Γράφει ο Ρηγίνος Μέσσιος
Είμαστε τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο
όσο και να κοιτούμε μακριά φιλοσοφώντας
προσκολλημένοι μονολιθικά
με τους ίδιους χορούς τα ίδια τραγούδια
αναπολώντας τα παλιά με μια δόση ηδυπάθειας
το ζεϊμπέκικο της αμαρτίας
πάνω στον ίδιο βηματισμό τα ίδια συνθήματα
περιμετρικά της πόλης αλωμένοι εκ των έσω
ψάλλοντας, αλίμονο, τα νικητήρια.
Σήμερα δεν θα σκοτώσω καμιά κατσαρίδα
έτσι κι αλλιώς μόνο αυτές θα επιβιώσουν
ας συμβιβαστούμε με τις πανδημίες
όλα τα υπόλοιπα τα διαγράψαμε
ρύπανση, μείωση βιοποικιλότητας, ακραία καιρικά
τα αφήσαμε προίκα στις επόμενες γενιές
για να μας βρίζουν
κι εμείς ξυνόμαστε φθινοπωριάτικα
με την επερχόμενη πανσέληνο να μην μας ενθουσιάζει
μόνη νότα αισιοδοξίας τα χρυσάνθεμα
προϊδέασμα μιας άνοιξης στην είσοδο του χειμώνα.
27-10-20 Ρηγίνος
rmessios@gmail.com
Τέλειο! Άψογη και πλήρης περιγραφή του σήμερα σε 20 στίχους! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή