Χρήστος Ξανθάκης
Μισό λεπτό ρε παιδιά, να ρωτήσω κάτι:
Αν είσαι πρώην υπουργός του Σημίτη, τι είναι πιθανότερο να κάνεις τέλη Οκτωβρίου; Να πας για μπάνιο στη...
Βουλιαγμένη ή να πας μια βόλτα στον ανακριτή;
Κι επειδή η απάντηση είναι κάτι περισσότερο από προφανής, περνάω στην δεύτερη απορία του ρεπόρτερ Ξανθάκη:
Αφού πας στον ανακριτή, τι είναι προτιμότερο να κάνεις; Να φανείς ταπεινός και σεμνός ή να τον πατσαβουριάσεις κατάμουτρα σε στυλ «δεν ξέρεις τι σου γίνεται ρε ούφο»;
Τα ρωτάω τα ανωτέρω διότι όπως όλοι και όλες ξέρουμε έκατσε επιτέλους ο Γιάννος Παπαντωνίου στην πολυθρόνα απέναντι απ’ τον ανακριτή και είπε ό,τι είχε να πει και τον έκρινε ο ανακριτής προφυλακιστέο. Και πήγε Μεταγωγών με τη σύζυγό του δια τα περαιτέρω και ακολούθως παίρνει το δρόμο για τη μπουζού. Αλλά είχε προλάβει προηγουμένως να του τρίψει τη μουρίτσα του ανακριτού, λέγοντάς του ότι δεν καταλαβαίνει την πολυπλοκότητα των σύγχρονων τραπεζικών συστημάτων.
Αγράμματο τον έβγαλε δηλαδή, με συνοπτικές διαδικασίες, ξύλο απελέκητο και γκάφαλο που λέμε και στην πατρίδα μου, στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Που να το βρει το μυαλό ένας κοινός ανακριτής των ελληνικών δικαστηρίων για να κατανοήσει τον ωκεανό των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και το σερφάρισμα του Γιάννου Παπαντωνίου στα κύματά τους; Εύκολο είναι; Αν ήταν εύκολο θα ήμασταν όλοι μεγιστάνες και με τα χρυσά κουτάλια θα ταΐζαμε τα σκυλιά!
Εγώ πάντως αν ήμουνα ανακριτής θα είχα φροντίσει πριν συναντηθώ με τον Γιάννο να δω εκείνη την ταινιάρα το «Μεγάλο Σορτάρισμα». Πρώτον για να πάρω μυρωδιά από τι σόι απατεωνιές κρύβουν τα σύγχρονα τραπεζικά συστήματα και δεύτερον για μια καταπληκτική σκηνή, όπου ανεβαίνουν στο πόντιουμ μιας διάσκεψης κορυφής ο «αισιόδοξος» και ο «απαισιόδοξος» της ιστορίας και λέει ο «αισιόδοξος» το παραμυθάκι του το μαλακισμένο και βγαίνει ο «απαισιόδοξος» και με πέντε φράσεις το αποδομεί εις τα εξ ων συνετέθη. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάνει μπαμ η χρηματαγορά και πάει η αισιοδοξία να μελετήσει τη θέα απ’ τα ραδίκια ανάποδα…
Αισιοδοξία σαν το χαμόγελο του Γιάννου και σαν εκείνη την παρόλα του Κώστα Σημίτη που θα κυνηγάει τον πρώην πρωθυπουργό ως την ώρα που θα κλείσει οριστικά τα μάτια του. Ότι δηλαδή η διαφθορά είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο για να ξεπεραστεί χρειάζονται προσπάθειες όσον αφορά στη δημόσια διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στη λειτουργία της πολιτείας και στην παρέμβαση στην κοινή γνώμη. Πρόσθεσε δε ότι η καταπολέμηση της διαφθοράς «δεν γίνεται με καταγγελίες, δεν γίνεται με μισαλλοδοξία, δεν γίνεται με εξεταστικές επιτροπές, δεν γίνεται με εχθρότητα».
Κι εν τω μεταξύ, ουκ ολίγοι υπουργοί των κυβερνήσεών του έχουν εισπράξει κατακέφαλα ένα σωρό καταδίκες!
Αλλά αν ο Σημίτης τα έκανε μια φορά σαλάτα, ο Παπαντωνίου τα έκανε σαλάτα με βατράχι μέσα. Δηλώνοντας καθ’ οδόν προς ΓΑΔΑ ότι «το δόγμα Πολάκη εφαρμόζεται γενικά» και συμπληρώνοντας με λόγο δραματικό και μπροσθόβαρο:
«Η εργαλοιοποίηση της ελληνικής δικαιοσύνης θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας τη Δημοκρατία».
Και δίκιο είχε λέω εγώ, διότι ουδείς προφήτης στον τόπο του. Η ζήλεια η μαύρη και η κακογλωσσιά, έφαγαν τον γίγαντα τον Παπαντωνίου. Και αυτόν και τη μισή κυβέρνηση Σημίτη που οικοδόμησε την Ισχυρή Ελλάδα! Και περιμένουμε ύστερα ότι θα προκόψει ποτέ η Ψωροκώσταινα;...
newpost.gr
Μισό λεπτό ρε παιδιά, να ρωτήσω κάτι:
Αν είσαι πρώην υπουργός του Σημίτη, τι είναι πιθανότερο να κάνεις τέλη Οκτωβρίου; Να πας για μπάνιο στη...
Βουλιαγμένη ή να πας μια βόλτα στον ανακριτή;
Κι επειδή η απάντηση είναι κάτι περισσότερο από προφανής, περνάω στην δεύτερη απορία του ρεπόρτερ Ξανθάκη:
Αφού πας στον ανακριτή, τι είναι προτιμότερο να κάνεις; Να φανείς ταπεινός και σεμνός ή να τον πατσαβουριάσεις κατάμουτρα σε στυλ «δεν ξέρεις τι σου γίνεται ρε ούφο»;
Τα ρωτάω τα ανωτέρω διότι όπως όλοι και όλες ξέρουμε έκατσε επιτέλους ο Γιάννος Παπαντωνίου στην πολυθρόνα απέναντι απ’ τον ανακριτή και είπε ό,τι είχε να πει και τον έκρινε ο ανακριτής προφυλακιστέο. Και πήγε Μεταγωγών με τη σύζυγό του δια τα περαιτέρω και ακολούθως παίρνει το δρόμο για τη μπουζού. Αλλά είχε προλάβει προηγουμένως να του τρίψει τη μουρίτσα του ανακριτού, λέγοντάς του ότι δεν καταλαβαίνει την πολυπλοκότητα των σύγχρονων τραπεζικών συστημάτων.
Αγράμματο τον έβγαλε δηλαδή, με συνοπτικές διαδικασίες, ξύλο απελέκητο και γκάφαλο που λέμε και στην πατρίδα μου, στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Που να το βρει το μυαλό ένας κοινός ανακριτής των ελληνικών δικαστηρίων για να κατανοήσει τον ωκεανό των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και το σερφάρισμα του Γιάννου Παπαντωνίου στα κύματά τους; Εύκολο είναι; Αν ήταν εύκολο θα ήμασταν όλοι μεγιστάνες και με τα χρυσά κουτάλια θα ταΐζαμε τα σκυλιά!
Εγώ πάντως αν ήμουνα ανακριτής θα είχα φροντίσει πριν συναντηθώ με τον Γιάννο να δω εκείνη την ταινιάρα το «Μεγάλο Σορτάρισμα». Πρώτον για να πάρω μυρωδιά από τι σόι απατεωνιές κρύβουν τα σύγχρονα τραπεζικά συστήματα και δεύτερον για μια καταπληκτική σκηνή, όπου ανεβαίνουν στο πόντιουμ μιας διάσκεψης κορυφής ο «αισιόδοξος» και ο «απαισιόδοξος» της ιστορίας και λέει ο «αισιόδοξος» το παραμυθάκι του το μαλακισμένο και βγαίνει ο «απαισιόδοξος» και με πέντε φράσεις το αποδομεί εις τα εξ ων συνετέθη. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάνει μπαμ η χρηματαγορά και πάει η αισιοδοξία να μελετήσει τη θέα απ’ τα ραδίκια ανάποδα…
Αισιοδοξία σαν το χαμόγελο του Γιάννου και σαν εκείνη την παρόλα του Κώστα Σημίτη που θα κυνηγάει τον πρώην πρωθυπουργό ως την ώρα που θα κλείσει οριστικά τα μάτια του. Ότι δηλαδή η διαφθορά είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο για να ξεπεραστεί χρειάζονται προσπάθειες όσον αφορά στη δημόσια διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στη λειτουργία της πολιτείας και στην παρέμβαση στην κοινή γνώμη. Πρόσθεσε δε ότι η καταπολέμηση της διαφθοράς «δεν γίνεται με καταγγελίες, δεν γίνεται με μισαλλοδοξία, δεν γίνεται με εξεταστικές επιτροπές, δεν γίνεται με εχθρότητα».
Κι εν τω μεταξύ, ουκ ολίγοι υπουργοί των κυβερνήσεών του έχουν εισπράξει κατακέφαλα ένα σωρό καταδίκες!
Αλλά αν ο Σημίτης τα έκανε μια φορά σαλάτα, ο Παπαντωνίου τα έκανε σαλάτα με βατράχι μέσα. Δηλώνοντας καθ’ οδόν προς ΓΑΔΑ ότι «το δόγμα Πολάκη εφαρμόζεται γενικά» και συμπληρώνοντας με λόγο δραματικό και μπροσθόβαρο:
«Η εργαλοιοποίηση της ελληνικής δικαιοσύνης θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας τη Δημοκρατία».
Και δίκιο είχε λέω εγώ, διότι ουδείς προφήτης στον τόπο του. Η ζήλεια η μαύρη και η κακογλωσσιά, έφαγαν τον γίγαντα τον Παπαντωνίου. Και αυτόν και τη μισή κυβέρνηση Σημίτη που οικοδόμησε την Ισχυρή Ελλάδα! Και περιμένουμε ύστερα ότι θα προκόψει ποτέ η Ψωροκώσταινα;...
newpost.gr
Οι «τροχονόμοι» του ΣΥΡΙΖΑ που έβλεπαν τις μίζες του Γιάννου και του Ακη να περνούν
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώην σημαίνοντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στην Κουμουνδούρου κάνουν ότι δεν βλέπουν τώρα ή απλά κουνάνε το δάκτυλο ξεχνώντας ότι την εποχή των σκανδάλων υπηρετούσαν και το κόμμα των σκανδάλων
Δεν έχουν περάσει παρά μόνο 14 χρόνια από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ (του Σημίτη, του Γιάννου, του Ακη) εγκατέλειψε την εξουσία. Δεν είναι και καμιά τεράστια περίοδος που έχει περάσει, τα περισσότερα από τα «πράσινα» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ενεργοί πολιτικά, ήταν σε κομματικές θέσεις, ίσως και σε κυβερνητικές. Ηξεραν τον Γιάννο και άκουγαν τις φήμες για τις μίζες που «σφύριζαν» πάνω από τα κεφάλια τους. Όπως ήξεραν καλά και για τα απίστευτα κονδύλια που φαγώθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι ίδιοι που τώρα κουνάνε το δάκτυλο στον Γιάννο που «πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη», ήταν εκεί στο… πάρτι του σοσιαλισμού με τα λεφτά των άλλων. Και οι ίδιοι που κατηγορούν σήμερα τον Σημίτη γιατί δεν μιλάει και δεν απολογείται, θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Εκτός κι αν ο καθρέφτης του ΣΥΡΙΖΑ τους βγάζει όλους άμεμπτους, ηθικούς και χωρίς καμιά εμπλοκή στα σκάνδαλα της εποχής ΠΑΣΟΚ.
Μια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ ρωτήθηκε πρόσφατα για τη… συνιστώσα ΠΑΣΟΚ στο κόμμα της Αριστεράς κι απλά είπε ότι αυτοί πήραν τους ηθικούς μόνο κι άφησαν τους ανήθικους πίσω.
Αυτοί… διάβαζαν
Ακόμη κι έτσι να είναι, όλοι αυτοί οι ηθικοί που μετακόμισαν στην Κουμουνδούρου τι ήταν όλα τα χρόνια που οι μίζες έπεφταν σαν οβίδες στο υπουργείο Αμυνας; «Τροχονόμοι» της διαπλοκής ήταν σαν τον αρχηγό τους, τον Κ. Σημίτη, που δεν άκουγαν, δεν έβλεπαν, δεν μιλούσαν.
Όχι τώρα να βάζουν μπροστά το ηθικό πλεονέκτημά τους ή να λένε «εμείς στα χρόνια της μεγάλης ρεμούλας… απλά διαβάζαμε», όπως είπε κάποιος, κάποτε για τα χρόνια της Χούντας.
Πριν μερικούς μήνες είχε κατατεθεί στη Βουλή μια λίστα με τουλάχιστον 40 στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος ξεχνά ότι ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Νίκος Κοτζιάς, ο Νίκος Τόσκας, ο Οδυσσέας Βουδούρης, η Νίνα Κασιμάτη, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Θεοδώρα Τζάκρη, η Λούκα Κατσέλη, ο Μάρκος Μπόλαρης, ο Παναγιώτης Σγουρίδης, η Γεωργία Γιαννιά, ο Γιάννης Μυλόπουλος και φυσικά ο πρώτος σε σταυρούς στη νέα πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αντώνης Κοτσακάς, πολιτικός φίλος του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Οι «μωρές παρθένες» του ΠΑΣΟΚ και κάποιοι της ΝΔ, που έγιναν εν μια νυχτί ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μιλάνε τώρα για κάθαρση. Αιδώς
ΕΔΩ!Υπάρχουν φωτογραφίες και βιογραφικά
https://www.in.gr/2018/10/27/politics/kommata/oi-troxonomoi-tou-syriza-pou-evlepan-tis-mizes-tou-giannou-kai-tou-aki-na-pernoun/