*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Με
τα γεγονότα να μαστιγώνουν τη συνείδησή σου, νιώθεις αδύναμος να
κρατηθείς ήρεμος, νηφάλιος και αδέκαστος. Τίποτε δεν είναι αρκετό να σε
ανακουφίσει από το βάρος που σε πλακώνει στο άκουσμα τέτοιων θλιβερών
ειδήσεων. Να σε βγάλει από τη δίνη της απογοήτευσης που γεννούν τα
ανείπωτης φρίκης ειδεχθή εγκλήματα, που σκιάζουν καθημερινά τον ορίζοντα
της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που τελεί υπό συνεχή μετάλλαξη,
βρίσκεται σε αναζήτηση νέας ταυτότητας και ρήξη από πολλού με τον
αξιακό της κώδικα. Στην ουσία, η κοινωνία, δεν αντιδρά ούτε εκρήγνυται,
αλλά περιορίζεται στοχαστικά σε μια ανοιχτή καταγγελία μέσω του
διαδικτύου. Παρακολουθεί αμήχανα το μπαράζ δηλώσεων και τις διθυραμβικές
δηλώσεις των κατ' ευφημισμόν υπευθύνων, που εμμένουν στην παράθεση
φθηνών ευχολόγιων και στο αναμάσημα φαιδρών επιχειρηματων. Λες και ένα
μεγάλο κομμάτι του γενικού πληθυσμού συνήψε ένα συμβόλαιο με τα
φαινόμενα βίας, που συντηρούν την παθολογία των ημερών και παραλύουν
νομοτελειακά τη συνείδησή του. Η οπαδική βία, όπως και ο ολοκληρωτισμός,
δεν έχει χρώμα. Είναι ηθικά κολάσιμη, ποινικά καταδικαστέα και
κοινωνικά απορριπτέα. Για το λόγο αυτό, φρονώ, μια υποχρέωση έχουμε, να
πάψουμε να είμαστε μέρος της. Το να συνταυτίζεσαι με τον άλλο, στο
επίπεδο των οπαδικών προτιμήσεων, δεν συνεπάγεται και σιωπηρή αποδοχή,
από μέρους σου, της έκνομης δράσης του. Γιατί η βία, απ' όπου και αν
προέρχεται, στο όνομα όποιου συμβόλου ασκείται, συγκρούεται με τον
πυρήνα των θεμελιωδών αξιών του ανθρώπου ήτοι το οικοδόμημα μιας
σύγχρονης πολιτισμένης κοινωνίας με θετικά πρότυπα και υγιή
αντανακλαστικά. Δεν έχει θέση ανάμεσά μας. Όσες, όμως, παρεμβάσεις
γίνουν, στο πλαίσιο του απαραίτητου λίφτινγκ του υπάρχοντος νόμου, όσες
υποσχέσεις δοθούν, είναι καταδικασμένες να διαψευστούν και να αποτύχουν
όσο δεν υπάρχει κραταιά πολιτική βούληση. Σε κάθε περίπτωση, ένα μεγάλο
μπράβο στη μητέρα του άτυχου οπαδού, που έστω και αργά, με δεδομένο ότι η
υπόθεση είναι στα χέρια της δικαιοσύνης, ζήτησε το αυτονόητο από όλους
ήτοι να σταματήσει η εργαλιοποίηση της άγριας δολοφονίας του παιδιού
της...
Χρήστος Κ. Μακρίδης
*Πολιτικός Επιστήμων
- Τ.Γεωπόνος - Παιδαγωγός
 | |||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου