Μια έφηβη, μια υπερδύναμη: οι ΗΠΑ και μια Καταιγίδα στην Έρημο. Ο Πόλεμος του Κόλπου ήταν τελικά ένα στημένο κόλπο…
Συντάκτης-Αρθρογράφος
Και ο χρόνος σερνόταν, σαν τους ανέμους της ερήμου στην άμμο και ο Σαντάμ προκαλούσε τα Γεράκια των φιλεύσπλαχνων Αμερικάνων, που ζητούσαν μια αφορμή και ένα δυνατό κίνητρο για να εφορμήσουν· και όταν δεν το βρήκαν, το δημιούργησαν…
Ήταν 12 Ιανουαρίου του 1991 όταν η Γερουσία των ΗΠΑ αποφάσισε την αμερικανική εμπλοκή με ψήφους 52 υπέρ και 47 κατά. Τι είχε επηρεάσει την απόφασή τους;Μια 15χρονη κοπέλα από το Κουβέιτ, η συμπαθητική Ναΐρα Αλ-Σαμπάχ, (το Αλ Σαμπάχ δεν το είχε αποκαλύψει για να προστατεύσει την οικογένειά της που είχε αφήσει πίσω…) που πρόσφερε εθελοντική εργασία στο νοσοκομείο Al Adan, παρουσιάστηκε… αυτοβούλως μπροστά στην Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Καπιτώλιο και ούτε λίγο ούτε πολύ περιέγραψε τις θηριωδίες των Ιρακινών, δακρύζοντας και δίνοντας ένταση στη φωνή της για να ενημερώσει την κοινή γνώμη, ότι άθλιοι στρατιώτες του Ιράκ σκότωσαν 312 μωρά!
«Έβγαλαν τα μωρά από τις θερμοκοιτίδες»!
«Τη δεύτερη εβδομάδα μετά την εισβολή, εργάστηκα εθελοντικά στο νοσοκομείο Al-Adan μαζί με άλλες 12 γυναίκες. Ήμουν η νεότερη εθελόντρια, οι άλλες ήταν από 20 έως 30 ετών. Ενώ ήμουν εκεί, είδα τους Ιρακινούς στρατιώτες να μπαίνουν στο νοσοκομείο με όπλα. Έβγαλαν τα μωρά από τις θερμοκοιτίδες, πήραν τις θερμοκοιτίδες και άφησαν τα παιδιά να πεθάνουν στο κρύο πάτωμα. Ήταν τόσο τρομακτικό.» είχε πει η Ναΐρα και όλοι πια που την άκουσαν κατάλαβαν ότι έπρεπε να είχαν επέμβει χθες…
Ο Τύπος, με τους New York Times πρωτοστατούντες, ξεσπάθωσε και πλέον ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει η Καταιγίδα της Ερήμου.
Κι όταν οι αμερικανικοί πύραυλοι χτυπούσαν το Κουβέιτ και οι άνδρες του στρατηγού Νόρμαν Ζβάρτσκοπφ ξεχύνονταν σαν τις ακρίδες στην έρημο, η μικρή Ναΐρα κοιμήθηκε πια δικαιωμένη. Και τότε κανείς δεν ρώτησε να μάθει το επώνυμό της· τους αρκούσε το «Ναΐρα» και βόλευε τους αξιωματούχους των ρυθμιστών της ειρήνης στον πλανήτη να μην μαθευτεί ποτέ.
Κόρη του πρέσβη στις ΗΠΑ!
«Η Hill & Knowlton την επέλεξε ως αδιάσειστη μάρτυρα αυτής της θηριωδίας. Όλα αυτά ήταν μέρος μιας εκστρατείας για να μετατραπεί ο Σαντάμ Χουσεΐν, τουλάχιστον στη συνείδηση του κοινού, σε Αδόλφο Χίτλερ. Δεν μπορούσαν να πουλήσουν τον πόλεμο του Κόλπου χωρίς αυτό. Με άλλα λόγια, έπρεπε να εξαπατήσουν για να κερδίσουν» είχε δηλώσει χρόνια μετά ο δημοσιογράφος John - Rick – MacArthur, που ερεύνησε και αποκάλυψε την υπόθεση. Γιατί στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορεί να κάνουν αθλιότητες και βρωμιές, αλλά όταν οι δημοσιογράφοι οπλίσουν τις πένες τους, πρόεδροι τρέχουν στα καταφύγια!
Η σεμνή, ταπεινή και κατατρεγμένη έφηβη, είχε αρχίσει την ομιλία της στο Κογκρέσο ψύχραιμα και παγερά· ανάγνωσε ό,τι της είχαν γράψει, με βλέμμα ψυχρό σαν να διάβαζε έκθεση στην καθηγήτριά της, λίγο μετ΄ακάποιος της έγνεψε κι' εκείνη συγκινήθηκε και έπεισε, τους ήδη πεπεισμένους, να χτυπήσουν τους Ιρακινούς «για τα παιδιά που χάθηκαν»…
Άλλωστε, η Ιστορία, μας έχει διδάξει ότι οι Αμερικανοί πάντα αποζητούν έναν εφιάλτη για να ξυπνήσουν τον Κύκλωπα μέσα τους· κι όταν αυτός δεν έρχεται από μόνος του, τι πιο απλό και σίγουρο από το να τον δημιουργήσουν τα πεφωτισμένα μυαλά. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η βύθιση του «Λουζιτάνια», στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η δήθεν απρόκλητη επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, μετά την Καταιγίδα της Ερήμου ήρθαν τα δήθεν Πυρηνικά όπλα του Σαντάμ και πάντα εις τους αιώνας των αιώνων πίσω και μπρος από κάθε πόλεμο θα είναι η χώρα που γέννησε τον Αβραάμ Λίνκολν…
«Κύριε Πρόεδρε και μέλη της επιτροπής, με λένε Ναΐρα – είχε αρχίσει να συλλαβίζει η μικρή «νοσηλεύτρια» - μόλις ήρθα από το Κουβέιτ… Η αδερφή μου, με τον 5 ημερών ανιψιό μου, ταξίδεψαν στην έρημο για να γλυτώσουν. Δεν υπήρχε διαθέσιμο γάλα για το μωρό στο Κουβέιτ. Μετά βίας ξέφυγαν όταν το αυτοκίνητό τους είχε κολλήσει στην έρημο, στην άμμο της ερήμου και ήρθε βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία. Έμεινα πίσω και ήθελα να κάνω κάτι για τη χώρα μου….»! Και το έκανε και με το παραπάνω:
Ο Τύπος στις ΗΠΑ ποτέ δεν ησυχάζει...
Μόνο που αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν κοιμούνται ποτέ ήσυχοι στις ΗΠΑ. Ο Τζον ΜακΆρθουρ, έψαξε και ανακάλυψε το πατρώνυμο της έφηβης Ναΐρα και τα υπόλοιπα ήταν ιστορίες που γράφτηκαν, αλλά δεν ακούστηκαν από κανέναν: «Η κατατρεγμένη Ναΐρα ήταν το εξώφυλλο. Και φυσικά, ουδείς έκανε τον κόπο να προσπαθήσει να μάθει ποια πραγματικά ήταν. Είχαν το αγκίστρι της ιστορίας, την πετονιά, το βαρίδι, και η Ναΐα ήταν το δόλωμα που κατάπιαν ακόμα και δύο από τους ερευνητές της Επιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που θεωρούνταν καχύποπτοι. Μπήκα σε σκέψεις μετά τον πόλεμο, δυστυχώς, και τότε μόνο μπόρεσα να καταλάβω αυτό που πραγματικά είχε συμβεί: η Hill & Knowlton είχε επιλέξει τη μικρή ως πειστική μάρτυρα για να περιγράψει τις θηριωδίες, αλλά όλα εκείνα ήταν μέρος μιας εκστρατείας για την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, που προσπαθούσαν να τον περάσουν στη συνείδηση των πολιτών σαν νέο Αδόλφο Χίτλερ. Δεν μπορούσαν να πουλήσουν τον πόλεμο του Κόλπου χωρίς αυτό το γεγονός. Με άλλα λόγια, έπρεπε να εξαπατήσουν για να κερδίσουν».
Και εξαπάτησαν και κέρδισαν. Γιατί έτσι είναι (και) τα παιχνίδια πολέμου: Το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο…
Πηγή: ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου