Γιατί το ΣτΕ αργεί 2,5 χρόνια να αποφασίσει για τις 3ετίες των εργαζομένων: Κίνδυνος “ακύρωσης” της αύξησης του κατώτατου μισθού το 2022 – Αναλύει ο Γ. Καρούζος

Ως δαμόκλειος σπάθη αιωρείται πάνω από τους εργαζόμενους η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για το αίτημα του ΣΕΒ περί κατάργησης των 3ετιών. Η απόφαση του δικαστηρίου εκκρεμεί εδώ και 2,5 χρόνια!

 Η μάχη των μαχών για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα καθυστερεί εδώ και σχεδόν 2,5 χρόνια καθώς ακόμα το Συμβούλιο Επικρατείας δεν έχει αποφανθεί για την έκβασή της. Η απόφαση αυτή θα κρίνει το μέλλον των επιδομάτων προϋπηρεσίας (τριετίες) χιλιάδων εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα κατόπιν προσφυγής του ΣΕΒ. Ειδικότερα το ανώτερο δικαστήριο καλείται να αποφανθεί αν συνεχίζουν να υφίστανται οι «παγωμένες» από το 2012 τριετίες ή αν έχουν καταργηθεί. Οι τριετίες μπορούν να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό έως και 30% για τους εργαζόμενους έως 9 έτη ο οποίος από τα 650 ευρώ διαμορφώνεται έως 845 ευρώ το μήνα.

Αν η απόφαση δικαιώσει τους εργαζόμενους, οι μισθοί θα παραμείνουν στο ύψος τους. Αν δικαιωθεί η εργοδοτική πλευρά, τότε χιλιάδες μισθωτοί θα χάσουν τα επιδόματα με αποτέλεσμα οι μισθοί τους να μειωθούν, κατά μια εκτίμηση, περίπου κατά 195 ευρώ το μήνα.

Τριετίες: Κίνδυνος για την αύξηση του κατώτατου μισθού

Όπως εξηγεί ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος εάν η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας (που καθυστερεί εδώ και 2, 5 χρόνια) είναι υπέρ της άποψης του ΣΕΒ, τότε επί της ουσίας “…ενδέχεται να θέσει εκ ποδών την εξαγγελία του Πρωθυπουργού για αύξηση του κατώτατου μισθού το 2022”. Δηλαδή αν το ΣτΕ κρίνει υπέρ του ΣΕΒ και καταργήσει τις τριετίες , τότε επί της ουσίας θα ακυρωθεί στην πράξη η κυβερνητική εξαγγελία για αύξηση του κατώτατου μισθού από 1.1.2022.

Ο εργατολόγος θέτει επί τάπητος και ένα ακόμα θέμα που αφορά (στην περίπτωση αποδοχής των ισχυρισμών του ΣΕΒ για κατάργηση των τριετιών) και έχει να κάνει με το θέμα της αναδρομικότητας. Δηλαδή αν το ΣτΕ θέσει θέμα αναδρομικής ισχύος, μισθωτοί θα κινδυνεύσουν να βρεθούν αντιμέτωποι και με πιθανές απαιτήσεις επιστροφής των επιδομάτων που έχουν ήδη λάβει από τον Φεβρουάριο του 2019 και μετά : “…Αυτό πέραν του έντονου κοινωνικού προβλήματος που θα δημιουργούσε (αναδρομική μείωση μισθών έως και κατά 30%) και της επιβάρυνσης των επιχειρήσεων με περαιτέρω γραφειοκρατικά βάρη (συμπλήρωση νέων ΑΠΔ, αντιδικίες με τους εργαζόμενους κ.α.) θα ήταν και νομικά προβληματικό, αφού οι καταβολές των μισθών έγιναν χωρίς καμία επιφύλαξη δικαιώματος από τους εργοδότες. Δηλαδή, αν επικρατούσε ανασφάλεια δικαίου ως προς την υποχρέωση καταβολής των τριετιών θα έπρεπε ο κάθε εργοδότης να διατυπώνει ρητά την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός του στην διαδικασία καταβολής των επιδομάτων προϋπηρεσίας”, αναφέρει ο εργατολόγος στο dikastiko.gr.

Γιάννης Καρούζος: Η «δαμόκλειος σπάθη» του ΣτΕ για χιλιάδες εργαζόμενους

Όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας επιλήφθηκε της πολυσυζητημένης υπόθεσης των τριετιών το 2019, ουδείς περίμενε τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην έκδοση απόφασης. Κατά την άποψη μου, είναι αδιανόητη η επί δυόμιση έτη καθυστέρηση του ΣτΕ, η οποία ενδέχεται να θέσει εκ ποδών την εξαγγελία του Πρωθυπουργού για αύξηση του κατώτατου μισθού το 2022.

Η υπόθεση ήχθη ενώπιον του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με αίτηση ακυρώσεως του Συνδέσμου Βιομηχάνων Ελλάδος ( Σ.Ε.Β.) στις 27 Ιουνίου 2019, με την οποία ο Σ.Ε.Β. ζητούσε την ακύρωση της με Αριθμό Πρωτοκόλλου οίκ. 7613/395- 18/02/2019 εγκυκλίου του Υπουργείου Εργασίας για τον κατώτατο μισθό. Ειδικότερα, ζητείται η ακύρωση του σκέλους της Εγκυκλίου που αφορά την προσαύξηση του κατώτατου μισθού με το επίδομα της τριετίας για όσους είχαν συμπληρώσει τουλάχιστον τριετή προϋπηρεσία ως τον Φεβρουάριο του 2012, σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα (ενόψει και της από 01-01-2022 αύξησης του 2%):

Ο βασικός προβαλλόμενος λόγος ακύρωσης είναι ότι ο τελευταίος νόμος αναφορικά με τον κατώτατο μισθό, ο ν. 4173/2013 αναφέρει ότι «Έπειτα από διαβούλευση… ορίζεται ο νομοθετημένος κατώτατος μισθός… για πλήρη απασχόληση, για τους υπαλλήλους και εργατοτεχνίτες όλης της χώρας…και ως τέτοιος νοείται μία μοναδική αξία (ποσό) αναφοράς». Η διατύπωση του νόμου, ισχυρίζεται ο Σ.Ε.Β., για «μοναδική αξία» δεν αφήνει ερμηνευτικά περιθώρια διαφοροποίησης του μισθού με βάση την προϋπηρεσία. Ωστόσο, η ίδια διάταξη κάνει λόγο για «ποσό αναφοράς» , διατύπωση που θα ήταν περιττή εάν το ποσό ήταν ενιαίο για όλους τους εργαζόμενους και δεν απαιτείτο υπολογισμός κάποιας προσαύξησης ανάλογα με την προϋπηρεσία.

Εκτός αυτού, υπάρχει το ζήτημα της τυχόν αναδρομικής ισχύος της ακύρωσης της εγκυκλίου. Εάν το δικαστήριο ακυρώσει την εγκύκλιο από τότε που εκδόθηκε ( Φεβρουάριος του 2019), τότε είναι πιθανό να αξιώσουν  οι εργοδότες τα παραπάνω ποσά που κατέβαλλαν ως αχρεωστήτως καταβληθέντα με βάση τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού ( ΑΚ904 επ.). Αυτό πέραν του έντονου κοινωνικού προβλήματος που θα δημιουργούσε (αναδρομική μείωση μισθών έως και κατά 30%) και της επιβάρυνσης των επιχειρήσεων με περαιτέρω γραφειοκρατικά βάρη (συμπλήρωση νέων ΑΠΔ, αντιδικίες με τους εργαζόμενους κ.α.) θα ήταν και νομικά προβληματικό, αφού οι καταβολές των μισθών έγιναν χωρίς καμία επιφύλαξη δικαιώματος από τους εργοδότες. Δηλαδή, αν επικρατούσε ανασφάλεια δικαίου ως προς την υποχρέωση καταβολής των τριετιών θα έπρεπε ο κάθε εργοδότης να διατυπώνει ρητά την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός του στην διαδικασία καταβολής των επιδομάτων προϋπηρεσίας.

Υπενθυμίζεται ότι κατά τα άλλα, το επίδομα τριετίας προβλέπεται να επανέλθει σε ισχύ μόλις η ανεργία μειωθεί κάτω από το 10% ( ν.4093/2012).

Πηγή: dikastiko.gr