Το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, ένας λιμενεργάτης, ο Δημήτρης Δαγκλής, έπεσε θύμα θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος στην προβλήτα 2, στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά, όταν τραυματίστηκε θανάσιμα, από γερανογέφυρα.
Αμέσως, στις εγκαταστάσεις της COSCO, σήμανε συναγερμός και οι λιμενικές αρχές, σε συνεργασία με την Επιθεώρηση Εργασίας, ανέλαβαν να διερευνήσουν, τις συνθήκες του ατυχήματος.
Το εργατικό ατύχημα, δεν συνέβη σε μια βιοτεχνία, σε μια μικρομεσαία επιχείρηση, αλλά σε ένα κολοσσό στο χώρο της διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων, στην COSCO.
Οι ποινικές ή αστικές ευθύνες θα αναζητηθούν κατά τη νόμιμη διαδικασία, αυτό που όμως προξένησε εντύπωση ήταν ότι, το ΑΠΕ-ΜΠΕ διακίνησε την είδηση, η οποία αναπαράχθηκε από αρκετά ΜΜΕ, αναφέροντας ψευδώς ότι, ο εργαζόμενος ο οποίος σκοτώθηκε στη COSCO, «μόλις είχε σχολάσει και επέστρεψε να πάρει από το σημείο, κάποια προσωπικά του αντικείμενα».
Η είδηση φυσικά, είχε παραποιηθεί, καθώς αυτόπτες μάρτυρες και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων κατέθεσαν ότι, ο εργαζόμενος «δούλευε στη βάρδια 3-11, στη γερανογέφυρα 10» και το ατύχημα συνέβη «περίπου στην αρχή της βάρδιας».
Έχει μια σημασία, να εξηγήσουν οι υπεύθυνοι του ΑΠΕ-ΜΠΕ, αν διασταύρωσαν την είδηση και με ποιο σκοπό, διακίνησαν συγκεκριμένα fake news (ή αν απλά παρέθεσαν τις ανακοινώσεις μιας εταιρίας!) .Αν δεν το πράξουν, τότε βάσιμα μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι, ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, επιχείρησαν να ξεπλύνουν τις ευθύνες, είτε των εργολάβων, που δραστηριοποιούνται στο λιμάνι του Πειραιά, είτε άλλων, ακόμα υψηλότερα ιστάμενων.
Ένας νέο άνθρωπος, ένα παιδί της εργατικής τάξης, σκοτώθηκε και αυτό δεν αλλάζει. Το γεγονός αυτό, φέρνει στην δημοσιότητα, τις συνθήκες εργασίας εκατοντάδων εργαζομένων, στο λιμάνι του Πειραιά, στο οποίο είναι γνωστό ότι, επικρατεί μια «ιδιότυπη σιωπή» για το τι, αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.
Πρόσφατα, όλη η ελληνική κοινωνία αγκάλιασε τoυς ντελιβεράδες της e-food, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό τους, το δυστοπικό εργασιακό μέλλον, των εργαζομένων, όλης της χώρας. Η ανασφάλεια, οι χαμηλές αμοιβές, η εξευτελιστική αντιμετώπιση, η εντατικοποίηση της εργασίας, η σιωπή μπροστά στις προσβολές και στην εργοδοτική αυθαιρεσία, ο φόβος της απόλυσης, είναι φαινόμενα, που τα ζουν «στο πετσί τους», όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας, εδώ και καιρό.
Τα ίδια φαινόμενα, που αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά, στην e-food και αλλού, είναι πια ο κανόνας στην σύγχρονη, δουλεμπορική, αγορά εργασίας του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και όχι η εξαίρεση.
Ο ντελιβεράς, που τρέχει να δώσει την παραγγελία ασθμαίνοντας, που παραβιάζει τους ερυθρούς σηματοδότες και τα στοπ, για να προλάβει ένα καλύτερο φιλοδώρημα και να πάρει «5 αστεράκια» από τον πελάτη, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του για 3 ευρώ την ώρα, βιώνει την ίδια πίεση με τον λιμενεργάτη στην γέφυρα, που δουλεύει διπλοβάρδια, εκτεθειμένος στο κρύο, στις κακουχίες και στα ξενύχτια, σκαρφαλωμένος στα 10 μέτρα. Μα μήπως, την ίδια εντατικοποίηση, δεν βιώνουν και τα νέα παιδιά στα καφέ «για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πελάτη», στα γραφεία και στα γκισέ των τραπεζών, στα call center, «για να πιαστούν οι στόχοι»;
Και έπειτα είναι και η επισφάλεια. Ο Δημήτρης Δαγκλής, δούλευε στις εγκαταστάσεις του λιμανιού, προσέφερε υπηρεσίες σε ένα κολοσσό, με τεράστια οικονομική επιφάνεια, αλλά «στα χαρτιά» εργοδότης είναι ένας εργολάβος, ο οποίος μέσω της γνωστής μεθόδου, του outsourcing, «βγαίνει και δεν βγαίνει» και άρα δεν μπορεί να πληρώνει και υψηλά μεροκάματα, δεν λογαριάζει τις υπερωρίες, αφού ξέρει ότι, οι άνεργοι «κάνουν ουρά»… Η εργολαβοποίηση των εργαζομένων, συνδέεται και με την «uber-οποιήση της ζωής» που επιβάλλει, ο σύγχρονος εργαζόμενος, να είναι ευέλικτος, συνεχώς διαθέσιμος ,σε πολλούς εργοδότες, φτηνός και ανασφαλής, με ελάχιστα δικαιώματα, με «συμβάσεις μιας μέρας», ψευτο-τηλεργαζόμενος ή freelancer, μα πάντα χαμογελαστός.
Ο Δημήτρης στον Πειραιά, δεν έχει μόνιμη και σταθερή εργασία. Πέρασε ολιγοήμερη εκπαίδευση, για να μάθει τη δουλεία και βγήκε στο μεροκάματο. Πόσοι εργαζόμενοι πια εκπαιδεύονται συστηματικά, περνάνε μαθήματα, για να ενημερωθούν για τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας στην εργασία και έχουν πλήρη και ασφαλή εξοπλισμό; Ένα κράνος, που πρέπει να φοράνε οι ντελιβεράδες, όταν βγαίνουν στο μεροκάματο, φτάσαμε στο 2019 για να υπάρξει ρύθμιση, που να ορίζει ρητά ότι πρέπει να το παρέχει ο εργοδότης!
Και είναι και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Πως λειτουργούν, είναι στελεχωμένοι, είναι ανεξάρτητοι και επαρκείς; Στην Ζάκυνθο, ένα νησί που συγκεντρώνει χιλιάδες τουρίστες (και είναι γνωστό ότι ο επισιτισμός- τουρισμός αντιμετωπίζει προβλήματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας) οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι του ΣΕΠΕ, καταγγέλλουν ότι, για έλεγχο στις επιχειρήσεις, υπάρχει ένας υπάλληλος, για όλο το νησί! Ίδια είναι η κατάσταση και για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των ασφαλιστικών ταμείων, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι, να βλέπουν την ασφάλιση, τα ένσημα και τελικά τη σύνταξη « με τα κιάλια».
Μήπως όμως όλα τα ανωτέρω είναι φυσικά φαινόμενα και έπεσαν από τον ουρανό ή αποτελούν κεραυνό εν αιθρία; Είναι ή όχι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών; Έπαιξε ή όχι ρόλο στο θάνατο του Δημήτρη, η πολιτική της ελαστικής εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς, των μειωμένων συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και της απελευθέρωσης των απολύσεων, που εισήγαγε και επέβαλε ο «νόμος Χατζηδάκη»(ν.4808/2021);Και μπορεί υπό το φόβο γενικευμένης εξέγερσης, των εργαζομένων οι εργολάβοι και η COSCO, να μην τόλμησαν να προσφύγουν στα δικαστήρια για να κηρύξουν την απεργία, που συνεχίζουν οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας, παράνομη ή καταχρηστική, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως, με όλες τις απεργίες, που εφεξής μπαίνουν στον «Προκρούστη» του νομοθετικού τερατουργήματος της κυβέρνησης.
Η οργή ξεχειλίζει κατά των υπευθύνων και κυρίως κατά της COSCO, που με πολιτική απόφαση της κυβέρνησης, αποκτά και το υπόλοιπο 16% των μετοχών του ΟΛΠ, νιώθοντας την «επιβράβευση» και καμία σίγουρα, ενόχληση για τις εργασιακές συνθήκες, που επικρατούν στο λιμάνι και το κινεζικό μοντέλο εργασίας που προωθείται.
Ο Δημήτρης Δαγκλής τελικά, είναι άλλο ένα θύμα του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και της δολοφονικής υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, που κινείται σε ακόμα πιο επιθετική κατεύθυνση, με «τις πλάτες» της κυβερνητικής πολιτικής.
Το βέβαιο είναι και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι ότι, οι μισθοί τους, τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, άλλα και η ασφάλειά τους και ή ίδια τους η ζωή, συνεχώς υποβαθμίζονται, μέσα από την διαδικασία απορρύθμισης της εργασίας που κυριαρχεί.
Το ελπιδοφόρο είναι ότι ο θάνατος του Δημήτρη Δαγκλή δεν περνά «στα ψιλά» όσο και αν τα συστημικά ΜΜΕ, κάνουν προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή. Την περασμένη εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη έγινε κινητοποίηση στην COSCO από μέλη του Συνδικάτου Μεταφορών Nakliyat-Is της Τουρκίας, που εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, στους εργαζόμενους της COSCO στον Πειραιά, αλλά και στην Ιταλία, από το Σωματείο Λιμενεργατών του Λιβόρνο.
Μόνο μέσα από αυτήν την έμπρακτη αλληλεγγύη και υποστήριξη των εργαζομένων, υπάρχει προοπτική εξόδου, από την ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα. Είναι ανάγκη για όλους μας, ο αγώνας αυτός, να είναι νικηφόρος.
Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος-Εργατολόγος
Αναρτήθηκε από: ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου