Εθνική σύνεση ζητά ο Τσίπρας και ανησυχεί για εμπλοκή στον πόλεμο και νέα έκρηξη ακρίβειας

 

 «Η επιλογή Μητσοτάκη εμπλέκει την Ελλάδα ως μέρος του πολέμου, αντί να αποτελεί μέρος της διπλωματίας και της λύσης», εκτιμήθηκε στο Πολιτικό Κέντρο.

Έντονος προβληματισμός επικρατεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ για την «προσωπική διπλωματία», την οποία φέρεται να ξεδιπλώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αγνοώντας σχεδόν επιδεικτικά ακόμα και τον Υπουργό Εξωτερικών του, Νίκο Δένδια, με αφορμή την αιφνιδιαστική απόφαση αποστολής στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία.

Η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, του ανιστόρητου αναθεωρητισμού και η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου είναι ομόθυμη και δεν επιδέχεται «ναι μεν αλλά» για την Κουμουνδούρου. Ωστόσο η απόφαση για αποστολή «αμυντικού υλικού» στην Ουκρανία, δηλαδή καλάσνικοφ, σφαιρών και αντιαρματικών, αποτελεί μία επικίνδυνη κλιμάκωση από την πλευρά της Ελλάδας, η οποία μάλιστα λαμβάνει χώρα με την ελληνική διπλωματία και το Υπουργείο Εξωτερικών, να μην αποτελεί μέρος της απόφασης αυτής. Ενδεικτική ήταν η εύλογη απορία που εξέφρασε εν μέσω οργιάζουσων φημών ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος τόνισε πως «γεννώνται ερωτήματα γιατί απουσίαζε κατά τη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης ο αρμόδιος Υπουργός Εξωτερικών».

Το θέμα απασχόλησε και τη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Κέντρου του ΣΥΡΙΖΑ, με την ανησυχία της Κουμουνδούρου να συμπυκνώνεται σε μία φράση: «Η επιλογή Μητσοτάκη εμπλέκει την Ελλάδα ως μέρος του πολέμου, αντί να αποτελεί μέρος της διπλωματίας και της λύσης. Αντί για πρωτοβουλίες για διπλωματική εκτόνωση της κρίσης και ανθρωπιστική βοήθεια, η Ελλάδα γίνεται μέρος του προβλήματος». Δεν είναι λίγοι αυτοί που τονίζουν πως «απαιτείται εθνική σύνεση» σε αντιπαραβολή με την «προσωπική διπλωματία» ή ακόμα και «ρώσικη ρουλέτα» που φαίνεται να ασκείται από το πρωθυπουργικό γραφείο. Η ανησυχία αυτή έχει δύο όψεις: Η μία για την πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας σε μία σοβούσα πολεμική σύγκρουση στη γειτονιά της και η άλλη για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει αυτό στις ενεργειακές και οικονομικές συνέπειες, που θα έρθουν σε μία συγκυρία βαθιάς κρίσης για νοικοκυριά και επιχειρήσεις λόγω των επιλογών Μητσοτάκη με τη ΔΕΗ, ήδη πέντε μήνες πριν το ξέσπασμα του πολέμου.

Ο κ. Κατρούγκαλος υποστήριξε πως η Ελλάδα «θα πρέπει στο βαθμό που της αναλογεί και χωρίς μικρομεγαλισμούς, να διαδραματίσει έναν παρόμοιο ρόλο υπέρ της διπλωματίας και της ειρήνης και κατά του πολέμου». Οι νεκροί Έλληνες ομογενείς εξάλλου αναδεικνύουν την ανάγκη η Ελλάδα να έχει ακόμα πιο ενεργή διπλωματική και όχι πολεμική εμπλοκή στην Ουκρανία. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εξάλλου αναφορικά με το θέμα της αποστολής στρατιωτικού υλικού και άμεσης ή έμμεσης εμπλοκής της χώρας μας στην πολεμική διένεξη, τονίζει σε συνομιλητές του πως η Ελλάδα οφείλει να συμμορφώνεται με τις κοινές αποφάσεις των εταίρων της, δηλαδή ΝΑΤΟ ή ΕΕ, αλλά δεν μπορεί να πρωταγωνιστεί εκτός αυτού του πλαισίου, στέλνοντας σήμα εμπλοκής στον πόλεμο. Η χώρα πρέπει «να τηρήσει τις δεσμεύσεις της ως χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά ως μία χώρα με διακριτή ταυτότητα, που παλεύει για την ειρήνη και τη διπλωματία» τόνισε πρόσφατα στο Πολιτικό Συμβούλιο.

Από την πλευρά του πάντως στη σημερινή συζήτηση στη Βουλή ο κ. Τσίπρας αναμένεται να επαναλάβει την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική της χώρας σε αυτή την φάση, όπως την περιέγραψε και στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος, ζητώντας «εθνική σύνεση». Τότε, είχε επισημάνει ότι «η χώρα δεν μπορεί να έχει ως δόγμα εξωτερικής πολιτικής το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της Δύσης προς την Ανατολή, όπως είπε ο κος Μητσοτάκης. Αλλά πρέπει, ιδιαίτερα τώρα, να παραμείνει και να ενισχύσει το δόγμα της «γέφυρας» ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, του «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή». Τόνισε επίσης ότι αυτό απαιτεί «μία ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που θα δίνει το βάρος στη διπλωματία. Δεν αγνοούμε την ανάγκη της επαρκούς άμυνας και των αναγκαίων εξοπλισμών, αλλά δεν μπορεί η στρατηγική της χώρας να είναι μόνο εξοπλισμοί και όχι διπλωματία, μόνο εξοπλισμοί και όχι διάλογος, όχι αξιοποίηση του Διεθνούς Δικαίου για την επίλυση των διαφορών μας στα πεδία που αυτό ορίζει». 

Πηγή:ieidiseis.gr