Πετάσια

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΡΗΓΙΝΟΣ

Έτσι σκορπίζονται
καθώς χαρίσματα

δεν ανήκουν σε κανέναν
μα πλάσματα αόρατα
που μας ακολουθούν
σαν χαρταετοί σχίζουν τον ουρανό
με λίγον άνεμο
χωρίς δικαιολογία
ούτε ζητούν δικαίωση
γιατί πέταξαν
γνωρίζοντας πως κάποια στιγμή
θα πέσουν
όταν οι συνθήκες δεν θα ‘ναι
πια ευνοϊκές
ένα μικρό λάθος στα ζύγια
στην ουρά
με τον σπάγκο να καμπυλώνει
τον χρόνο
όπως κοιτά από ψηλά
την καταπατημένη γη μας
τραβώντας με δύναμη να αποσπαστεί
σαν την ψυχή που θέλει
να βρεθεί με τον νοτιά
στον παράδεισο να πνάσει.
Δερύνεια, πετώντας χαρταετό (το πετάσι)
κοντά στην νεκρή ζώνη.
Ρηγίνος