Εργασιακό - Ασφαλιστικό: Μετά τις ατομικές συμβάσεις οι ατομικές… μερίδες

Γράφει ο Χρήστος Μέγας

Όσα προβλέπει το κυβερνητικό σχέδιο για τους νέους εργαζόμενους (κάτω των 35 ετών) και των νεοπροσλαμβανόμενων οι οποίοι θα μπορούν να επιλέξουν τις ατομικές μερίδες ασφάλισης.

Σε… αντεργατική εγρήγορση βρίσκεται η κυβέρνηση. Μετά το εργασιακό και τις ατομικές συμβάσεις με τις οποίες θα ρυθμίζεται ο ημερήσιος χρόνος εργασίας (έως και 10 ώρες την ημέρα), η «κατσαρή» (πρωί-απόγευμα) βάρδια στην μερική απασχόληση και επιβραβεύονται οι επιχειρήσεις για τις παράνομες απολύσεις (μη επαναπρόσληψη απολυθέντων), σχέδιο που πέρασε εν μέσω πανδημίας, το υπουργείο Εργασίας αναμένει εντός της εβδομάδας το «πράσινο» φως από το Μαξίμου προκειμένου να δέσει σε δημόσια διαβούλευση το άλλο «εμβληματικό» νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Τσακλόγλου-Μητσοτάκη: Αυτό που αφορά στην εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική σύνταξη.

Το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει ότι οι νέοι εργαζόμενοι (κάτω των 35 ετών) και γενικώς όλοι οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα μπορούν να επιλέξουν τις ατομικές μερίδες ασφάλισης και οι αποταμιεύσεις τους να επενδύονται ελεύθερα στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου. Έτσι, οι ασφαλιστικές εισφορές θα επενδύονται σε μετοχές και ομόλογα με στόχο υψηλότερες αποδόσεις και η σύναξη θα διαμορφώνεται με βάσει τις αποδόσεις της επένδυσης (σ.σ. με επιλογή του απασχολουμένου).

Με βάσει την έως τώρα εμπειρία όμως ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτές οι επενδύσεις θα είναι αποδοτικές (θετικές). Και αυτό γιατί το κεφαλαιοποιητικό σύστημα είναι σύστημα εγγυημένων καταβολών (εισφορών) αλλά αβέβαιων αποδόσεων (καταβολών) λόγω υψηλού επενδυτικού ρίσκου. Πέραν του ταμειακού κενού ως προς την κάλυψη των συντάξεων και την καταβολή των δικαιωμάτων στους ήδη ασφαλισμένους και όσους καταβάλλουν αγόγγυστα τις εισφορές και αναμένουν, σαν αυριανοί συνταξιούχοι, τις παροχές τους…

Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο μιας αβέβαιης επένδυσης και εξανεμισμένου (μελλοντικού) εισοδήματος (εξαέρωσης των εισφορών), ο αρμόδιος υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνιών Ασφαλίσεων έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι θα είναι εγγυημένες οι εισφορές.

5 κενά

Οπότε προκύπτουν τα κάτωθι ερωτήματα:

1. Εάν οι επενδύσεις που επέλεξε, για τις εισφορές του, ο συγκεκριμένος εργαζόμενος καταρρεύσουν ή εάν η χώρα κι ο πλανήτης διέρχονται μια παρατεταμένη και βαθειά οικονομική (και εσχάτως υγειονομική) κρίση, ποιος θα καλύψει τις απώλειες; Οι εθνικοί προϋπολογισμοί, δημιουργώντας μεγαλύτερα δημοσιονομικά προβλήματα-ελλείμματα; Κάποιο επικουρικό ταμείο (αντασφάλισης) για το οποίο θα προβλέπεται πρόσθετο επασφάλιστρο; Πώς θα καλύπτονται τα έξοδα διαχείρισης (ώστε ο ασφαλισμένος-επενδυτής να λάβει στο ακέραιο τις εισφορές του);

2. Με το «κεφαλαιοποιητικό σύστημα» επανερχόμαστε στην δεκαετία του 1950 όταν οι εισφορές ήταν ατόκως κατατεθειμένες στην Τράπεζα της Ελλάδας (σ.σ. προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη της μετεμφυλιακής Ελλάδας); Οπότε και καταστράφηκαν οι αποταμιεύσεις των εργαζομένων καθώς μετατράπηκαν σε θαλασσοδάνεια…

3. Ποιός θα καλύψει το έλλειμμα του επικουρικού ΕΤΕΑΕΠ το οποίο υπολογίζεται, από την κυβέρνηση (αναλογιστική μελέτη Μυταράκη) στα 60 δις ευρώ σε βάθος 40 ετών (από την απόσυρση των εισφορών που προορίζονται για τις συντάξεις της τρέχουσας γενιάς και το χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται);

4. Τα 12 δις του «κουμπαρά των ασφαλισμένων» (ΑΚΑΓΕ) τα οποία προήλθαν από τις κρατήσεις της κύριας σύνταξης, θα διασπαθιστούν προκειμένου να στηριχτούν οι επικουρικές συντάξεις τα επόμενα 3-4 χρόνια, ενώ την ίδια περίοδο ο ΕΦΚΑ (κύριες συντάξεις) καταγράφει ετήσιο λειτουργικό έλλειμμα άνω του 1 δις ευρώ κατά την τελευταία διετία;

5. Το κυβερνητικό «πρότζεκτ» αναπτύσσεται προκειμένου να δημιουργηθούν «τα αναγκαία επενδυτικά κεφάλαια τα οποία θα χρηματοδοτήσουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας», κατά τον υφυπουργό Π.Τσακλόγλου. Ωστόσο, οι αποταμιεύσεις των εργαζομένων (ασφαλιστικές εισφορές) θα μπορούν να επενδύονται ελεύθερα και στο εξωτερικό (όπου τα χρηματιστήρια έχουν μεγαλύτερο βάθος και, πιθανότατα, καλύτερες αποδόσεις). Ως εκ τούτο τα κεφάλαια θα… μεταναστεύουν και ουδόλως θα στηρίζουν είτε την κατανάλωση (σ.σ. εάν θα γινόταν συντάξεις της προηγουμένης γενιάς) είτε τις παραγωγικές επενδύσεις (εάν θα μετατρεπόταν σε εγχώριες χρηματοδοτήσεις και δάνεια)…

Κοντολογίς, η κυβέρνηση μετά τις ατομικές συμβάσεις που επέλεξε για την ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, δίνοντας ουσιαστικά προβάδισμα στο ισχυρό μέρος (επιχειρήσεις), τώρα επιλέγει και τις ατομικές μερίδες προσφέροντας τις (ατομικές) αποταμιεύσεις των εργαζομένων στα ιπτάμενα (χρηματιστηριακά) κεφάλαια (ισχυρό μέρος). 

Πηγή: ieidiseis.gr