Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις διοργάνωναν απεργίες σχεδόν αποκλειστικά για την ακρίβεια και την λιτότητα...
Από το πρωί στη χώρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια κινητοποίηση που δεν αφορά την ποιότητα των (κακών) εργασιακών σχέσεων, το (διαλυμένο) 8ωρο ή την τηλεργασία και το ασφαλιστικό, αλλά την εργασιακή φτώχεια: Ο βασικός μισθός δεν φτάνει για ενοίκιο σε ένα τριάρι, 1 στους 3 εργαζόμενος αμείβεται με λιγότερα από 400 ευρώ μεικτά το μήνα (μερική απασχόληση) και ο δίμηνος λογαριασμός του ρεύματος απαιτεί τουλάχιστον ένα επιπλέον 4ωρο εργασίας.
Την στιγμή μάλιστα που εδώ και δέκα μήνες (Ιούνιος 2021) καθιερώθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες (10ωρη καθημερινή απασχόληση και 50 ώρες την εβδομάδα με… ατομική σύμβαση εργασίας).
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 (ΠΑΣΟΚ) καθιερώθηκε η ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή), αν και στην πορεία... ετεροχρονίστηκε ή φαλκιδεύτηκε. Αλλά πάντα υπήρχε ένας μηχανισμός προστασίας του διαθέσιμου εισοδήματος. Μέχρι που τα τελευταία 25 χρόνια ελέγχθηκε ο πληθωρισμός εν όψει ΟΝΕ (Οικονομική και Νομισματική Ένωση), ενώ στη συνέχεια υιοθετήθηκε το «σκληρό» ευρώ. Το οποίο, ναι μεν δεν διευκόλυνε τις (ελληνικές) εξαγωγές λόγω απουσίας παραγωγικών επενδύσεων και ανταγωνιστικών προϊόντων (σ.σ. παρά μόνο ευνόησε τις γερμανικές εξαγωγές), αλλά προστάτευε το διαθέσιμο εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων. Κοινώς δεν υπήρχε ακρίβεια...
Τα τελευταία αυτά χρόνια υπήρχε επιπλέον και η εγγύηση του κατώτατου εισοδήματος, είτε με τον βασικό μισθό, είτε με τα κατώτατα όρια των συντάξεων (συν το ΕΚΑΣ από το 1996 και μετά). Οι εργατικές διεκδικήσεις περιείχαν πιο ποιοτικά αιτήματα (35ωρο, πλήρη απασχόληση, διατήρηση του ορίου συνταξιοδότησης στο 58ο έτος, δημόσιες επενδύσεις σε Υγεία και Παιδεία κ.α.) που τροποποίησαν τις εργατικές διεκδικήσεις.
Μέχρι τα μνημόνια και την ονομαστική μείωση των αποδοχών (άνω του 25%), το «πάγωμα» των 3ετιών στο 2012 (όσοι και όσες 3ετίες είχαν μέχρι εκείνη την στιγμή), την μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης και την απελευθέρωση των απολύσεων…
Ανταγωνιστικότητα και ισοζύγιο
Σε αυτό το δυσμενές περιβάλλον ήρθε πρόσφατα η εφαρμογή του ελαστικού 8ώρου και, ουσιαστικά, η κατάργηση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), η εφαρμογή μισθολογικών πολιτικών (σ.σ. «αύξηση» 2% ή 13 ευρώ στον βασικό μισθό από 1/1/2022, ενόσω κάλπαζε η ακρίβεια). Κλήθηκαν δηλαδή οι μισθοσυντήρητοι να… διασώσουν το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγή (και εξωτερικών πληρωμών).
Ουσιαστικά, στέρησαν από τους φτωχούς εργαζόμενους να την ευχέρεια να ψωνίζουν, αφού δεν μπορούν να προμηθευτούν τα ακριβά εισαγόμενα προϊόντα, ενώ δεν υπάρχουν εγχώρια να αγοράσουν λόγω αποβιομηχάνισης και η αποεπένδυσης. Ακριβώς και ως αποτέλεσμα της ονομαστικής μείωσης των αποδοχών την προηγούμενη δεκαετία, κάτι που στέρησε από τη χώρα την εσωτερική παραγωγή (βιομηχανικά προϊόντα, διαρκή καταναλωτικά αγαθά όπως ηλεκτρικές συσκευές, ακόμη και αγροτικά προϊόντα…)
Ενδεικτικός είναι ο πληθωρισμός το α’ τρίμηνο (μετά την αναπροσαρμογή του 2% και μόνο στον κατώτατο μισθό, ούτε στους συνταξιούχους, ούτε στους μέσους μισθούς): Τον Ιανουάριο ο επίσημος Δείκτης Τιμών αυξήθηκε 6,2%, τον Φεβρουάριο 7,2% και τον προηγούμενο μήνα άνω του 8%!
Ακρίβεια: ένα υπερταξικό πρόβλημα
Στην σημερινή κινητοποίηση, εκτός από τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, μετέχουν στην κινητοποίηση και πολλοί εμπορικοί σύλλογοι ή σύνδεσμοι μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αφενός γιατί η ακρίβεια στην ενέργεια (ρεύμα) διαπερνά τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις παραλυτικά και αφετέρου γιατί το διαθέσιμο εισόδημα περιορίζεται δραματικά λόγω της προτεραιότητας που δίνουν τα νοικοκυριά στην πληρωμή των λογαριασμών ρεύματος.
Χαρακτηριστικά συνθήματα
Κοντολογίς, το εισόδημα το «τρώει» το ρεύμα και τις αποταμιεύσεις η ακρίβεια…
Το σύνθημα της ΓΣΣΕ στη σημερινή κινητοποίηση ίσως είναι χαρακτηριστικό: «Ο μισθός δεν φτάνει-Ο λογαριασμός δεν βγαίνει». Να σημειωθεί ότι η εργατική Συνομοσπονδία διεκδικεί εισαγωγικό μισθό 751 ευρώ (όπως διαμορφώθηκε το 2010), επάνοδο των 3ετιών και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων ώστε με τους εργοδοτικούς φορείς να ορίζουν κάθε φορά τον κατώτατο μισθό.
Και των συνταξιούχων (ΑΓΣΣΕ): «Ακρίβεια στην αγορά-Ηλεκτροσόκ στα νοικοκυριά»
Πηγή: ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου