Εδώ καπνί ΖΟΥΜΕ

Στο άδειο μου πακέτο

Απόψε μπήκες

Μα πάλι λουκέτο

Ατσάλινο βρήκες

Μα τι να πω

που 'σαι στεγνός από μυαλά και από ιδέες

κι όπου διαβώ

ακούω  μόνο για λακκούβες  νέες

Τι να σου πω

άδειο βαγόνι το μυαλό σας  αραγμένο

το πιο απλό

πάνω στον  κόσμο  μια   πληγή

Και δεν μπορώ

να μη  το πω ούτε να σωπαίνω

ούτε μπορείς ν' ακολουθήσεις

τη μοιραία σου  φυγή

Δεν ξέρω λόγια όμορφα να δίνω

κι αν τα 'θελες σε μένα μην τα ψάξεις

τον κόσμο δεν έμαθα να φτύνω

αφού δεν θέλεις να  αλλάξεις

Μα τι να πω

στο περιθώριο που ζω εξορισμένος

το αληθινό

μοιάζει με λέξη που τη λέει μεθυσμένος