Στην αποκρυπτογράφηση τριών ενεργών ρηγμάτων που μπορούν να δώσουν σημαντικούς σεισμούς στην Αττική προχώρησε το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Birkbeck College και UCL) με επικεφαλή τον Gerald Roberts, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο με τον Ιωάννη Παπανικολάου, Διευθυντή του Εργαστηρίου Ορυκτολογίας - Γεωλογίας και το Αστεροσκοπείο Αθηνών με τη συμμετοχή του σεισμολόγου Αθανάσιου Γκανά.
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική μελέτη που δημοσιεύθηκε προ ημερών στο Scientific Reports του Nature και η οποία αφενός επιβεβαιώνει ότι τα ρήγματα του Μηλεσίου, της Μαλακάσας και της Φυλής που περιβάλλουν το Λεκανοπέδιο της Αττικής είναι ενεργά και αφετέρου αποκωδικοποιεί την ιστορία των σεισμών σε κάθε ρήγμα τις τελευταίες λίγες δεκάδες χιλιάδες χρόνια μέσω ανάλυσης των συγκεντρώσεων κοσμογενούς ακτινοβολίας ισοτόπων Cl 36 στο μεταπαγετώδες ασβεστολιθικό κρημνό που αποτελεί και την ζώνη ολίσθησης των ρηγμάτων.
Η ιστορία των ρηγμάτων αναδεικνύει ότι υπάρχει ένα πρότυπο ενεργοποίησης που οδηγεί σε μια μη αυστηρά περιοδική επανάληψη των σεισμών ανά ρήγμα, έτσι ώστε σε κάθε χρονική στιγμή να ενεργοποιείται με διαδοχικούς σεισμούς ένα από τα παράλληλα αυτά ρήγματα (clustering mode), ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται σε περίοδο χαμηλής σεισμικότητας ή και σεισμικής ησυχίας (anticlustering mode/ quiescence).
Ο Ιωάννης Παπανικολάου, Αναπληρωτής Καθηγητής Τεκτονικής Γεωλογίας, Γεωπεριβάλλοντος και Φυσικών Καταστροφών και Διευθυντής του Εργαστηρίου Ορυκτολογίας - Γεωλογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ειδικότερα, σύμφωνα τον Αν. Καθηγητή Ιωάννη Παπανικολάου που μίλησε στο ιΕidiseis για τη μελέτη «διαφαίνεται ότι τα παράλληλα αλλά τοποθετημένα κατά πλάτος ρήγματα (across strike) μοιράζονται την παραμόρφωση και την σεισμικότητα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε σε κάθε χρονική περίοδο λίγων χιλιάδων χρόνων, η παραμόρφωση να επικεντρώνεται μέσω σεισμών κυρίως σε ένα από τα 3 ρήγματα. Πιο συγκεκριμένα για το ρήγμα του Μηλεσίου καταγράφηκε αυξημένη ολίσθηση τα διαστήματα μεταξύ 7000 με 11000 χρόνων και μεταξύ 3000 και 5000 χρόνων από σήμερα, στην Μαλακάσα αυξημένη ολίσθηση τα διαστήματα 16000 με 11000 χρόνια και 3500 έως 1000 χρόνια από σήμερα, ενώ για το ρήγμα της Φυλής παρατηρείται σημαντική αύξηση της ολίσθησης τα τελευταία 2000 χρόνια».
Σεισμικά γεγονότα και ολίσθηση στο χρόνο
Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τη Βρετανία και το «Natural Environment Research Council» που κάλυψε τα μεγάλα κόστη χρονολογήσεων και τα βασικά συμπεράσματα σύμφωνα με τον κ. Ιωάννη Παπανικολάου είναι τα ακόλουθα:
-«Επιβεβαιώσαμε και με δεδομένα απόλυτης χρονολόγησης ότι τα τρία ρήγματα είναι ενεργά.
-Επιβεβαιώσαμε ότι έχουν σχετικά χαμηλούς ρυθμούς ολίσθησης που σημαίνει ότι δεν δίνουν τόσο συχνά σεισμούς. Δηλαδή δεν δίνουν κάθε 50, 100 και 200 χρόνια σεισμούς αλλά σε βάθος αρκετών εκατοντάδων έως μερικών χιλιάδων χρόνων. Εντοπίσαμε, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει αυστηρή περιοδικότητα που σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε έναν ή και κανένα σεισμό σε 3 με 4χιλ. χρόνια ή και στο επόμενο αντίστοιχο χρονικό διάστημα να έχουμε τρεις ή και τέσσερις σεισμούς.
-Τέλος αναδείξαμε ότι αυτά τα τρία ρήγματα μοιράζονται την παραμόρφωση με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε φορά η παραμόρφωση να επικεντρώνεται μέσω σεισμών κυρίως σε ένα από τα 3 αυτά ρήγματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν ενεργοποιούνται όλα μαζί και ουσιαστικά το ένα παίρνει την σκυτάλη από το άλλο».
Όσον αφορά τα μεγέθη των σεισμών που μπορούν να δώσουν τα τρία ρήγματα αυτά είναι:
- Ρήγμα Μαλακάσας έως 6.6 ρίχτερ
- Ρήγμα Μήλεσι έως 6,3 ρίχτερ
- Ρήγμα Φιλής έως 6,3 ρίχτερ.
Δείτε τον σχετικό πίνακα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου