ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣΚΑΙ ΟΙ ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ.

Στο θέμα των κατασχέσεων σε βάρος του Δήμου Αλμωπίας ,αναφέρεται με ανακοίνωσή του ο Αρχιτέκτων Σταύρος Κοφτερός ,ο οποίος είχε διατελέσει και Αντιδήμαρχος στον πρώτο Καποδιστριακό Δήμο Αριδαίας. Μάλιστα χρησιμοποιεί πολύ σκληρές εκφράσεις΄κατά της σημερινής Δημοτικής Αρχής , σε ορισμένα σημεία. Η επιστολή του έχει ως εξής

Διάβασα στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο δηλώσεις αντιδημάρχου που έγιναν κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου αναφορικά με επικείμενη σκλήρυνση της στάσης της Δημοτικής Αρχής σε όσους  προσφεύγουν σε κατασχέσεις κατά του Δήμου διεκδικώντας να πάρουν χρήματα έναντι οφειλών του Δήμου.

Πιο συγκεκριμένα ακούστηκαν απειλές για καταγγελίες στο ΣΔΟΕ κλπ, κλπ.

Είναι διάχυτη η εντύπωση από τα διαδραματιζόμενα στις συνεδριάσεις της τρέχουσας περιόδου ότι το Δημοτικό Συμβούλιο δίνει την εντύπωση «Παιδικής Χαράς».

Το ότι όμως θα ακουγόντουσαν μέσα στην αίθουσα απειλές από αντιδήμαρχο σε όσους πολίτες ασκούν νόμιμα δικαιώματα τους δεν μπορούσα να το φανταστώ ποτέ.

Πρακτικές τύπου ΚΟΖΑ ΝΟΣΤΡΑ από ανθρώπους που εκλέχθηκαν να προασπίζουν τα συμφέροντα του τόπου με αίσθημα ευθύνης, νομιμότητα και ισονομία και όχι όπως νομίζουν και αντιλαμβάνονται αυτοί.

Είμαι ένας από αυτούς που προχώρησαν σε κατάσχεση σε βάρος του Δήμου.

Όχι ξαφνικά και απροειδοποίητα.

Κατέθεσα τον Ιανουάριο του 2011 στην σημερινή Δημοτική αρχή απόφαση δικαστηρίου κατά του πρώην Δήμου Εξαπλατάνου  που επιδίκαζε υπέρ μου ένα ποσόν για μελέτες που πραγματοποίησα για λογαριασμό του Δήμου μετά από αποφάσεις Δημοτικού Συμβουλίου, θεωρήσεις μελετών από Τ.Υ.Δ.Κ., παραλαβές από το Δημοτικό Συμβούλιο, κατάθεση στην Οικονομική Υπηρεσία των αντίστοιχων παραστατικών Δ.Π.Υ., και ότι απαιτεί μια νόμιμη διαδικασία.  Στη συνέχεια ακολούθησαν ένταξη του έργου σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα, δημοπράτηση του, κατασκευή, εγκαίνια, δεξίωση, τυροπιτάκια, χειροκροτήματα για τον ικανό Δήμαρχο,  πληρωμή του εργολάβου και ολοκληρωτική αδιαφορία για τον μελετητή.

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο μελετητής εκτός των εξόδων της σύνταξης της μελέτης, κατέβαλε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για Φ.Π.Α. για το Δ.Π.Υ. που εξέδωσε και επίσης ένα ποσό (40%) στην εφορία. Ο Δήμος αξιοποίησε το Φ.Π.Α. αφού προσμέτρησε το Τ.Π.Υ. στα έξοδά του και το Δημόσιο εισέπραξε το ποσόν της φορολόγησης εισοδήματος.

Αντί λοιπόν να πληρωθώ, πλήρωσα και από πάνω.

Διευκρινίζω ότι προχώρησα σε αγωγή κατά του Δήμου Εξαπλατάνου ως τελευταίο νόμιμο μέτρο που μου έμεινε για την διεκδίκηση της αμοιβής μου αφού αυτή κινδύνευε να παραγραφεί.

Κατέθεσα όπως όριζε ο νόμος την απόφαση στη σημερινή Δημοτική Αρχή, με την ελπίδα να με καλέσει κάποιος υπεύθυνος ώστε να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε σε κάποιον διακανονισμό. Εξάλλου γνωρίζοντας  τη διαδικασία περίμενα από τη Δημοτική Αρχή την άσκηση έφεσης κατά της απόφασης, πράξη απολύτως δικαιολογημένη και επιβεβλημένη από μέρους της.

Ειλικρινά εξεπλάγην όταν ο δικηγόρος μου με πληροφόρησε ότι δεν ασκήθηκε έφεση κατά της απόφασης μέσα στο διάστημα του ενός μηνός που ορίζει ο νόμος.

Αυτό κατά την άποψή μου σήμαινε ότι η Δημοτική Αρχή:

 1) αναγνώρισε το δίκαιο της απαίτησης μου και θα με πλήρωνε, και

 2) αδράνησε και υστέρησε και δεν έκανε το καθήκον της όπως ορίζει ο νόμος για την προάσπιση των συμφερόντων του Δήμου και κατέστησε την απόφαση οριστική και εκτελεστέα.

Πίστεψα την πρώτη περίπτωση.

Επισκέφθηκα τον Δήμο και συναντήθηκα με τον νομικό σύμβουλο τον οποίο με αφέλεια ρώτησα πότε υπολογίζει ότι θα πληρωθώ. Η απάντηση του με προσγείωσε απότομα. Χωρίς περιστροφές μου είπε ότι δεν έχει καμία διάθεση η Δημοτική Αρχή να πληρώσει οφειλές του πρώην Δήμου Εξαπλατάνου.

Συναντήθηκα με τον Δήμαρχο και του εξήγησα ότι δεν έχω πρόθεση να εισπράξω αναγκαστικά το ποσόν που μου επιδικάστηκε και ότι περιμένω μία πρόταση και ένα χρονοδιάγραμμα εξόφλησης. Για τόκους και δικαστικά έξοδα ούτε κουβέντα. Τα χάριζα αρκεί να έπαιρνα το κεφάλαιο, και όχι εφ’ άπαξ αλλά με δόσεις.

Περίμενα αρκετούς μήνες, όχι χρήματα αλλά πρόταση από πλευράς Δήμου. Μάταια!

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την εξάντληση της υπομονής μου ενημερωνόμουν από την ιστοσελίδα του Δήμου Αλμωπίας για εξοφλήσεις πολύ πιο πρόσφατων οφειλών σε διάφορους εργολάβους με ποσά πολλαπλάσια. Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα βέβαια. Οι εργολάβοι ήταν ημέτεροι. Συγχωριανοί ή συγγενείς υποψηφίων με το συνδυασμό του Δημάρχου.

Πήρα την απόφαση να ασκήσω το δικαίωμά μου να κάνω κατάσχεση στο Δήμο.

Σαν επαγγελματίας ενήργησα σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις ανάγκες μου.

Σαν δημότης μελαγχόλησα σκεπτόμενος την ανεπάρκεια και την ανικανότητα αυτών που ψήφισα για να προασπίσουν τα συμφέροντα του τόπου μου.

Η απαίτηση μου από το Δήμο ήταν νόμιμη και δίκαιη.

Υπάρχουν όμως δεκάδες απαιτήσεις επαγγελματιών που είναι τελεσίδικες και εκτελεστέες για τις οποίες υπάρχουν ερωτηματικά για το αν είναι πραγματικές ή εικονικές.

Για όλες αυτές η Δημοτική Αρχή έπρεπε να ασκήσει εφέσεις μέσα στη νόμιμη προθεσμία του ενός μήνα από την κοινοποίηση τους ώστε να έχει τον χρόνο να τις διερευνήσει όταν είχε ερωτηματικά για το αν ήταν οι απαιτήσεις πραγματικές ή εικονικές.

Και εδώ τίθεται το εξής ερώτημα στον πολυπράγμονα και υπερευαίσθητο όπως φαίνεται από την έως σήμερα δραστηριότητα του, Συμπαραστάτη του Δημότη: «Δεν συνιστά Παράβαση καθήκοντος η  μη εμπρόθεσμη άσκηση ένδικων μέσων (ΕΦΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ) από τη Δημοτική Αρχή;»

Ο νομοθέτης ορίζει: 

Α. ΕΦΕΣΗ: Κατατίθεται προ πάσης επιδόσεως ή, εφόσον ο εκκαλών είναι κάτοικος εσωτερικού, μέσα σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την επίδοση της αποφάσεως. Εάν ο εκκαλών είναι κάτοικος εξωτερικού ή αγνώστου διαμονής, η προθεσμία ασκήσεως είναι εξήντα (60) ημέρες από την επίδοση της. Σε κάθε περίπτωση και εφόσον δεν έχει επιδοθεί η πρωτόδικη απόφαση, η προθεσμία είναι τρία (3) έτη από την έκδοση της απόφασης

Β. ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ -ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΓΕΝΙΚΟ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : 22η Μισθολογίου ΤΜΗΜΑ : Α ' - Β '

Αθήνα 6 Ιουλίου 1994-Αρ . Πρωτ .2044209/4881/0022

ΘΕΜΑ:Tρόπος πληρωμής δαπανών του Κράτους απo την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων

3.Με την παρ. 11 του άρθρου 41 του Ν.2065/1992 ορίζεται ότι η εκτέλεση αποφάσεων διοικητικών δικαστηρίων επί διοικητικών διαφορών ουσίας αναστέλεται μέχρις ότου καταστούν αμετάκλητες. Συνεπώς, για την εκτέλεση καταψηφιστικών αποφάσεων είναι αναγκαίο να έχουν καταστεί αμετάκλητες, ενώ οι ακυρωτικές αποφάσεις των Διοικητικών Εφετείων είναι άμεσα εκτελεστές.

Παρεμπιπτόντως, σας γνωρίζουμε ότι τελεσίδικες είναι οι οριστικές αποφάσεις οι οποίες δεν υπόκεινται σε τακτικά ένδικα μέσα, δηλαδή, σε ανακοπή ερημοδικίας και σε έφεση, ενώ αμετάκλητες είναι αποφάσεις οι οποίες δεν δύνανται να προσβληθούν με κανένα ένδικο μέσο, τακτικό (ανακοπή ερημοδικίας, έφεση) ή έκτακτο (αναψηλάφηση, αναίρεση). Οι τελεσίδικες αποφάσεις κατά των οποίων δεν ασκήθηκαν, λόγω παρέλευσης των προθεσμιών, τα ένδικα μέσα καθίστανται αμετάκλητες. Η προθεσμία για την άσκηση έφεσης κατά δικαστικής απόφασης είναι ένας μήνας από την κοινοποίηση αυτής στο Δημόσιο, μέσω του Ν.Σ.Κ. (αρθρ 68 Π.Δ . 341/78,167 παρ.1 .Ν.1406/1983) και η προθεσμία για την άσκηση αναίρεσης είναι 60 ημέρες (άρθρα 79 Π.Δ.341/78, 53 Π.Δ. 18/1989, 22 παρ. 5 Ν. 1868/89).

            Είναι λοιπόν σίγουρο ότι δεν ευθύνονται οι πολίτες που άσκησαν το νόμιμο δικαίωμα τους να διεκδικήσουν τα χρήματά τους από το Δήμο μέσω δικαστικής οδού για την οικονομική δυσπραγία του Δήμου, αλλά η αδράνεια, η υστέρηση και η ανεπάρκεια της Δημοτικής αρχής να προασπίσει και να διαφυλάξει τα συμφέροντα του Δήμου.

            Με πλήρη συνείδηση αυτών που γράφω

           Σταύρος Κοφτερός