Πόσες φορές είχε ζητήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλογές επί ΣΥΡΙΖΑ;
Υπολογίζω 336! Όσες σχεδόν και οι μέρες ενός χρόνου. Το έκανε εμμονικά από τον πρώτο μήνα της προεδρίας του και μετά συνεχώς. Κάθε εβδομάδα σχεδόν 3,5 χρόνια αντιπολίτευση=42 μήνες Χ 4 εδομάδες/μήνα = 168 εβδομάδες Χ 2 φορές την εβδομάδα = 168 Χ 2 = 336.
Ουσιαστικά ζητούσε από τον Τσίπρα να παραιτηθεί, αφού είχε επανεκλεγεί μόλις τέσσερις μήνες πριν αναλάβει ο ίδιος τη ΝΔ («περιπετειωδώς» να μην το ξεχνάμε). [Έπρεπε να πέσουν τα computer την πρώτη Κυριακή και να μπει από το παράθυρο υποψήφιος ο Άδωνις για να σκηνοθετηθεί η ανατροπή της βέβαιης νίκης Μεϊμαράκη].
Επιπλέον πόσες φορές είχε ζητήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παραιτηθούν Υπουργοί και στελέχη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;
Ουκ έστιν αριθμός.
Τα ίδια κάνουν όλοι οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο;
Τα ίδια γίνονται παντού; Όχι. Ούτε καν στις μπανανίες αφού εκεί «κυβερνώνται» ως επί το πλείστον από δικτατορίες. Ποιός τολμάει;
Προλαβαίνω τα Τρολς του Μαξίμου και τους #Kyuriakistas να μην σπεύσουν να πουν ότι υπερασπίζομαι τον Αλέξη. Αν δεν κάνω λάθος κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν ζητούσε μέχρι το φιάσκο της «Ελπίδας» μετ’ επιτάσεως εκλογές. Ακόμη και ο Τσίπρας το έκανε πρώτη φορά πριν ένα μήνα και αφού είχε συμπληρώσει η «ΝΔ» 2,5 χρόνια διακυβέρνησης. Γι’ αυτό άλλωστε του ασκούσαν οι δικοί του δριμεία κριτική με τη δικαιολογία ότι «δεν κάνει αντιπολίτευση».
Στην ίδια θεσμική γραμμή εκινείτο και ο νεοεκλεγείς Νίκος Ανδρουλάκης.
Το σύνθημα λοιπόν «ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ» δεν είχε ακουστεί από επίσημα
αντιπολιτευτικά χείλη. Ίσως αυτό το κενό -σε μια σαφώς πιο μπρουτάλ
έκφανσή του- ήρθε να καλύψει «ο λαός» κραυγάζοντας το διαβόητο πλέον
«ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Γ…………ΣΟΥ».
Οκ. Τα πράγματα πήραν βέβαια άλλη τροπή το
τελευταίο 3ήμερο με την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίχθηκε και
από το ΚΙΝΑΛ. Εν μέρει το προκάλεσε η Κυβερνητική παράλυση με τον χιονιά
αλλά αυτή ήταν η αφορμή.
Η μεγάλη πρόκληση δεν ήταν η -αναμενόμενη- κακοδιαχείριση, όταν ο Υπερσυντονιστής «μπορεί να χαθεί ακόμη και στην Ομόνοια αν τον αφήσεις μόνο του» (δολοφονική η ατάκα του ΑΛέξη Κούγια). Το ποτήρι ξεχείλισε με την συστηματική προσπάθεια των Α(χ)ρίστων να μετακυλήσουν τις ευθύνες. Από το προκλητικό-προσχηματικό «συγγνώμη» του Μητσοτάκη. Και τη μη ουσιαστικά ανάληψη ευθύνης από κανέναν. Από την άρνησή τους να παραιτηθεί -έστω ένας- για τα μάτια του κόσμου. Να υποβάλλει την παραίτησή τα και ας μην την κάνει δεκτή ο Μεσσίας.
Η Παραίτηση δεν εξισώνεται με την Υπευθυνότητα. Είναι ένα από τα συστατικά της όταν κάνεις οφθαλμοφανή και κοινωνικά επιζήμια λάθη και ακόμη και εσύ ο ίδιος τα αναγνωρίζεις. Συγγνώμη χωρίς απόδοση ευθυνών αλλά αντίθετα αλαζονικό και αμετανόητο «κούνημα δαχτύλου» μόνο μεγαλύτερη αναξιοπιστία και δυσαρέσκεια θα επισωρεύσει.
Αυτά με τους θεσμικούς, τους κοινοβουλευτικούς. Με 158 βουλευτές και 10 μονάδες δημοσκοπικό αέρα έχει κανένα λόγο να παραιτηθεί ο Μητσοτάκης;
Αυτό αναρωτιούνται οι κυνικοί σύμβουλοί του.
Από πλευράς πίεσης όχι. Για λόγους ευθιξίας ίσως, αν υπήρχε ανάλογη κουλτούρα στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό.
Ο ομόλογος και φίλος του Sebastian Kurtz το έκανε στην Αυστρία για ένα θέμα, (αθέμιτη επιρροή σε δημοσκοπήσεις), που εδώ αποτελεί common practice και μάλιστα αντικείμενο εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Άλλη χώρα, άλλα ήθη, θα πείτε. (Αν και σε αυτό το θέμα το παράκαμαν με την μαϊμού μέτρηση της ABACUS).
Δεν είμαστε και Ιαπωνία όπου οι υπουργοί κάνουν χαρακίρι γιατί χρέωσαν το ουισκάκι από το mini bar ξενοδοχείου στο δημόσιο.
Τι θα είχε συμβεί αν ο Κυριάκος έπινε ένα ποτήρι κρασί με μερικούς μαξιμιλιανούς εν μέσω lockdown στην Ηρώδου Αττικού; Πιθανότατα απολύτως τίποτα. Γιατί λέμε τίποτα; Γιατί έκανε κάτι τέτοιο στην επίσκεψή του στη Σύμη με το TSIPOURA GATE και ο μόνος που την πλήρωσε ήταν το ψάρι…
Το επανέλαβε (μπουρδουκλώνοντας τις ημερομηνίες) για να παρευρεθεί από τα Ζαγόρια στην νεκρώσιμη ακολουθία της Φώφης Γεννηματά, ενώ πρώτα είχε ήδη συναντηθεί (;) με τον νοσούντα γιο του χωρίς να μπει σε καραντίνα (δύο μέτρα και δύο σταθμά για τον Μωυσή, που θα έπρεπε να λειτουργεί ως πρότυπο, αλλά δρα ως κακέκτυπο).
Τι συνέβη όταν κάτι τέτοιο
έλαβε χώρα στον κηπάκο της Douning Street μεταξύ του ομολόγου του
Βρετανού Πρωθυπουργού Boris Johnson και μερικών συνεργατών του σε κάτι
που ο πρώτος χαρακτήρισε συνάντηση «εργασίας» (work event);
Δημόσια κατακραυγή!
Τα δύο τρίτα των άγγλων ψηφοφόρων πιστεύουν ότι πρέπει να παραιτηθεί. Η καριέρα του κρέμεται σε τεντωμένο σχοινί.
Κατηγορείται ότι έσπασε τον Υπουργικό Κώδικα (Ministerial Code) και το χειρότερο, ότι είπε ψέματα στο Κοινοβούλιο. Οι αντιδράσεις θυμίζουν κάτι ανάλογο με το σκάνδαλο Profumo το’53, όταν ο τότε ΥΠΕΞ κατηγορήθηκε για την εξωσυζυγική του σχέση με την Christine Kealer. Δεν ήταν βέβαια Πρωθυπουργός, αλλά εξ αιτίας του σκανδάλου -και αφού παραιτήθηκε- έπεσε λίγο αργότερα η κυβέρνηση…
Στη Γηραιά Αλβιόνα 5 πρόσωπα διετέλεσαν Πρωθυπουργοί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά παραιτήθηκαν. Για ποιούς λόγους;
α) Η πιο συνήθης αιτία είναι ότι χάσανε εθνικές εκλογές (Churchill το
’45, Attlee το ’52, Douglas – Home το ’63, Heath το ’74, Callaghan το
’79, Major το ’97 και Brown το ’10).
Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν και ο Cameron, όταν έχασε το Δημοψήφισμα για την Ε.Ε. και η May στις Ευρωεκλογές του ’19.
β) Ο δεύτερος λόγος εκτός της πολιτικής ήττας είναι η κακή κατάσταση της υγείας τους (Churchill το ’55, Eden το ’57, Wilson το ’76).
γ) Μόνο οι δύο πιο διάσημοι σύγχρονοι Βρετανοί πολιτικοί έπεσαν για άλλους πολιτικούς λόγους. Η Margaret Thatcher για τον «κεφαλικό φόρο» (poll tax) και ο Tony Blair για την αντιδημοφιλή εμπλοκή του Ηνωμένου Βασιλείου στον Πόλεμο του Ιράκ με βάση χαλκευμένα στοιχεία.
Ποιά είναι η ομοιότητα και ποιά η διαφορά στις πολιτικές κουλτούρες των δύο χωρών; Η ομοιότητα είναι ότι παντού οι πολιτικοί -όσο ψηλά, όσο ικανοί και όσο έμπειροι και αν είναι κάνουν λάθη, πολλές φορές λένε ψέματα και κάποιες φορές παραιτούνται από αιδώ.
Στην Βαλκανοανοασιατική γωνιά μας δεν ιδρώνει το αυτί τους: ίσα-ίσα ζητάνε και τα ρέστα, γιατί δήθεν οι αποκαλύψεις τους θίγουν την εικόνα και την προσωπική τους ζωή. Άσε που εσχάτως προσπαθούν να φιμώσουν/φυλακίσουν τους δημοσιογράφους που κάνουν τις αποκαλύψεις…
Και όταν τους πάνε όλα στραβά;
Και όταν δεν τους βγαίνει τίποτα;
Όταν μετράνε ακόμη 100 νεκρούς την ημέρα, ενώ κυριαρχεί η μετάλλαξη «Ο» φταίνε οι ανεμβολίαστοι;
Όταν ακριβαίνει το ρεύμα φταίει η ΔΕΗ;
Όταν αυξάνονται τα χρέη, φταίνε οι δανειστές;
Και όταν χρειάζεσαι τα ΕΚΑΜ και το στρατό για να απεγκλωβίσεις 5.000 οδηγούς από την ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ, φταίει η ΕΜΥ και το χιόνι;
Ή μας δουλεύουν οι «Άριστοι», ή κάποιος θα πρέπει –έστω για τα μάτια του κόσμου να παραιτηθεί ακόμη και μετά το αναμενόμενο by pass της ψήφου δυσπιστίας (Χρήστο Στυλιανίδη για εσένα χτυπάει η καμπάνα) ή σε λίγο θα γίνει σύνθημα και το «Μητσοτάκη Παραιτήσου». Είμαι σίγουρος πως μέσα του λέει «σιγά μην σκάσω, σιγά μην φοβηθώ». Αλλά αυτά είναι ψίθυροι η φωνούλα του εγώ του κακομαθημένου πλουσιόπαιδου του ανεύθυνου Πρωθυπουργού.
Αναρτήθηκε από ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου