Ο Μπογδάνος και οι χιλιάδες σήμερα απογοητευμένοι νεοδημοκράτες

 

Σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος από το βήμα της Ολομέλειας, στην συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας κατά της «γαλάζιας» κυβέρνησης, η ΝΔ «χρειάζεται έναν ηχηρό κώδωνα κινδύνου.

Αν ισχύει η δέσμευση να εξαντληθεί η 4ετία, υπάρχει χρόνος. Εύχομαι με τη στάση μου στη συζήτηση και στην ψηφοφορία, να ωφελήσω τη ΝΔ ως φωνή αφύπνισης». Ευχόμενος παράλληλα, όπως είπε, «το μήνυμα να φτάσει δυνατό και καθαρό από έναν άνθρωπο που μεγάλωσε και ανδρώθηκε μέσα στη ΝΔ και που σήμερα, πιστέψτε με, εκπροσωπεί πολλές χιλιάδες απογοητευμένους νεοδημοκράτες».

Ο πρόσφατα αποπεμφθείς από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και πλέον ανεξάρτητος βουλευτής σημείωσε πως «μπορεί κάποιοι στο κόμμα να αλλάζουν προσωπικές ατζέντες, πάνω από τον πρωθυπουργό και την ακεραιότητα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, και να μεθοδεύουν εξελίξεις με κοινοβουλευτικούς θεατρινισμούς. Όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ορισμένοι έχουμε ιδεολογία και ηθική ραχοκοκαλιά».

Και τόνισε πως, αν και φιλελεύθερος, συντηρητικός, δεξιός βουλευτής, πιστός στις αντικομμουνιστικές αρχές του να μην χωράει σήμερα στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ , την ίδια στιγμή, όπως είπε, δεν είναι οπορτουνιστής ούτε και ανεξάρτητος Έλληνας, έτσι ώστε να συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της κυβέρνησης.

Ο Κ. Μπογδάνος μίλησε για νωπό διασυρμό «ενός κράτους που αποδείχθηκε δυστυχώς, περισσότερο ετσιθελικό παρά επιτελικό», ωστόσο, χαρακτήρισε ως «πολιτικό πυροτέχνημα» την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως «είναι πρόκληση αυτή η αξιωματική αντιπολίτευση να μιλάει για πολιτική προστασία».

Ωστόσο, δήλωσε το πρώην μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, «όμως και από αυτή την κυβέρνηση σε πολλά επίπεδα, τελείως άλλα περιμέναμε» και πρόσθεσε: «Όλο αυτό δεν ήταν ευθύνη μόνο του κ. Στυλιανίδη, που προφανώς έπρεπε να έχει επιβάλει την παραίτησή του, όλο αυτό είναι πρωτίστως θέμα νοοτροπίας. Είναι δείγμα μιας κυβέρνησης που μέρα με τη μέρα απομακρύνεται από τον λαό. Είναι αποτυχία ενός διευθυντηρίου που μετά δημοσκόπων, δεν τολμά να δυσαρεστήσει με αλήθειες τον αρχηγό. Είναι αναποτελεσματικότητα αξιωματούχων, που δυστυχώς, πολλές φορές βάζουν τις προσωπικές τους επιδιώξεις πάνω από το κοινό καλό και ούτε όλο αυτό ήταν μια μεμονωμένη αναποδιά. Αντίθετα, έρχεται ως συνέχεια σειράς επώδυνων επιλογών και παραλείψεων».