Τον
είχα πως θα 'φτανε ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που κάνουμε φωλιές τ'
αγριοπούλια, αλλά τ' αηδόνι της Ανατολής, της Κρήτης ο ντελικανής, του
πελάου το μαϊστράλι κι ο ανθός της αρετής, το παιδί της αλληνής κι o
αδερφός της αυτηνής, αυτός ο άνθρωπος αυτός που έγινε πρωθυπουργός (!)
ξεπέρασε κάθε προσδοκία και πόθο μου κρυφό. Γιατί, όχι μόνο θα τους
αναστήσει, αλλά και πριν την ώρα τους!
Με...
τους θεούς πάει, τελειώσαμε. Μπαίνει και Μεγαλοβδομάδα, μια του κλέφτη,
δυο του προδότη, τρεις και τον τσακώσαμε και στο ξύλο τον καρφώσαμε και
πιο νωρίς τον ξανανιώσαμε. Στις εννέα το βράδυ θα γίνει η Ανάσταση
εφέτο, αλλά κάπως σκέτη. Ούτε αγκαλιές, ούτε της αγάπης το φιλί, ούτε
σούξουμε και μούξουνε. Θα μεταλάβουν άραγε οι πιστοί; Απ' αυτό, που δεν
κολλάει; Κάπως έχω μπερδευτεί και με τον Επιτάφιο, που θα τον προσκυνάμε
μεν, είπαν, αλλά μόνο μες στην εκκλησιά! Μόνο που σκέφτομαι τα σάλια
του ενός πάνω στα σάλια του άλλου, όλο αυτό κάπως θανατίλα μού κάνει. Κι
όχι τίποτ' άλλο, δεν τον παίρνει τον αρχηγό να χάσει κι άλλους
ψηφοφόρους. Οι νεότεροι, πού τους χάνεις, πού τους βρίσκεις, στα
παγκάκια και στις πλατείες - κάποιοι πιο τυχεροί και σε κάτι... πυλωτές
για κάτι... απύλωτα. Αυτούς άντε να τους μαζέψεις! Από την άλλη, οι
μεσόκοποι έχουν βαρεθεί τη ζωή τους κι άντε να τους εμπνεύσεις. Ε, κι
είναι κι οι μεγαλύτεροι - αυτοί πια, οι μισοί μπουγαδιάζουν τους
πυλωτικούς νεανίσκους που λέγαμε κι οι άλλοι μισοί, δυο Επιταφίους να
παν να προσκυνήσουν, δεν τους βλέπω καλά, καθόλου καλά δεν τους βλέπω.
Τι να σου κάμει κι η μεταλαβιά σαν η ΜΕΘ δεν έχει κλίνη, ώστε η κεφαλή
να κλίνη.
Ολα
αυτά, ωστόσο, δεν έχουν (ή αν έχουν, κι αυτή μικρή την έχουν) σημασία,
μπροστά στην αποκάλυψη της οποίας σταθήκαμε όλοι μάρτυρες (σχεδόν
οσιομάρτυρες): Αυτό δεν είναι κυβέρνηση. Η μεγάλη των υπερηρώων σχολή
είναι! Τον έναν τον ξέραμε ήδη. Iron man τον αποκαλεί ο
«κληρονομώ_Μαξίμου» γιος του, Μωυσή οι «είμαι_κι_εγώ_στη_λίστα_Πέτσα»
πληρωμένοι φίλοι του. Τον άλλο δεν ξέραμε - και μήτε και τον
φανταζόμασταν. Ο Σούπερμαν είναι. Που πήγε και προσκύνησε και έγινε
Χατζής, και μετά Δάκης, και τέλος, Κώστας Χατζηδάκης.
Την
Ολυμπιακή είχε πάνω η τούρτα του σουπερ-χατζη-δάκη-μαν. Υπουργός
Ανάπτυξης ήταν το 2009 όταν την έκλεισε τελείως. Τότε έλεγε ότι με τα
χρήματα που θα εξοικονομούσε το Δημόσιο από το κλείσιμο της Ολυμπιακής
θα έχτιζε κάθε μήνα από ένα νοσοκομείο και δεν θυμάμαι πόσα σχολεία. Τι
να σου πω - τιγκάραμε στο νοσοκομείο και τα σχολεία! Γκώσαμε σε υγεία
και γνώση... Τη ΔΕΗ είχε πάνω στη γενέθλια τούρτα του ο σούπερ-τέτοιος.
Αυτή που το 2019 την είχε χαρακτηρίσει ως τη «νέα Ολυμπιακή»! Τουτέστιν,
Θεός 'σχωρέσ' την κι αυτήν... Τον ΟΣΕ είχε στην τούρτα του ο
υπερδαύτος. Τι να πω εδώ; Τα 'χει πει όλα ο ίδιος: «Χάρη στις δικές μας
παρεμβάσεις επιτεύχθηκε η μετέπειτα αποκρατικοποίηση της εταιρείας».
Πάει κι αυτή... Και τις συντάξεις είχε πάνω η τούρτα. Εδώ πια,
πιανόμαστε όλοι μαζί κι αρχίζουμε να φιλάμε τον Επιτάφιο με μανία, μπας
και γλιτώσουμε μια ώρα αρχύτερα από μια ζωή σε αναμονή μιας σύνταξης που
δεν.
Τα
κεράκια αυτής της τούρτας (μωρέ, μπουκιά και καταστροφή ήταν) τα 'σβησε
πάντως ο σουπερδάκης... Τουτέστιν, δεν υπάρχει σωσμός.
Και
καλά εμάς. Εκείνον τον έρμο τον αρχηγό του δεν τον σκέφτηκε; Εκείνος τι
θα διαλύσει τώρα με τις υπερδυνάμεις του; Που οι μανατζαρέοι του τον
συμβούλεψαν και πήρε ένα κοπρόσκυλο, το 'βγαλε και Πίνατ (ήμαρτον Παναΐα
μου!) και βρήκε παιχνίδι! Που ένα ζακετάκι πήγε να φορέσει από μοναχός
του, εκεί στης Κορίνθου τα στενά, και πέντε λεπτά πιλάτευε να βρει πού
πάει το χέρι και πού είναι το μανίκι!
Ευχή και κατάρα σου δίνω, Κυριάκο μου: ζακέτα να ξεχάσεις!
Οσο για την πρωθυπουργία... ανάστησε κανά χριστούλι φέτος και για του χρόνου, έχει ο Μεγαλοδύναμος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου