Να αποκατασταθούν οι σχέσεις

 

ΘΕΩΡΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΩΝ 

ΚΑΙ ΕΡΓΟΛΗΠΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ  ,ΑΠΑΝΤΑ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ

Πρέπει να αποκατασταθεί η σχέση προμηθευτών και εργοληπτών με το Δήμο μέσα σε ένα κατάλληλο πλαίσιο αρχών και κανόνων.Αυτό υποστηρίζει ο Δημήτρης Μπίνος υποψήφιος Δήμαρχος Αλμωπίας. Από την άλλη πλευρά η Δημοτική Αρχή ετοιμάζει απάντηση στη οποία μεταξύ άλλων ,αναμένεται να είναι αρκετά σκληρή και μεταξύ άλλων θα τονίζει ότι ζει μάλλον σε άλλο τόπο και σε άλλους χρόνους.

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΝΟΥ  

    Είναι καιρός τώρα που ζούμε ως γονείς, ως δάσκαλοι, ως μαθητές το πρόβλημα της έλλειψης καυσίμων στα σχολεία μας. Με τάξεις οριακά ζεστές , άλλοτε κρύες, παιδιά με μπουφάν, παράπονα και εντάσεις.

   Το πρόβλημα που προέκυψε με την τροφοδοσία των σχολείων σε καύσιμα δεν είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης και μόνο. Είναι άλλο ένα παράδειγμα ερασιτεχνικών χειρισμών που σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την έλλειψη χρημάτων οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα.

   Η σημερινή μου παρέμβαση δεν έχει ως στόχο την άσκηση κριτικής στη σημερινή διοίκηση του δήμου και μόνο, αλλά την υπόδειξη ενός τρόπου σκέψης και πνεύματος που εύχομαι  να επικρατήσει αν δεν είναι πλέον αργά.

   Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι απλώς η θέρμανση των σχολείων (που από μόνο του είναι τεράστιο θέμα) αλλά η πιστοληπτική ικανότητα του Δήμου και η ανεπανόρθωτη καταστροφή των συναλλακτικών ηθών μεταξύ των προμηθευτών και του Δήμου.

   Πριν πω οτιδήποτε θέλω να θυμίσω σε όλους ότι κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929 που ξεκίνησε από τις Η.Π.Α. , οι οικονομίες στα κράτη , μεταξύ των οποίων και οι Ηνωμένες πολιτείες, δεν κατέρρευσαν επειδή κατέρρευσαν οι τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο. Κατέρρευσαν, όταν κατέρρευσαν τα συναλλακτικά ήθη, όταν έπαψε ο ένας να εμπιστεύεται τον άλλο και απαιτούσε ο καθένας κάθε συναλλαγή να εκτελείται μόνο με μετρητά. Η πιστοληπτική ικανότητα όλων μας είναι αυτό που κάνει την αγορά στον Δυτικό κόσμο να λειτουργεί μέσα στις δυσκολίες, πέρα από τις εμπράγματες εγγυήσεις. Και ενώ είναι μια άυλη οντότητα, είναι πολύ πολύ ουσιαστική. Η αξία της αυξάνει αργά, μέσω των συναλλαγών και βασίζεται στην εμπιστοσύνη και την καλή πίστη που πρέπει να διέπει τη σχέση προμηθευτή-πελάτη.

  Είναι αλήθεια, ότι η σημερινή διοίκηση του Δήμου μας παρέλαβε στον οικονομικό τομέα χρέη, που έρχονταν από το παρελθόν. Ένα μέρος των χρεών αυτών αφορούσε  ιδιώτες προμηθευτές κάθε είδους (όπως και οι αγαπητοί πρατηριούχοι) που είχαν ήδη καθυστερήσει να πληρωθούν και απαιτούσαν άμεσα τα χρήματά τους.

  Ti άλλαξε λοιπόν και πλέον δεν εμπιστεύεται κανένας πρατηριούχος τον Δήμο μας; Γιατί καθίστανται ο ένας μετά τον άλλο, όλοι οι διαγωνισμοί για καύσιμα άγονοι;

    Γιατί απλούστατα τρόμαξαν. Νιώθουν, ή καλύτερα.. πιστεύουν, ότι δε θα πληρωθούν ποτέ.

Θυμηθείτε πως αντιμετώπισε ο Δήμος τους πρώτους εκείνους προμηθευτές που δίκαια κινήθηκαν νομικά εναντίον του διεκδικώντας τα χρήματά τους.

   Τους έβαλε μήπως κάτω να τους εξηγήσει; Όπως γινόταν πάντα; Να τους πει με λίγα λόγια... ότι τα λεφτά είναι λίγα αλλά κανένας δε θα χάσει τα χρήματά του. Να τους προσδιορίσει επακριβώς ένα πλάνο αποπληρωμής, με βάση τα ταμειακά διαθέσιμα στο οποίο θα είναι συνεπής? Εγγυήθηκε με το κύρος του ο Δήμαρχος ότι κανένας από όσους είχαν νόμιμες απαιτήσεις δεν θα χάσει δεκάρα; Έκανε τέλος πάντων ότι ήταν δυνατόν;  

  Αν δεν με απατά η μνήμη μου μάλλον όχι! Επέδειξε αδιαλλαξία, βάζοντας τους προμηθευτές απέναντι, οδηγώντας τους στα δικαστήρια. Όταν οι τελευταίοι προσφύγανε, ανέκοπτε με αστείες αιτιάσεις τις αγωγές και όταν εν τέλει οι προμηθευτές δικαιώνονταν και έπαιρναν τα χρήματα τους σε μετρητά από το ταμείο του Δήμου, πλήρωνε μιάμιση φορά την αρχική οφειλή, γιατί στο μεταξύ τα δικαστήρια είχαν χρεώσει και τόκους.

   Και να που φτάσαμε σήμερα. Ο Δήμος κινδυνεύει να απολέσει οριστικά την πιστοληπτική του ικανότητα, γιατί διατάραξε τα συναλλακτικά ήθη, γιατί έβαλε τους προμηθευτές στους οποίους χρωστούσε.. .απέναντι και όχι δίπλα. Πιστεύω ότι το έκανε από ερασιτεχνισμό και όχι από σκοπιμότητα. Όπως και να ‘χει όμως είναι επικίνδυνος και ολισθηρός αυτός ο δρόμος. Δε μας χρειάζονται οι απολυτότητες και οι εντάσεις. Είναι ώρα ο Δήμαρχος με το κύρος του να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Να διαλύσει τις ανησυχίες και τους φόβους των προμηθευτών. Να μην επιτρέψει ξανά να δημιουργούνται προβλήματα εκεί όπου θα έπρεπε να δίνονται λύσεις. Να εστιάσει στο πρόβλημα με ανοιχτό μυαλό και συγκαταβατικούς τόνους. Να συγκρουστεί αν χρειάζεται με όποιον από τους γύρω του εγείρει γραφειοκρατικές αμφιβολίες και να μείνει στην ουσία.