Μεγάλη Τρίτη - Των Δέκα Παρθένων

 Κατά την Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία.

Επίσης μας καλεί, φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.

Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Μια από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου. Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή. Τρέχει πολύ γρήγορα η νύκτα της παρούσης ζωής, έτσι οι παρθένες όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν, δηλαδή πέθαναν, γιατί ο θάνατος λέγεται και ύπνος. Καθώς κοιμόντουσαν, στη μέση της νύχτας ακούσθηκε μια δυνατή φωνή που έλεγε: «Να ΄τος ο Νυμφίος, έρχεται! Βγείτε όλες να Τον προϋπαντήσετε!». Τότε οι φρόνιμες παρθένες που είχαν φροντίσει να έχουν άφθονο λάδι, συνάντησαν τον Νυμφίο και μπήκαν μέσα μαζί Του, όταν ανοίχθηκαν οι πύλες. Αυτές κοντά στις άλλες αρετές και μάλιστα της παρθενίας, φρόντισαν να έχουν άφθονο και το λάδι της ελεημοσύνης. Αντίθετα οι άλλες πέντε παρθένες που δεν είχαν αρκετό λάδι, όταν ξύπνησαν ζητούσαν λίγο από τις φρόνιμες, αλλά μετά θάνατο δεν είναι εύκολο να αγοράσεις λάδι από αυτούς που το πουλούν, δηλαδή τους φτωχούς. Αυτές, η παραβολή, τις ονομάζει μωρές, γατί ενώ κατόρθωσαν το δυσκολώτερο, την ''παρθενία'', παραμέλησαν το ευκολώτερο γιατί ήταν ανελεήμονες καρδιές.

Όποιος λοιπόν κατορθώσει μια αρετή - έστω μεγάλη - αλλά δε φροντίσει και για τις άλλες και ιδίως την ελεημοσύνη, δε μπορεί να μπει μαζί με το Χριστό στην αιώνια ανάπαυση και γυρίζει πίσω ντροπιασμένος. Και τίποτα δεν είναι πιό λυπηρό και πιο ντροπιαστικό από μια "παρθένο" που νικιέται απ' τον έρωτα των χρημάτων.

 

Άγιος Θεόδωρος ο Μάρτυρας και οι συν αυτώ Φιλίππα, Διόσκορος, Σωκράτης και Διονύσιος

 Σήμερα 19 Απριλίου τιμάται η μνήμη του Αγίου Θεοδώρου και των συν αυτώ Φιλίππας, Διόσκουρου, Σωκράτη και Διονυσίου.

Ο Άγιος Θεόδωρος, όπως αναφέρει το saint.gr, έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αντωνίνου (138-161) και ηγεμόνα Θεοδότου. Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και ήταν πολύ ευσεβής. Από το ζήλο του για την ευσέβεια, κατέστρεφε είδωλα, ξόανα και ειδωλολατρικούς ναούς. Συνελήφθη όμως και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Τον άπλωσαν σε πυρακτωμένη σχάρα και έπειτα τον έδεσαν πίσω από άγρια άλογα, τα όποια τον έσυραν σε μεγάλη ανώμαλη εδαφική απόσταση. Κατόπιν τον έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς, μαζί με δύο στρατιώτες που είχαν πιστέψει στον Χριστό, τον Σωκράτη και τον Διονύσιο. Στη συνέχεια τον φυλάκισαν και τελικά τον σταύρωσαν και τον τρύπησαν με βέλη. Και μετά τρεις ήμερες αγωνιωδών βασανιστηρίων επάνω στο σταυρό παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του.

Η Αγία Φιλίππα, μητέρα του Αγίου Θεοδώρου, μετά τον σταυρικό θάνατο του υιού της, ομολόγησε τον Χριστό ως Θεό αληθινό και μαρτύρησε διά ξίφους.

Τέλος, ο Άγιος Διόσκορος ήταν Ιερέας των ειδώλων στα χρόνια του βασιλιά Άντωνίνου (138-160) και ήλθε στη χριστιανική πίστη διά των θαυμάτων του Θεοδώρου και μαρτύρησε δια πυρός.