Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τα πράγματα ειπώθηκαν με το όνομά τους, αλλά από τις Βρυξέλλες. Το έγκυρο Politico σημειώνει αυτό που - κάνουν πως – δεν βλέπουν στην Αθήνα οι πολιτικοί ταγοί- κυρίως της ΝΔ: ο σημερινός Πρωθυπουργός αλλάζει τα δόγματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της!
Με αφορμή τον ρωσική εισβολή στην Ουκρανία- εγκαταλείπει πάγιες εθνικές επιλογές και στα πλαίσια των ελληνικών δεσμεύσεων στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτοσχεδιάζει. Χωρίς να ρωτήσει κανέναν-ούτε τους αρμόδιους υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών.
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι η απόφαση Μητσοτάκη «να εμπλέξει τη χώρα στην σύγκρουση της Ουκρανίας», συναντά την «αποδοκιμασία στο εσωτερικό» ως «ακραίο βήμα», καθώς «ο Πρωθυπουργός αντέστρεψε δραματικά την πάγια ελληνική θέση να μην εμπλέκεται σε ξένες συγκρούσεις».
Προσθέτει μάλιστα ότι «η κίνησή του έρχεται ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή όπου άλλες χώρες επέλεξαν να δράσουν ως διαμεσολαβήτριες και όχι ως προμηθευτές όπλων».
Το Politico ανατρέχει στις «προσεκτικές αποφάσεις» προκατόχων του Μητσοτάκη στις περιπτώσεις της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν, στις οποίες «οι ελληνικές δυνάμεις βοήθησαν μόνο στην κατασκευή υποδομών και στη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας».
Δεν παραλείπει μάλιστα να παραθέσει τις επισημάνσεις ότι «η ελληνική κοινωνία έχει ιστορικούς δεσμούς με τη Ρωσία από την επανάσταση του 1821, ενώ τα τελευταία χρόνια η Μόσχα έχει θεωρηθεί ως προστάτης της Ελλάδας στην μακροχρόνια αντιπαράθεση με την Τουρκία».
Παραθέτοντας όλες τις απόψεις γύρω από αυτό το θέμα, το δημοσίευμα αναδεικνύει ότι δεν πρόκειται για τρέχουσα κυβερνητική επιλογή , αλλά για «νέο δόγμα».
Εμπλεκόμενη, με την παροχή στρατιωτικής βοήθειας, η Ελλάδα ακυρώνει τον παραδοσιακό ρόλο της να συμμετέχει στις προσπάθειες ειρήνευσης και να λειτουργεί ως γέφυρα στην ευρύτερη περιοχή.
Οι παρατηρήσεις αυτές ενισχύονται , αν ληφθεί υπόψη ο Πρωθυπουργός συνυπέγραψε με τη Γαλλία «συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής», που δεσμεύει την Ελλάδα να στείλει στρατεύματα στη ζώνη Σαχέλ, αν και δεν συνδέεται με τα συμφέροντά της.
Εγκατάλειψη δόγματος και defacto αναθεώρηση πολιτικής φαίνεται να υπάρχει και στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις ελληνοτουρκικές σχέσεις- παρ ότι χαρακτηρίζονται πάντα από την επιθετικότητα και τις διεκδικήσεις της γειτονικής χώρας.
Η πάγια ελληνική θέση «δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν παραχωρούμε τίποτε και συζητάμε μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νησιών», δεν φαίνεται να ορίζει πάντα τις επιλογές του.
Από τις πρώτες συναντήσεις που είχε, ως Πρωθυπουργός, με τον Ταγίπ Ερντογάν κινήθηκε με διαθέσεις κατευνασμού και για μερικούς πολιτικούς παρατηρητές ενδοτικότητας. Είτε αποφεύγοντας να διαμαρτυρηθεί για την τουρκική παραβατικότητα στο Αιγαίο, είτε αποδεχόμενος … συνευθύνη για την ανάγκη για «αμοιβαία καλή διάθεση». Σαν να μην την έχει ούτε η Ελλάδα.
Εκ παραλλήλου ο Πρωθυπουργός – για τον οποίο αποκαλύφθηκε ότι διαβουλεύεται με τον Τούρκο πρόεδρο μέσω συμβούλων τους, εν αγνοία του υπουργού Εξωτερικών-σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποίησε όρους όπως «διαφορές» και «θαλάσσιες ζώνες», που παραπέμπουν σε ν υπέρβαση της ελληνικής κόκκινης γραμμής.
Επίσης δεν έχει αντιδράσει όταν ξένοι επίσημοι μιλούν για «συμβιβασμούς», είτε -όπως πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαρκ Πομπέο – για «μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στο Αιγαίο»-παραπέμποντας στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών που ζητούν η Τούρκοι.
Ουδέποτε έχει θίξει το θέμα των «γκρίζων ζωνών» που προβάλουν οι Τούρκοι και επιπλέον πολλές φορές έχει δεχθεί κριτική στην Ελλάδα και στη Λευκωσία ότι εγκαταλείπει τις ελληνικές προσπάθειες για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού.
Επί των ημερών του άλλωστε η Άγκυρα προκάλεσε ωμά την Ελλάδα στα Βαρόσια, όπως και στην Αγία Σοφία-πέραν της έμπρακτης αμφισβήτησης της ελληνικής ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.
Μόλις πρόσφατα και παρότι προηγήθηκαν εντάσεις, απειλές και ωμές αμφισβητήσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, άφησε στην Αθήνα τον επικεφαλής της ελληνικής Διπλωματίας και παρακάθησε σε δείπνο, τετ α τετ, με τον Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη.
Από αυτή την …ιδιωτική συνάντηση προέκυψε κυβερνητική διάθεση για «συναντίληψη» και « νέα αρχή», παρότι η Τουρκική πλευρά είχε προβάλει επισήμως ως ατζέντα της, όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις.
Από όλα αυτά προκύπτει ότι ο Πρωθυπουργός δεν ασκεί απλώς ένα είδος προσωπικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά προβαίνει και σε αλλαγές πάγιων δογμάτων της .
Ερήμην του υπουργικού Συμβουλίου, της Βουλής και του πολιτικού συστήματος της χώρας που – πλην εξαιρέσεων που κόστισαν- σεβάστηκε διαχρονικά την γραμμή που ακολουθείται στο διεθνή χώρο - και πρωτίστως στα ελληνοτουρκικά -από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Προκαλεί ωστόσο εντύπωση ότι ενώ αυτή η αλλαγή είναι εμφανής και δεν δείχνει να αποφέρει καρπούς, οι πολιτικοί ταγοί της χώρας σιωπούν, παρότι σήμερα στη Βουλή βρίσκονται τέσσερις πρώην Πρωθυπουργοί από τρία κόμματα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σημείωσε το 2019 ότι «πιέσεις από εταίρους και συμμάχους να τα βρούμε την Τουρκία δεν γίνονται δεκτές» και ο Αντώνης Σαμαράς, προειδοποίησε τον Πρωθυπουργό ότι «διάλογο με πειρατές δεν κάνεις», αλλά συνέχεια για τις πρωθυπουργικές αποκλίσεις από την σταθερή εθνική γραμμή δεν δόθηκε από την πλευρά της ΝΔ.
Από την αντιπολίτευσης ο Αλέξης Τσίπρας δεν δείχνει διάθεση αναμέτρησης με τον Πρωθυπουργό σ αυτό το πεδίο. Ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου μάλλον συμφωνεί με τον Μητσοτάκη και πάντως θύμισε ότι ο ίδιος είχε κάποτε ρόλο στην εξωτερική πολιτική, μόνο με τον «θρήνο» του για την απώλεια της Μαντλίν Ωλμπράιτ.
Για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ας
μη γίνεται λόγος: το ενδιαφέρον της μονοπωλούν οι βραδιές ποίησης και οι
τελετές αυτοπροβολής της. Οι εποχές επαγρύπνησης του Κάρολου Παπούλια
και του Προκόπη Παυλόπουλου τελείωσαν…
(Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου