Σε μια συνέντευξη - κατάθεση ψυχής ο Φρανκ Ριμπερί έκανε μια αναδρομή στη ζωή και στην καριέρα του, μίλησε για τα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια του, για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τη
θρησκεία.
«Εγώ είμαι αληθινός». Αυτός είναι ο σημερινό πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίφας «Corrire dello Sport». Είναι μια φράση που επαναλαμβάνει πολλές φορές σε αυτή την εξομολόγησή του ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής, ο οποίος από το περασμένο καλοκαίρι αγωνίζεται στην Ιταλία με τη φανέλα της Φιορεντίνα.
"Δεν έχω ξεχάσει ποτέ την καταγωγή μου, από που προέρχομαι. Γνωρίζω το νόημα της λέξης "δυσκολία" επειδή μεγάλωσα μέσα στις δυσκολίες. Φτωχή η οικογένειά μου, ο πατέρας, η μητέρα, τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι.
Ο πατέρας μου σταμάτησε να δουλεύει όταν έγινα επαγγελματίας και κέρδισα τα πρώτα αληθινά χρήματα. Εκείνος δεν ήθελε, εγώ τον ανάγκασα. Λίγη τροφή, χωρίς κάλτσες, ανθρώπινη ζεστασιά. Νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια, του λαού μου.
Αναπνέαμε φιλία, η αλληλεγγύη ήταν μία αξία, φαίνονταν όλα τόσο απλά, ήταν μία πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Εγώ και η Γουαχίμπα, η σύζυγός μου που είναι Γαλλο-Αλγερινή, ήμασταν μαζί από τότε που ήμουν 16 ετών. Τώρα είμαστε μαζί για 20 χρόνια.
Στη γειτονιά που ζούσαμε είχε Χριστιανούς, Μουσουλμάνους, Άραβες, μαύρους. Όχι, όχι μαύρους, δεν μου αρέσει αυτή η λέξη: Αφρικανούς. Ήταν αναπόφευκτο να αγκαλιάσω το Ισλάμ. Στα αραβικά υπάρχει η λέξη "hamdoullah" που μπορεί να μεταφραστεί ως "χάρη στη βοήθεια του Θεού".
Αυτή είναι αρχή στη ζωή μου. Από τη στιγμή που τα πράγματα πάνε καλά για μένα, hamdoullah. Είχα πολλή τέτοια βοήθεια" είναι τα λόγια του Ριμπερί.
Όσο για τους τελευταίους μήνες που είναι στους «βιόλα»;
«Ξέρουμε πως δεν έχουμε μία ομάδα που είναι για τις πρώτες θέσεις αλλά οφείλουμε να βγαίνουμε πάντα από το γήπεδο ευτυχισμένοι για τη νίκη και θυμωμένοι για την ήττα. Είναι ένα μήνυμα που περνάω στους νεότερους. Δεν μου αρέσει να ανοίγω το στόμα μου όταν δεν έχω κάτι να πω, όμως με την εμπειρία που έχω μαζέψει, προσπαθώ να τη μεταλαμπαδεύσω στην ομάδα.
Τις πρώτες εβδομάδες ήμουν σιωπηλός επειδή ήρθα αργά, έχασα την προετοιμασία. Περίμενα να αποκτήσω μία καλή φυσική κατάσταση για να μπορέσω να βοηθήσω την ομάδα. Τώρα οι νέοι θέλουν να πετύχουν τα πάντα πολύ γρήγορα, έχουν πάρα πολλά πράγματα που τους αποσπούν το μυαλό, ελπίζω με την εμπειρία μου να τους βοηθήσω να ωριμάσουν.
Εδώ υπάρχουν παίκτες ποιότητας που μόνο με δουλειά μπορούν να γίνουν μεγάλοι παίκτες. Σου μιλούσα για θυσίες, για δυσκολίες. Στα 16 μου χρόνια μπήκα σε ένα αυτοκίνητο μαζί με έναν φίλο μου που είχε δίπλωμα για να πάμε να δοκιμαστούμε στην Αρλ, τρίτη κατηγορία.
Διασχίσαμε πάνω από 1.000 χιλιόμετρα ταξιδεύοντας μέσα στη νύχτα. Η δοκιμή ήταν στις 3 το απόγευμα, φτάσαμε μισή ώρα πριν και μπήκαμε στο γήπεδο χωρίς να έχουμε φάει καν. Θυσία, πάθος, δυσκολίες, πείνα. Στα 36 μου χρόνια έχω ακόμα την ίδια πείνα.
Δεν ξέρω να ζω χωρίς την πίεση και την ένταση που υπάρχει την παραμονή των αγώνων, χωρίς τη μετακίνηση με το πούλμαν, το κλίμα στα αποδυτήρια πριν από ένα σημαντικό ματς. Αυτό είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο.
Όταν είπα στη σύζυγό μου πως είχε έρθει η πρόταση από την Φιορεντίνα, μου είπε: "Σε γνωρίζω εδώ και 20 χρόνια, ξέρω τα πάντα για σένα, ξέρω ότι έχεις ανάγκη από σωστά κίνητρα και ότι τα χρήματα έρχονται μετά"» είναι τα λόγια του...
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου