Στράτος Γεωργουδής: Γιατί η Νεοφιλελεύθερη Δεξιά εχθρεύεται την μόρφωση;

Στράτος Γεωργουδής

 

Μια ακραία νεοφιλελεύθερη νομενκλατούρα, που δεν υποχωρεί μπροστά στις πρωτοφανείς συνθήκες της πανδημίας και του αναγκαστικού εγκλεισμού μαθητών και εκπαιδευτικών εδώ και 1,5 χρόνο, προχωρεί ακάθεκτη στο «έργο» της.

Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή την ανακοίνωση των βαθμολογιών των υποψηφίων για τον Πανελλαδικό Διαγωνισμό 2021, αυτόν που συνηθίσαμε -κακώς- να ονομάζουμε «Πανελλήνιες Εξετάσεις», η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται μπροστά στις τραγικές επιπτώσεις της κυβερνητικής επιλογής για την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ).

Καθημερινά οι πολίτες ενημερώνονται για απίστευτες περιπτώσεις υποψηφίων, οι οποίοι δεν θα κατορθώσουν να περάσουν το κατώφλι των Ελληνικών ΑΕΙ παρόλο που η βαθμολογία τους πλησιάζει το «Άριστα». Η κατάρρευση του ισχυρισμού της κυρίας Κεραμέως περί αποκλεισμού μόνο των παιδιών με επιδόσεις 1 και 2 είναι ολοφάνερη.

Από την πρώτη στιγμή οι Εκπαιδευτικές Ενώσεις αλλά και συνολικά η Επιστημονική κοινότητα προειδοποίησε για τα αποτελέσματα που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας. Και ενώ μέχρι πριν από μία εβδομάδα όλα αυτά φάνταζαν «τερατολογίες των συνδικαλιστών», σήμερα αποτελούν μία οδυνηρή πραγματικότητα.

Η Κυβέρνηση φρόντισε απλόχερα, μεθοδικά και προκλητικά να θεμελιώσει το περιβάλλον «προσφοράς» αυτών των «αποτυχόντων» υποψηφίων στα Ιδιωτικά συμφέροντα των εμπόρων της Γνώσης. Κατέστησε τις ελπίδες των νέων για μόρφωση βορά στα χέρια δήθεν εκπαιδευτικών δομών αμφίβολης ποιότητας, ανεξέλεγκτων προγραμμάτων σπουδών από εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας.

Η αιτιολόγηση αυτή της συγκεκριμένης επιλογής της κ. Κεραμέως και της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη είναι ορθότατη. Μια ακραία νεοφιλελεύθερη νομενκλατούρα, που δεν υποχωρεί μπροστά στις πρωτοφανείς συνθήκες της πανδημίας και του αναγκαστικού εγκλεισμού μαθητών και εκπαιδευτικών εδώ και 1,5 χρόνο, προχωρεί ακάθεκτη στο «έργο» της: η χωρίς όρους και όρια αποθέωση του Ιδιωτικού τομέα, ακόμα και αν αυτό γίνεται σε βάρος των ονείρων χιλιάδων παιδιών και των οικογενειών τους για μόρφωση.

Είναι όμως μόνο αυτό το κίνητρο της κυβέρνησης; Υπάρχει ενδεχόμενο στο βάθος της σκέψης της να υπάρχει κάτι ακόμα πιο βίαιο και εχθρικό; Η προσωπική μου απάντηση είναι: ΝΑΙ, υπάρχει!

Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Τι είναι το Πανεπιστήμιο; Είναι απλά και μόνο εκείνη η εκπαιδευτική δομή που γεννά και δημιουργεί το επόμενο επιστημονικό δυναμικό της Χώρας; Όχι. Το Πανεπιστήμιο ασφαλώς και διαθέτει το παραπάνω ουσιαστικό χαρακτηριστικό αλλά είναι και πολλά άλλα πράγματα.

Είναι ο χώρος με την απολύτως ελεύθερη διακίνηση ιδεών: επιστημονικών, κοινωνικών, πολιτικών, φιλοσοφικών κ.α. Είναι ο χώρος που όχι μόνο μεταδίδει γνώση αλλά ο χώρος που παράγει Νέα Γνώση. Είναι ο χώρος που αναζητά απαντήσεις σε επιστημονικά, και όχι μόνο, ερωτήματα. Είναι ο χώρος της διαφωνίας και της αντιπαράθεσης αλλά και της ζύμωσης και της σύνθεσης.

Το Πανεπιστήμιο είναι ο χώρος της ελεύθερης έκφρασης. Ο χώρος της αποδοχής του άλλου, ο χώρος της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της συνοδοιπορίας και της συντροφικότητας. Είναι ο χώρος όπου διδάσκοντες και διδασκόμενοι οικοδομούν την πρότυπη κοινωνία και προσπαθούν να την μεγεθύνουν και να την προβάλουν σε ολόκληρη την Κοινωνία.

Το Πανεπιστήμιο είναι ο χώρος της έρευνας. Είναι ο χώρος που τίθενται σπουδαία επιστημονικά ερωτήματα, ανθρωπιστικού, κοινωνικού, οικονομικού ή οποιουδήποτε άλλου ενδιαφέροντος και αναζητούνται απαντήσεις. Είναι μία αποθέωση της ανθρώπινης νόησης. Και η νόηση είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα έμβια όντα του πλανήτη μας. Είναι ο χώρος που θεμελιώδη ερωτήματα όπως «πώς δημιουργήθηκε ο Κόσμος», «ποιοι είναι οι Νόμοι που διέπουν το Σύμπαν», βρίσκουν απαντήσεις ύστερα από πιεστική βασανιστικά επίμονη αλλά μεθοδική και συνεχή ανάκριση της Φύσης.

Είναι ο χώρος όπου δεν έχουν θέση οι προκαταλήψεις. Το μυαλό είναι ελεύθερο να φανταστεί, να ονειρευτεί, να πιθανολογήσει, να εξετάσει και να απορρίψει ή να αποδεχτεί ύστερα από ενδελεχή προσπάθεια.

Το Πανεπιστήμιο, δηλαδή, είναι ο χώρος που καλλιεργεί Ελεύθερους Ανθρώπους. Γυναίκες και Άνδρες απαλλαγμένους από στερεότυπα αιώνων, παιδιών του Διαφωτισμού και της Αναγέννησης, που έθαψαν οριστικά τον πνευματικό Μεσαίωνα στα βάθη των αιώνων.
Τέτοιοι Ελεύθεροι Άνθρωποι δημιούργησαν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, ιστορίες διεκδίκησης, σελίδες ηρωισμού. Από την Ελλάδα του 1-1-4 και του 15%, στην εξέγερση του Πανεπιστήμια Μπέρκλεϋ και Κολούμπια, στον Γαλλικό Μάη, στο Πολυτεχνείο και τη Νομική, στην πλατεία Τιεν Αν Μεν κ.α., φοιτητές που γαλουχήθηκαν κι εκπαιδεύτηκαν σε πανεπιστημιακά περιβάλλοντα έγιναν τα αλλεπάλληλα «άλλοθι» ολόκληρων κοινωνιών που φοβήθηκαν και σιώπησαν…

Όλα αυτά είναι το Πανεπιστήμιο! Είναι το σκάφος που μεταφέρει τον Άνθρωπο από τον σκοταδισμό και τον φόβο στην Ελευθερία της σκέψης και της δράσης. Αυτός ο Κόσμος της δημιουργίας είναι ένας Κόσμος που ΔΕΝ φοβάται να αντιμετωπίσει ασθένειες, οικονομικές καταστροφές, κοινωνικές ανακατατάξεις, με ψυχραιμία, με ορθολογισμό και με καινοτομία. Πολύ πρόσφατα σε αποφοίτους αυτών των δομών – των Πανεπιστημίων – εναπόθεσε όλη η Υφήλιος τις ελπίδες της ώστε να αντιμετωπίσει την επίθεση του κορονοϊού.

Ας σκεφτούμε άλλη μια φορά όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, όλα αυτά με τα οποία το Πανεπιστήμιο «οπλίζει» τις φοιτήτριες και τους φοιτητές του. Ας αναλογιστούμε τώρα τον πυρήνα της ιδεολογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, που είναι η αποθέωση της κατάρτισης, η υποχώρηση της επιστημονικής και κοινωνικής μόρφωσης, το ψαλίδισμα των ονείρων του παιδιού από το Περιστέρι, αλλά όχι των γόνων επώνυμων οικογενειών.

Να μην λησμονούμε ούτε στιγμή την αποστροφή του πρωτοκλασάτου στελέχους της Ν.Δ., αλλά και πρώτου Υπουργού Μ. Βορίδη: «πρέπει να διαμορφώσουμε συνθήκες ώστε να μην μπορέσει ποτέ η Αριστερά να ορθώσει ανάστημα».

Η Πανεπιστημιακή ζωή και όσα προσφέρει στις νέες και στους νέους της Ελλάδας, βρίσκεται στην απέναντι όχθη από τον ιδεολογικό πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας. Είναι επομένως λογικό η Κυβέρνηση να αντιπαλεύει το Πανεπιστήμιο και να προσπαθεί να περιορίσει την εμβέλειά του.

Η θέσπιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής ήταν το colpo grosso Κυβέρνησης, του Κ. Μητσοτάκη, του Μ. Βορίδη, της Ν. Κεραμέως κλπ. ώστε να καταφέρουν ένα καίριο χτύπημα στη Νέα Γενιά. Ένα διπλό χτύπημα που επιτυγχάνει:

- Να εξυπηρετήσει τους Ιδιώτες εμπόρους της Γνώσης,

-Να περιορίσει τους εν δυνάμει «αντιπάλους» της, όπως αυτοί οικοδομούνται ελεύθεροι στους Ναούς της Γνώσης και της Ελευθερίας, τα Πανεπιστήμια.

Ο Στράτος Χρ. Γεωργουδής είναι Φυσικός – Δρ. Πανεπιστημίου Πάτρας Υπεύθυνος Εκπαιδευτικών Θεμάτων της Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.

Αναρτήθηκε από: ieidiseis.gr