ΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ (Συνέχεια)

Γράφει ο Γιώργος Παπαντωνίου

            Το άγαλμα στο οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενη έκδοση της Εφημερίδας,  ΓΕΓΟΝΟΤΑ  ιστορικά έχει την συνέχεια του που καλό είναι να μνημονευτεί.

            Όπως ήδη γράψαμε, το μαρμάρινο αυτό μνημείο στήθηκε στην πλατεία του Θεοδωρακίου ήταν αφιερωμένο στους πεσόντες του Μικρασιατικού πολέμου. Από το 1926 και επί 4 δεκαετίες ήταν στημένο εκεί περήφανο, με τον αετό του στην κορυφή του να ατενίζει προς ανατολάς δείχνοντας στους νεώτερους ότι εκεί κάπου πολέμησαν και έπεσαν ηρωικά στην πρώτη γραμμή τα παλικάρια εκείνα, οι πρόγονοί μας!

            Ως που μια μέρα κατά το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1960 σάλπισαν οι στρατιωτικές σάλπιγγες και άρχισαν να ηχούν σα τότε λιγοστά ραδιόφωνα τα εμβατήρια και τα πολεμικά εθνικά άσματα κηρύσσοντας την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών που διήρκησε επτά ολόκληρα χρόνια, μαύρη κηλίδα στην ιστορία της χώρας! Ήρθαν να αλλάξουν πολλά οι δικτάτορες του φασιστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος εκείνου και από ‘κείνες τις αλλαγές δεν γλίτωσε ούτε το πανέμορφο άγαλμα ηρώων στο Θεοδωράκι.

            Μετά από 41 ολόκληρα χρόνια στημένο στην ίδια θέση το μετέφεραν οι «σωτήρες του έθνους» από την πλατεία του χωριού στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου. Έτσι αποφάσισαν και διέταξαν αφού συνεννοήθηκαν τα τοπικά με τα Νομαρχιακά τσιράκια της χούντας των συνταγματαρχών. Γιατί; Ποτέ δε δόθηκε απάντηση αν και σήμερα ακόμα εκείνοι οι πρωτεργάτες είναι μεταξύ μας.

            Η επαναφορά του αγάλματος στην πλατεία του χωριού, στην αρχική του θέση έγινε μετά την κατάρρευση του μαύρου εκείνου καθεστώτος κατά την επονομαζόμενη μεταπολίτευση. Στήθηκε ξανά στην παλιά του θέση με εγκληματικές όμως παρεμβάσεις στην κατασκευή του από τους φωστήρες του Έθνους! Τις μαρμάρινες πλάκες της βάσης του μνημείου τις άλλαξαν γιατί τα ονόματα των πεσόντων ήταν γραμμένα με εκκλησιαστική γραφή που μοιάζει με την κυριλλική και αυτό φαίνεται τους ενοχλούσε. Πέταξαν, λοιπόν, εκείνες τις πλάκες που ήταν γραμμένα τα ονόματα των πεσόντων του 1926 και έβαλαν καινούργιες με σύγχρονη ελληνική γραφή. Γι’ αυτή την απαράδεκτη πράξη ποτέ δε δόθηκε απάντηση, όπως και για την αλλαγή πολλών τοπωνυμίων του αγροκτήματος Θεοδωρακίου. Οι παλιές μαρμάρινες πλάκες δεν βρέθηκαν ποτέ. Τι απέγιναν;

            Κοντά δε στα ονόματα των ηρώων του Μικρασιατικού πολέμου προστέθηκαν και άλλα ονόματα, πεσόντων της δεξιάς παράταξης, των νικητών του εμφυλίου πολέμου. Καμιά αντίρρηση γιατί κι αυτά παλικάρια γεννημένα από μάνες Θεοδωρακιώτισσες ήταν και χάθηκαν άδικα!

            Υπάρχουν όμως πεσόντες (πάνω από 10) και από την άλλη παράταξη, της ηττημένης αριστεράς που και αυτά τα παλικάρια τα γέννησαν μάνες από το Θεοδωράκι και χάθηκαν άδικα στο άνθος της ηλικίας τους χτυπημένα από αδερφικό βόλι και έγιναν βορά των άγριων θηραμάτων κατά τον ξενόφερτο για το χωριό μας, αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο!

            Κατά την μεταπολίτευση και επί θητείας ως Νομάρχη στο Νομό μας του Γ. Αδαμόπουλου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, στις τότε συγκροτούμενες λαϊκές συνελεύσεις το έθεσα το θέμα, δηλαδή την γραφή των ονομάτων και των ανταρτών πεσόντων κατά τον εμφύλιο δίπλα στους εθνικούς για να βλέπουν οι νέοι την φρίκη και τα αποτελέσματα ενός εμφυλίου που μόνο σκοτωμούς και καταστροφές φέρνει, όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι αλλά μόνο μάνες μαυροφορεμένες, νέες γυναίκες χήρες και μικρά παιδιά ορφανά!

            Ο τότε Νομάρχης αλλά και οι παρεβρισκόμενοι στη λαϊκή συνέλευση χειροκρότησαν την πρότασή μου! Όμως μόνο το χειροκρότημα έμεινε! Γιατί και σήμερα ακόμη εξακολουθεί το ίδιο καθεστώς στο περήφανο άγαλμα των ηρώων του Μικρασιατικού πολέμου. Όλα παρέμειναν όπως τ’ άλλαξε η Χούντα! Μάλιστα ακούστηκε από κάποιους, αντίθετους με την άποψή μου, χωριανούς να λένε: «Σιγά να μη φέρουμε και το μαυσωλείο του Λένιν στο Θεοδωράκι!!». Δεν ζήτησα κάτι τέτοιο. Ζήτησα μόνο να γραφτούν στη μαρμάρινη πλάκα και τα ονόματα των αριστερών πεσόντων κατά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο για να βλέπουν οι νέοι τ’ αποτελέσματα και να διδάσκονται.

            Γι’ αυτό και το επαναφέρω στην επικαιρότητα σήμερα, μέσω της εφημερίδας και ζητώ να επιληφθούν του σοβαρού αυτού κοινωνικού θέματος ο Δήμαρχος Αλμωπίας αλλά και ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας. Ελπίζω ότι διαβάζουν τον «ιερό» τοπικό μας τύπο και θα τραβήξει την προσοχή τους!

            Παρακαλώ, επίσης, να βρεθούν και οι παλιές αρχικές μαρμάρινες πλάκες του μνημείου μας, γραμμένες με την αρχική γραφή τους και να τοποθετηθούν στη θέση τους, στη βάση του αγάλματος όπου τους αξίζει!!

Γιώργος Παπαντωνίου

Θεοδωράκι