ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Γιάννης Σηφάκης

Υποψήφιος Δήμαρχος Αλμωπίας

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟΥ ΑΡΙΔΑΙΑΣ

ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΜΩΠΙΑ ΤΟ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΚΑ

1.      Οι προτεινόμενες αλλαγές στην διάρθρωση των περιφερειακών υπηρεσιών της Ελληνικής Δασικής Υπηρεσίας. Η περίπτωση του Δασαρχείου Αριδαίας.

Τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε στον τοπικό τύπο συνεχή δημοσιεύματα αναφορικά με τις πιθανότητες διακοπής της λειτουργίας του Δασαρχείου Αριδαίας .Οι προτεινόμενες αλλαγές με βάση ανεπιβεβαίωτες φήμες φαίνεται να αφορούν στην κατάργηση και των δύο Δασαρχείων του νομού (Έδεσσας και Αριδαίας με παράλληλη μεταφορά των δραστηριοτήτων τους στην έδρα της Π.Ε. Πέλλας και ειδικότερα στην Δ/νση Δασών Έδεσσας.

Οι σκέψεις αυτές προφανώς δεν βασίζονται σε κάποια μελέτη και πολύ περισσότερο σε διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής σκληρής λιτότητας που εφαρμόζεται στην κοινωνία και συρρίκνωσης βασικών λειτουργιών που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και τους πολίτες.

Επειδή όμως οι καιροί είναι «πονηροί» όποιοι ενδιαφέρονται για τον τόπο τους θα πρέπει στα πλαίσια της συμμετοχής τους στα κοινά να μην αφήνουν αναπάντητες ούτε ακόμα και αυτές τις φήμες από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Οι απαντήσεις λοιπόν  δεν θα πρέπει να θεμελιώνονται στην στείρα άρνηση και τον δογματισμό αλλά στον ορθολογισμό και την σύγχρονη πραγματικότητα που όλοι ζούμε.

Είναι λοιπόν χρήσιμη τόσο για την τοπική κοινωνία όσο και για την χώρα η πιθανή μεταφορά δραστηριοτήτων του Δασαρχείου Αριδαίας σε άλλες περιοχές;  Είναι οικονομικά ωφέλιμη για την τοπική και την εθνική οικονομία; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν. Δικαιολογείται έστω κατ’ ελάχιστον η όποια σκέψη για την απομάκρυνση του από την Αλμωπία; Σε αυτά θα προσπαθήσουμε στην συνέχεια να απαντήσουμε.

Το Δασαρχείο Αριδαίας διαχειρίζεται σχεδόν 800.000 στρέμματα παραγωγικών δασών της Αλμωπίας, σχεδόν στο σύνολο τους δημόσια γη που βρίσκονται σε απόσταση της τάξης των 30-40 χλμ. από την έδρα του.

Προκειμένου να μπορεί κανείς να αντιληφθεί την τάξη μεγέθους αναφέρουμε ότι το σύνολο των πεδινών/καλλιεργήσιμων εκτάσεων της Αλμωπίας αντίστοιχα δεν ξεπερνά τις 250.000 στρ.

Αρκεί μια απλή ματιά στον χάρτη για να διαπιστώσει κανείς ότι η χωροθέτηση του Δασαρχείου  είναι ιδανική, για τον έλεγχο την προστασία και την διαχείριση των δασών της περιοχής μας, που είναι θα μπορούσε να πει κανείς "αμφιθεατρικά χωροθετημένα " γύρω από την πόλη της Αριδαίας.  

Είναι το 3^ο η 4^ο σε παραγωγή δασικών προϊόντων Δασαρχείο της χώρας μας και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει σε καμιά περίπτωση ότι αποτελεί τον φυσικό χώρο εργασίας πάνω από 1.000 συμπολιτών μας που είτε ζουν αποκλειστικά από την υλοτομία είτε συμπληρώνουν το αγροτικό τους εισόδημα. Με βάση τα τελευταία γνωστά επίσημα στοιχεία ( έτους 2011), η παραγωγή των δασών της περιοχής μας ανέρχεται σε 101.000 κ.μ. ξυλείας κάθε μορφής και είδους. Αν και φυσικά αυτή η ποσότητα δεν είναι σταθερή στο πέρασμα του χρόνου εν τούτοις στην συζήτηση που γίνεται θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η καθαρή αξία, (αφού αφαιρεθεί το κόστος παραγωγής που ας σημειωθεί ότι και αυτό μένει στην Αλμωπία αφού αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από ημερομίσθια και ασφαλιστικές εισφορές υλοτόμων), αυτού του επιπέδου παραγωγής ξεπερνά (με απόλυτα ρεαλιστικές εκτιμήσεις)  τα 5.000.000€.

Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν όλοι ότι παρά τα όποια κατά καιρούς προβλήματα και δυσκολίες, η συζήτηση για την μετακίνηση της Έδρας του δεν αφορά τα συμφέροντα λίγων ανθρώπων. Αφορά  αν όχι την μεγαλύτερη, σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες "παραγωγικές μονάδες-βιομηχανίες" θα μπορούσαμε να πούμε της Αλμωπίας. Και μάλιστα μίας υγιούς μονάδας που δεν είναι υποθηκευμένη σε καμιά τράπεζα, και δεν βαρύνεται από "θαλασσοδάνεια".

Έχει όμως το θέμα μόνο οικονομικές παραμέτρους? Σίγουρα όχι.

Αυτά τα ίδια  δάση αποτελούν, εκτός από "παραγωγικές μονάδες", μοναδικής-ανυπολόγιστης αξίας φυσικά οικοσυστήματα των οποίων το 77% εμπίπτει σε περιοχές του δικτύου Natura 2000.Αποτελούν τον βιότοπο της πλούσιας πανίδας της περιοχής μας και τους φυσικούς-ανέξοδους ρυθμιστές της ροής των νερών. Στο όχι μακρινό  παρελθόν η Αλμωπία και ειδικότερα η αγροτική της παραγωγή βρισκόταν στο έλεος των χειμάρρων, που μόνο η παρουσία των δασών υποβοηθούμενη από τα αθόρυβα φτιαγμένα στο παρελθόν μεγάλα ρυθμιστικά-υδρονομικά έργα της Δασικής Υπηρεσίας καθώς και τα αντιπλημμυρικά έργα  πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό την απόσβεση τους, ώστε σήμερα να μιλάμε για την αξιοποίηση πλέον  των νερών χωρίς να κινδυνεύουν οι πολίτες, οι πόλεις και οι καλλιέργειες

Από τους ορεινούς όγκους που μας περιβάλλουν πηγάζουν όλα τα σημαντικά υδατορέμματα της περιοχής μας.

Τα δάση της Αλμωπίας λοιπόν δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση έναν ασήμαντο πόρο της περιοχής μας, που οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να αγνοήσει ή να υποβαθμίσει αλλά έναν από τους κύριους πυλώνες στήριξης της οικονομίας μας και μάλιστα με πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και αύξησης της οικονομικής  δραστηριότητας. (Τουρισμός, ενέργεια, αναψυχή, εκμετάλλευση αυτοφυών αρωματικών φυτών κλπ) .

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο για μας ότι οποιαδήποτε απόφαση που μειώνει την δυνατότητα ενημέρωσης και άσκησης ελέγχου  από τους πολίτες της Αλμωπίας δεν είναι σε καμιά περίπτωση προς το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας και της τοπικής οικονομίας.

Πολλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι σήμερα στην εποχή του διαδικτύου πολλές λειτουργίες θα μπορούσαν να εκτελεστούν από απόσταση-για χάρη της οικονομίας.  Σε μια ιδανική-τεχνολογικά προωθημένη κοινωνία κάτι τέτοιο θα ήταν ίσως εφικτό για ορισμένους τομείς της οικονομίας. Είναι όμως εφικτό να γίνει αυτό στα δάση? Κατά την άποψη μας όχι. Και όχι μόνο γιατί δεν είμαστε τεχνολογικά ικανοί (η έλλειψη καυσίμων και οχημάτων αποτελεί  σύμφωνα με τους περισσότερους Δασάρχες το σημαντικότερο  πρόβλημα), αλλά και γιατί ο συγκεκριμένος τομέας της οικονομίας απαιτεί την ύπαρξη του προσωπικού στο πεδίο μέσα και γύρω από τα δάση και όχι σε πόλεις 50-60 χλμ. από αυτά. Ακόμα και τεχνολογικά προηγμένες χώρες όπως για παράδειγμα η Γερμανία διατηρούν στο πυρήνα της οργάνωσης της Δασοπονίας τους, αντίστοιχους με τα τοπικά Δασαρχεία θεσμούς, (που εποπτεύουν μάλιστα πολύ μικρότερες εκτάσεις της τάξης των 30-60 χιλ. στρεμμάτων), που επιτρέπουν την ταχεία και εύκολη πρόσβαση του προσωπικού στο δάσος. Και μάλιστα στις χώρες αυτές έχουν προ πολλού λυθεί τα σημαντικά προβλήματα των χρήσεων γής, υπάρχει από εκατονταετίας και πλέον κτηματολόγιο και δασολόγιο, ενώ ακόμη και η πρόσβαση στα δάση ιδιαίτερης οικολογικής αξίας ελέγχεται με δρόμους ελεγχόμενους για την ανθρώπινη  παρουσία. Έχουν άραγε οποιαδήποτε σχέση οι συνθήκες άσκησης της Δασοπονίας οι ανάγκες προστασίας, δασοφύλαξης και γενικότερα διαχείρισης  στις χώρες αυτές με το απόλυτο "χάος" που επικρατεί στην χώρα μας; και αυτό παρά τις ιδιαίτερα φιλότιμες των δασικών υπηρεσιών και των δασικών υπαλλήλων με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν; Αντί να εξοπλίζονται για την εκτέλεση του κοινωνικού τους ρόλου δυστυχώς αφοπλίζονται κάθε μέρα και περισσότερο.

Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα  πρέπει λοιπόν ύστερα από όλα αυτά να κατανοεί τις δυσκολίες που θα δημιουργήσει η πιθανή κατάργηση του Δασαρχείου Αριδαίας.

 Μήπως είναι όμως έστω ωφέλιμο για την Εθνική Οικονομία ? μήπως θα πρέπει προς όφελος του γενικότερου Εθνικού συμφέροντος να την αποδεχθούμε?

Η  απάντηση είναι και πάλι όχι, γιατί το Δασαρχείο Αριδαίας είναι όπως και τα βουνά που το περιβάλλουν «καθαρός παραγωγός» οικονομικών ωφελειών για την Εθνική οικονομία και συγκριτικά σε πολύ καλύτερη θέση από τα περισσότερα Δασαρχεία όλης της Ελλάδας.

Ακόμα και με στενά οικονομικά κριτήρια-λογιστικού χαρακτήρα  δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος  κατάργησης του. Είναι εγκατεστημένο  σε ιδιόκτητο κτίριο, απαλλαγμένο  από ενοίκια, ενώ η θέση του συμβάλλει στην ταχεία μετακίνηση του προσωπικού στο δίκτυο 900 χλμ. δασικών δρόμων που το περιβάλλει επιτυγχάνοντας δραστική μείωση των εξόδων κίνησης.

Συμπερασματικά όσο και να ψάξει κανείς δεν είναι δυνατόν να θεμελιωθούν λογικά οποιεσδήποτε σκέψεις διακοπής της λειτουργίας του Δασαρχείου Αριδαίας. Ας ψάξουν λοιπόν αλλού όσοι και όποιοι επιθυμούν να μειώσουν το κόστος λειτουργίας του κράτους. Όχι στους «παραγωγούς» που θα πρέπει μάλιστα να ενισχυθούν για να μπορέσουν να συνεισφέρουν ακόμα περισσότερο στο ξεπέρασμα της κρίση.

2.      Η περίπτωση του ΙΚΑ Αριδαίας

Το υποκατάστημα του ΙΚΑ σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να απομακρυνθεί και να μετατραπεί σε υποβαθμισμένο γραφείο. Λειτουργεί από το 1966, εξυπηρετεί 42 χωριά στον τρίτο σε έκταση Δήμο της χώρας με πληθυσμό περί τις 30.000 κατοίκους.

Εξυπηρετεί 116 υλοτομικούς συνεταιρισμούς που συναλλάσσονται καθημερινά με το ΙΚΑ. Ακόμη εξυπηρετεί πολυάριθμους συνταξιούχους, οικοδόμους και λοιπούς ασφαλισμένους.

 Η απομάκρυνση του υποκαταστήματος και η διατήρηση υποβαθμισμένου γραφείου θα ταλαιπωρήσει ιδιαίτερα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας της Αλμωπίας και θα συμβάλλει καθοριστικά στην επιπλέον υποβάθμιση της περιοχής. Με δεδομένο ότι το γραφείο που προτείνεται να παραμείνει δεν θα έχει ταμείο και προϊστάμενο καθιστά την όποια λειτουργία του απολύτως υποβαθμισμένη ως απλού διαβιβαστή εγγράφων προς την Έδεσσα.

Η πρόσφατη εξασφάλιση από τον Δήμο χώρου για την λειτουργία του αφαιρεί και το τελευταίο επιχείρημα όσον αφορά τις λειτουργικές του δαπάνες.

Απαιτείται η αντίσταση των πολιτών, των φορέων και του Δήμου Αλμωπίας στην απομάκρυνση του υποκαταστήματος του ΙΚΑ. Σας πρώτο βήμα απαιτείται να σταματήσει η όποια απόφαση τουλάχιστον μέχρι να μηχανογραφηθούν οι υπηρεσίες που απευθύνονται στους υλοτόμους. Μέχρι τότε να γίνει δημόσια διαβούλευση και επίλυση των όποιων θεμάτων για να μπορέσει να παραμείνει οριστικά.

Η δημοτική μας κίνηση καλεί όλους τους συμπολίτες μας, τους φορείς της Αλμωπίας σε αντίσταση στις αποφάσεις απομάκρυνσης των υπηρεσιών που εξυπηρετούν τους πολίτες, στην πολιτική που απειλεί όλους τους κοινωνικούς θεσμούς της Αλμωπίας με κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση ( Ωδείο, βρεφονηπιακούς σταθμούς, ΚΑΠΗ κλπ).

Η προστασία της κοινωνίας και των θεσμών που κινδυνεύουν από τις πολιτικές σκληρής λιτότητας που επιτίθενται στην κοινωνία και στην αυτοδιοίκηση πρέπει να αποτελεί βασικό κριτήριο των πολιτών για στήριξη των δημοτικών συνδυασμών που διεκδικούν τον Δήμο Αλμωπίας.

Δεν μπορούν συνδυασμοί να σιωπούν ή να αποκρύπτουν τις αιτίες των προβλημάτων, να υποτάσσονται στις αντιλαϊκές και αντικοινωνικές πολιτικές που απειλούν την κοινωνία και την αυτοδιοίκηση και παράλληλα να διεκδικούν την ψήφο των πολιτών.

ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΗΧΥ, Η ΑΛΜΩΠΙΑ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΛΎ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ