ΌΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΗ ΜΕΡΑ που ακολούθησα ένα μεγάλο σάιτ για γονείς στο Facebook. Eίχα μπει μια-δυο φορές για να κοιτάξω για παιδικές εκδηλώσεις και μου φάνηκε ενδιαφέρον. «Δηλώσεις της Ρούλας για όσα ακούγονται εναντίον της – Ο ρόλος της χαρτορίχτρας – Τα μηνύματα αγάπης του ζευγαριού» ήταν η πρώτη είδηση που μου βγήκε στο timeline μου.
«Πάτρα: Ο Μάνος Δασκαλάκης είχε πάει σε οντισιόν του X-Factor δύο μήνες πριν από τον θάνατο της Τζωρτζίνας» η δεύτερη. Έκανα scroll στο newsfeed τους. Μία στις τρεις ειδήσεις αφορούσε τον θάνατο των τριών παιδιών στην Πάτρα.Έχουν περάσει δύο μήνες από όταν ξεκίνησε ο θόρυβος γύρω από την υπόθεση. Στις 9 Φεβρουαρίου, λίγο μετά την κηδεία της μεγαλύτερης κόρης, άρχισαν τα πρώτα ρεπορτάζ για το «μεγάλο δράμα» της «οικογένειας που έχασε και τα τρία της αγγελούδια σε τρία χρόνια». Με την πρώτη εισαγγελική έρευνα ξεκίνησαν τα πρώτα υπονοούμενα. Σχεδόν δύο μήνες μετά, έχουμε ξεχάσει πλέον ότι μιλάμε για τρία νεκρά παιδιά - μέχρι και ολόγραμμα παιδιού είδαμε δίπλα σε δημοσιογράφο για να βγει «πιο ζωντανή» η εκπομπή. Η κάλυψη της υπόθεσης δεν είναι απλώς δημοσιογραφικά κακή. Είναι άθλια. Τα παιδιά έχουν πλέον χάσει την ανθρώπινή τους υπόσταση, αποτελούν μια ξεχασμένη υποσημείωση σε ένα κακόγουστο ριάλιτι ευρείας κατανάλωσης στο οποίο πρωταγωνιστούν ιατροδικαστές, «δημοσιογράφοι», χαρτορίχτρες και γειτόνισσες, ανάμεσα σε διαφημίσεις για γαριδάκια και γιαούρτια.
Θα ήθελα να πιστεύω πως όλη αυτή η μανία με τα εγκλήματα δεν αφαιρεί κάτι από τη μνήμη των θυμάτων, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη. Προφανώς, άλλο τα ντοκιμαντέρ του Νetflix, άλλο οι ελληνικές μεσημεριανές εκπομπές, αλλά δεν νομίζω ότι μπορείς να τιμάς τη μνήμη ενός παιδιού που έχει δολοφονηθεί όταν διηγείσαι με λεπτομέρειες τον φόνο του την ώρα που βάζεις eyeliner.
Το έγκλημα πουλάει περισσότερο από ποτέ. Διεθνώς οι true crime σειρές σκίζουν: από φτηνές αναπαραστάσεις αληθινών εγκλημάτων που παίζουν αργά το βράδυ σε δευτεροκλασάτα αμερικάνικα κανάλια και high-budget ντοκιμαντέρ για σίριαλ κίλερς (σαν το Μaking a Μurderer του Netflix), μέχρι τη σχεδόν αλλόκοτη μόδα με make-up artists που διηγούνται πραγματικά εγκλήματα ενώ βάφονται (η σειρά «Μurder, Mystery and Makeup» της Βailey Sarian είναι η πιο γνωστή). Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Οι ιστορίες με εμβληματικά εγκλήματα, κυρίως ξεχασμένες δολοφονίες, σπάνε διαχρονικά τα κοντέρ των ελληνικών σάιτ, 4 από τα 20 τοπ ελληνικά podcast αφορούν αληθινές εγκληματικές ιστορίες και οι τηλεοπτικές εκπομπές που ασχολούνται με εγκλήματα -όσο πιο νοσηρό και ταμπού το έγκλημα τόσο το καλύτερο- σκίζουν στις ακροαματικότητες. Τα εγκλήματα μας αρέσουν γιατί μας εξιτάρουν, γιατί απολαμβάνουμε σε μικρές δόσεις τον φόβο - αλλά εδώ μάλλον συμβαίνει κάτι άλλο.
Θα ήθελα να πιστεύω πως όλη αυτή η μανία με τα εγκλήματα δεν αφαιρεί κάτι από τη μνήμη των θυμάτων, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη. Προφανώς, άλλο τα ντοκιμαντέρ του Νetflix, άλλο οι ελληνικές μεσημεριανές εκπομπές, αλλά δεν νομίζω ότι μπορείς να τιμάς τη μνήμη ενός παιδιού που έχει δολοφονηθεί όταν διηγείσαι με λεπτομέρειες τον φόνο του την ώρα που βάζεις eyeliner. Ούτε και πιστεύω πως η εμμονική «κάλυψη» του θανάτου τριών παιδιών βοηθά οποιονδήποτε - την αστυνομία, την οικογένεια, τη μνήμη των θυμάτων. Κυρίως βέβαια αναρωτιέμαι ποιο είναι αυτό το κοινό που καταναλώνει με μανία την υπόθεση της Πάτρας, σαν ένα ακόμα τηλεοπτικό προϊόν.
Ένα βράδυ καθημερινής πριν κάποιους μήνες, κατεβαίνοντας την Κηφισίας συναντήσαμε κίνηση. Παραξενεύτηκα γιατί ήταν αργά και οι δρόμοι ήταν έρημοι. Πλησιάζοντας, είδαμε πως είχε γίνει ένα σοβαρό ατύχημα κάτω από μια γέφυρα - πολλοί οδηγοί είχαν σχεδόν παρατήσει τα αμάξια τους στην Κηφισίας για να σκαρφαλώσουν στο διάζωμα και να βγάλουν φωτογραφίες, την ώρα που κάποιος ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα στην άσφαλτο και περίμενε το ασθενοφόρο. «Μα τι είδους άνθρωποι βλέπουν ατύχημα και η πρώτη τους σκέψη είναι “ας βγάλω μια φωτογραφία;”» αναρωτήθηκα δυνατά. Τώρα μάλλον ξέρω.
Πηγή: lifo.gr
Ποιος είναι πιο άρρωστος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η μάνα ή το πλήθος των εκστασιασμένη που παρακολουθεί τόσο καιρό με ηδονή και είναι έτοιμο για λιντσάρισμα;