10 ελληνικές εταιρίες την ημέρα...

...ιδρύονται στην Βουλγαρία...

Δύο μόλις ώρες οδήγησης από τη Θεσσαλονίκη βρίσκεται το Μπλαγκόεφγκραντ, μια πόλη 71.000 κατοίκων στη Νότια Βουλγαρία. Εδώ έχουν ιδρυθεί...
5.000 ελληνικές εταιρείες, οι μισές απ' όσες άνοιξαν στη Βουλγαρία από την είσοδο της Ελλάδας στα Mνημόνια, δηλαδή από το 2010 και μετά. Αναλογεί δηλαδή μία ελληνική επιχείρηση για κάθε 14 κατοίκους.

Κάθε χρόνο εκατοντάδες επιχειρηματίες, με κίνητρο τον χαμηλό φόρο μόλις 10% έναντι 29% του ελληνικού, ιδρύουν στη Βουλγαρία εταιρείες, είτε για να ξεκινήσουν εκεί παραγωγική δραστηριότητα είτε με σκοπό τις τριγωνικές συναλλαγές ή απλώς ως κάλυψη για αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού ώστε να αποφύγουν τα τεκμήρια και τα τέλη κυκλοφορίας.

Αποκορύφωμα του φαινομένου υπήρξε η περσινή χρονιά, όταν με βασικό κίνητρο να ανοίξουν τραπεζικούς λογαριασμούς προκειμένου να παρακάμψουν τα capital controls εγκαινιάστηκαν 2.050 νέες ελληνικές επιχειρήσεις, οι περισσότερες από ποτέ άλλοτε.

Το 2016 το φαινόμενο επιμένει. Μέσα στο πρώτο δίμηνο εμφανίζονται να άνοιξαν στη Βουλγαρία 581 νέες ελληνικές επιχειρήσεις. Αριθμός που αντιστοιχεί στον εντυπωσιακό μέσο όρο της έκδοσης 9-10 ΑΦΜ την ημέρα.

Κάνοντας μια βόλτα στο Μπλαγκόεφγκραντ συναντά κανείς βορειοελλαδίτες επιχειρηματίες που εμπορεύονται από καυσόξυλα και πέλετ, αγροτικά προϊόντα, ρούχα, είδη κλωστοϋφαντουργίας και συσκευασίας μέχρι βουλγαρικούς ηλιακούς θερμοσίφωνες, τους οποίους και εισάγουν στην Ελλάδα.

Στην περιοχή έχουν την έδρα τους και πάρα πολλές μεταφορικές, που κατά το παράδειγμα αρκετών ιδιοκτητών ΙΧ συνέστησαν εταιρεία στη Βουλγαρία, πέρασαν σε αυτήν ως περιουσιακό στοιχείο το φορτηγό, με αποτέλεσμα να πληρώνουν λιγότερους φόρους και τέλη, να απασχολούν βούλγαρους αλλά και έλληνες οδηγούς που αμείβονται χαμηλότερα, αλλά να κυκλοφορούν κανονικά στην Ελλάδα, ασκώντας αθέμιτο ανταγωνισμό σε όσους ιδιοκτήτες παραμένουν με ελληνικά χαρτιά.

Στην ίδια πόλη έχουν παραρτήματα και πολλά από τα ελληνικά λογιστικά γραφεία που διαφημίζουν ότι αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση της διαδικασίας σύστασης μιας εταιρείας στη Βουλγαρία, παρέχοντας ένα πακέτο υπηρεσιών, από νομική υποστήριξη μέχρι εύρεση γραφείων και του κατάλληλου προσωπικού.

Οχι, δεν πρόκειται για φυγή του παραγωγικού ιστού της χώρας στα Βαλκάνια. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Διότι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι ελληνικές επιχειρήσεις που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κρίσης είναι ακόμη ανενεργές. Από τις περίπου 12.000 που εμφανίζονται εγγεγραμμένες στο βουλγαρικό εμπορικό μητρώο εκτιμάται ότι μόλις οι 2.000 κάνουν κάποιο τζίρο και διαθέτουν έστω και έναν εργαζόμενο.

Πάνω από 10.000 ΑΦΜ δεν εμφανίζουν την παραμικρή κίνηση στα βουλγαρικά μητρώα, είναι απλώς σφραγίδες. Κάποιοι τα άνοιξαν μετά την καταιγίδα των capital controls, όμως στην πορεία διαπίστωσαν ότι η παράκαμψή τους δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση και πολλοί περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να τα ενεργοποιήσουν, η οποία δεν έχει έρθει ακόμη.

Ωστόσο, η απόφαση και μόνο να μπουν στη διαδικασία ίδρυσης εταιρείας στη γείτονα κάτι δείχνει. Είναι η καχεξία και η απογοήτευση στην αγορά ενόψει των μέτρων που έρχονται σε Φορολογικό και Ασφαλιστικό, ο φόβος ότι βρισκόμαστε στα προεόρτια απρόβλεπτων εξελίξεων για την οικονομία συνολικά, η απουσία ενός σχεδίου για τη χώρα.

Εφόσον μάλιστα γίνουν πράξη τα σενάρια που εξετάζει η κυβέρνηση για αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και αυξηθεί περαιτέρω το κόστος των εργαζομένων για μια επιχείρηση, δεν αποκλείεται η τάση να συνεχιστεί, παίρνοντας χαρακτηριστικά πραγματικής μετανάστευσης για τις εταιρείες της Βόρειας Ελλάδας, όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς.

Προς το παρόν, το φαινόμενο συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με φοροαποφυγή. Αποτελεί κοινό μυστικό η πρακτική που ακολουθούν αρκετές από τις 2.000 επιχειρήσεις που ανήκουν σε Ελληνες και εδρεύουν στη Βουλγαρία. Εισάγουν προϊόντα για παράδειγμα από την Κίνα, κόβουν τα τιμολόγια αγοράς στη βουλγαρική εταιρεία και εν συνεχεία εξάγουν το εμπόρευμα στην εταιρεία τους στην Ελλάδα. Αυτό το τέχνασμα τους επιτρέπει να καταβάλλουν τον πολύ χαμηλό βουλγαρικό συντελεστή 10%, αλλά συνιστά τριγωνική συναλλαγή και προφανή απώλεια φορολογικών εσόδων από την Ελλάδα, όπου ο φόρος επί των εταιρικών κερδών ισούται με 29%.

Οι ελληνικές φορολογικές Αρχές δηλώνουν ότι βρίσκονται σε ολοένα μεγαλύτερη επαγρύπνηση για τις επιχειρήσεις που αναζητούν φορολογικό καταφύγιο. Ωστόσο, θεωρείται δεδομένο ότι όσο μεγαλώνει η φοροεπιδρομή στην Ελλάδα τόσο μεγαλώνουν και τα παράθυρα, τα οχήματα και τα συστήματα που εφευρίσκουν οι λογιστές στη γειτονική χώρα.

in.gr