Την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, τιμούμε έναν μεγάλο ευεργέτη της
Αλμωπίας, τον Νικόλαο Ξενιτίδη που έφυγε σαν χθες από τη ζωή πριν από 5
χρόνια. Ας θυμηθούμε μαζί στιγμές από την ζωή και την προσφορά του.
Ο Νικόλαος Ξενιτίδης γεννήθηκε στην Χρυσή του Δήμου Αλμωπίας το 1928 παιδί
πολύτεκνης οικογένειας, οι οποίοι ζούσαν πριν τον ξεριζωμό στην περιοχή Καρς του
Πόντου. Ξεκίνησε με όνειρα και φιλοδοξίες για σπουδές. Μεγάλωσε μέσα στην
φτώχεια και τις στερήσεις, αλλά κατάφερε να βγάλει μέχρι τις γυμνασιακές σπουδές
στην Έδεσσα. Σε μικρή ηλικία όμως βρέθηκε να αγωνίζεται κόντρα στους
κατακτητές ,στην περιοχή της Νάουσας, όπου ξεκινάει την αντιστασιακή του δράση.
Περιπλανώμενος στα μικρά βουνά της Σκύδρας έφτασε μέχρι το Ριζό. Εκεί βρίσκεται
κάποιος συγγενής του δάσκαλος, ο οποίος όμως δεν τον δέχτηκε και πολύ θερμά και
έτσι συνέχισε την πορεία του ,που τον έβγαλε στο Μαυροβούνι Σκύδρας. Εκεί ένιωσε
πιο ασφαλής διότι στην περιοχή υπήρχαν πολλοί Έλληνες αντιστασιακοί. Η ζωή του
βρέθηκε πολλές φορές σε κίνδυνο αλλά κατάφερε και επέζησε.
Στην συνέχεια βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη ,όπου εργάστηκε σε νοσοκομειακό
φαρμακείο ολοκληρώνοντας ταυτόχρονα τις σπουδές του στην λογιστική. Αργότερα
εργάστηκε ως υπάλληλος σε εταιρία, μέχρι να ξεκινήσει να στήνει την δικιά του
μικρή επιχείρηση ,η οποία ασχολούνταν με ποτιστικά. Τότε τον πλησίασε ένας
καπνέμπορος και του πρότεινε να δημιουργήσουν μια επιχείρηση εισαγωγής τρακτέρ
και γεωργικών μηχανημάτων. Από τη στιγμή εκείνη ,άρχισε να αλλάζει οικονομικά η
ζωή του. Ξεκίνησε με εισαγωγές φθηνών τρακτέρ από την Πολωνία, δημιουργώντας
καλή φήμη ως επαγγελματίας. Πουλώντας σε πολύ χαμηλές τιμές έφτιαξε ένα
τεράστιο πελατολόγιο από ολόκληρη την Βόρεια Ελλάδα.
Δύο περιστατικά αποτέλεσαν το έναυσμα για το ξεκίνημα των αγαθοεργιών του. Η
απώλεια του αδερφού του σε μικρή ηλικία, αλλά και ο θάνατος μιας γυναίκας στο
χωριό του από τσίμπημα μέλισσας, καθώς δεν υπήρχε ασθενοφόρο να την μεταφέρει
στο νοσοκομείο.
Οι δωρεές ξεκινάνε από το χωριό του τη Χρυσή με τη δωρεά εξοπλισμού θέρμανσης
στον Ιερό Ναό Αγίας Χρυσής και την κατασκευή μνημείου για τα θύματα του
εμφυλίου πολέμου με την ευχή να μην ξαναγίνει ποτέ. Φροντίζει την επέκταση και
καλλωπισμό των κοιμητηρίων της Χρυσής και δωρίζει ένα ρολόι το οποίο κοσμεί την
κεντρική πλατεία του χωριού.Στην Αριδαία ανεγέρθηκε το Ξενιτίδειο Πνευματικό
Κέντρο όπως και το Δημοτικό Ωδείο. Στο Κ.Υ. Αριδαίας πρόσφερε ένα ασθενοφόρο
το οποίο εξυπηρετούσε 44 χωριά, έναν καρδιογράφο, ένα σύγχρονο τηλεφωνικό
κέντρο, σύστημα ενδοεπικοινωνίας μεταξύ ασθενοφόρου και τηλεφωνικού κέντρου,
σύστημα θέρμανσης για το μικροβιολογικό τμήμα και κατασκευή σύγχρονου γκαράζ
για τα ασθενοφόρα. Επίσης στα Λουτρά δώρισε έναν καρδιογράφο για τις ανάγκες
των λουομένων.Οι δωρεές δεν σταμάτησαν ,καθώς έγινε δωρεά ενός ασθενοφόρου
στο Δήμο Βέροιας προς τιμήν της Παναγίας Σουμελά και άλλο ένα στο Δήμο
Καλαμαριάς, στον οποίο επίσης πρόσφερε 2 λεωφορεία για τις μετακινήσεις των
ατόμων με ειδικές ικανότητες και 2 σύγχρονα mini-bus που εντάχθηκαν στην
προσπάθεια του Δήμου Καλαμαριάς να προάγει το κοινωνικό του έργο.
Ο Δήμος Αλμωπίας τον τίμησε για την προσφορά στις 4/11/2012 στην επέτειο της
απελευθέρωσης των 100 χρόνων της Αριδαίας. Απεβίωσε στις 27/2/2017 σε ηλικία
89 ετών. Σήμερα αναπαύεται στον οικογενειακό τάφο της οικογένειας του στη Χρυσή
Αλμωπίας.
Η σύντομη αυτή αναφορά στη ζωή και το έργο του Νίκου Ξενιτίδη, αποτελεί έναν
μικρό φόρο τιμής για την μεγάλη του προσφορά στην περιοχή μας και όχι μόνο. Με
την συμπλήρωση πέντε χρόνων από τον θάνατο του, τον μνημονεύουμε όχι μόνο για
την σπουδαία προσφορά του, αλλά και ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα της
Αλμωπίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου