδότες να εξαιρούνται από την εφαρμογή κλαδικών ΣΣΕ με την επίκληση οικονομικών δυσκολιών ή ζητώντας ακόμη και μελέτη για τις επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα του συγκεκριμένου κλάδου κα. Καθιστούν τις κλαδικές συμβάσεις ανίσχυρες μπροστά σε τοπικές συμβάσεις ή συμβάσεις που υπογράφονται από τις «ενώσεις προσώπων» κατασκευάσματα των εργοδοτών ακόμη κι αν οι τελευταίες περιέχουν χειρότερους όρους.
• Επιχειρεί να βάλει στο γύψο τα συνδικάτα με την επιβολή «ηλεκτρονικού μητρώου» που ανοίγει την πόρτα για το φακέλωμα όλων των συνδικαλισμένων εντείνοντας τον φόβο-τις αναστολές για κάθε σκέψη για συμμετοχή στην οργανωμένη δράση και πάλη. Αλλά και με την «ηλεκτρονική ψηφοφορία» στις συλλογικές αποφάσεις των συνδικάτων για θέματα όπως η απεργία που είναι χτύπημα στην ίδια την ζωντανή λειτουργία των συνδικάτων.

       Η «δίκαιη ανάπτυξη» ή «ανάπτυξη για όλους» έχει ως προϋπόθεση την συνεχή πρέσα στα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες. Θέλουν να εξασφαλιστεί πλήρης ευελιξία(ασυδοσία) στους εργοδότες-επενδυτές να διαμορφώνουν τους μισθούς και τα δικαιώματά μας όπως τους βολεύει. Να εξαφανιστεί και το τελευταίο ίχνος προστασίας στο δικαίωμά μας στην εργασία. Να αδυνατίσει, να εκμηδενιστεί η δυνατότητα οργάνωσης της αντίδρασης της εργαζομένων απέναντι σε αυτή την προοπτική. Γι΄αυτό είναι υπόθεση όλων των εργαζόμενων, όλων των συναδέλφων. Όχι μόνο των οργανωμένων στα συνδικάτα. Είναι υπόθεση ακόμη κι εκείνων που σήμερα ακόμη δεν έχουν κάνει αυτή την επιλογή. Σήμερα δεν χωρούν άλλες μειωμένες απαιτήσεις, δεν μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος και η νέα να αρκούνται με τα ελάχιστα, δε μπορεί να υπάρχει συμβιβασμός και ανοχή με τα ψίχουλα, με τις κακοπληρωμένες δουλειές του ποδαριού, με την ανασφάλεια και τη μισοανεργία. Να μην επιτρέψουμε να μας αφαιρέσουν την δυνατότητα να διεκδικήσουμε την ζωή που μας αξίζει, αντάξια των μεγάλων δυνατοτήτων της εποχής μας. Η βαρβαρότητα που ζούμε δεν είναι η «κανονικότητα» στην ζωή μας.

Δεν συμβιβαζόμαστε , δεν σκύβουμε το κεφάλι!  

Δεν παραδίδουμε στην κυβέρνηση και την εργοδοσία την δυνατότητα να οργανωνόμαστε, να παλεύουμε και να διεκδικούμε!