Γράφει ο Ρηγίνος Μέσσιος
Πέραν του υπαρκτού και του ανύπαρκτου
κατεβάζουμε τον τόνο στα γήινα μέτρα
που σχετίζονται με την καθημερινότητα
για να θωρούμε τον κόσμο από κοντά
στα μάτια, όχι με τηλεσκόπια
γιατί τα άστρα λάμπουν και μέσα μας
τραγουδάνε, όπως και αυτά που είναι μακριά
εμείς βλέπουμε την εικόνα τους
ενώ έχουν πια πεθάνει
κι εμάς θα μας βλέπουν ζωντανούς
αφού θα έχουμε σβήσει,
τόσο μακριά που θα πρέπει
να βρούμε άλλους τρόπους επικοινωνίας.
Οι δικοί μας εξωγήινοι τριγυρνούν
άστεγοι στους δρόμους των μεγαλουπόλεων
ή τρυπωμένοι στα καλυβάκια τους
χωρίς να’ χουν να φάνε γλυκά και γαλοπούλες
με μόνη μάσκα το φεγγάρι τους που αχνοφέγγει
και αντικρίζουν τον ήλιο στην δύση
για να μην τυφλωθούν.
Καλές γιορτές να ‘χουμε και εύχομαι ο νέος χρόνος
να φωτίσει τους κακεντρεχείς ανώνυμους σχολιαστές
που δεν έχουν τι άλλο να προτάξουν, αλλά έχω δύναμη
ψυχής να τους αντέχω. Ευχαριστώ τα ΜΜΕ που δημοσιεύουν
τα κείμενα μου, να ακούγεται πως υπάρχουμε σαν ένα
αστέρι που αναβοσβήνει με νόημα και από καημό,
προτού γίνει σουπερνόβα.
11/12/2020 Ρηγίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου