Η τέχνη, ο Αλπέρ Καμύ και η νέα αριστερά.

Γράφει ο ιατρός
 Κώστας Δανάς

                                                                   

Πρέπει να επιστρέψουμε στην ελευθερία της τέχνης. Η τέχνη ήταν  πάντοτε  ένα  από  τα  θύματα του μηδενισμού και του ολοκληρωτισμού.

Ο ολοκληρωτισμός ζητούσε πάντοτε να την ευτελίσει, σε απλό μέσο προπαγάνδας, με το ηλίθιο επιχείρημα «ένας τσαγκάρης, είναι περισσότερο χρήσιμος, από τον Κώστα Καβάφη»!

Ο Στάλιν όριζε την «κοματικότητα», ως ύψιστο αισθητικό κριτήριο και τ’ αποτελέσματα, γνωστά:  Οι ζωγράφοι έκαιγαν τους πίνακές τους, για να μην παγώσουν, ο Μπλόκ πέθανε επειδή δεν τον άφησαν να ταξιδέψει στο εξωτερικό για θεραπεία, ο Μαγιακόβσκυ  αυτοκτόνησε, ο Μεργιερχολντ εκτελέστηκε, ο Μόντελστάμ πέθανε στη Σιβηρία, ο Προκόφιεφ, ο Σοστάκοβιτς, η Αχμάτοβα  και ο Πάστερνακ, ήταν υπό απαγόρευση και διαρκή απειλή!

Επί χούντας διώχτηκαν όλοι οι καλλιτέχνες, που δεν ενέδωσαν στα κελεύσματα του Παπαδόπουλου και των ανθελλήνων αξιωματικών που τον περιέβαλαν. Η λογοκρισία σκέπαζε κάθε προσπάθεια των λειτουργών της τέχνης και του πολιτισμού. Ο Θεοδωράκης, η Βάσω η Κατράκη και πόσοι άλλοι καλλιτέχνες, στις φυλακές και στις εξορίες. Χιλιάδες βιβλία κάηκαν, απαγορεύτηκαν τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και τόσων άλλων συνθετών.

Και στις μέρες μας, το μαύρισμα της ΕΡΤ, που ήταν η εστία πληρο-φόρησης και πολιτισμού, ήταν μια ενέργεια ολοκληρωτική από την κυβέρνηση. Η νέα κρατική τηλεόραση, δυστυχώς μοιάζει με την ΥΕΝΕΔ της χούντας.

Πάντως, δεν πρέπει να γίνουμε όλοι ζωγράφοι, μουσικοί, ποιη-τές. Αλλά να κάνει ο καθένας, με τον τρόπο του, την ελεύθερη δημιουργικότητα, που είναι η ουσία της τέχνης, τρόπος ζωής.

Πέρα από αυτό πρέπει να επιστρέψουμε, στην αναγνώριση του άλλου, ως ανθρώπου, παρά την όποια διαφορά, στην σχετικό-τητα της γνώσης, στην συναίσθηση, ότι μπορούμε να κάνουμε λάθος. Ο ελληνικός αυτός τρόπος ταιριάζει και κατοικεί, στο μεσογειακό τοπίο, όπου η ομορφιά συνταιριάζεται με την απλότητα των μορφών!

Η Σταλινική προπαγάνδα κατηγόρησε τον Αλμπέρ Καμύ, ότι είχε προσχωρήσει στον αστικό ιδεαλισμό κι ότι έγινε όργανο του καπιταλισμού. Όμως η ιστορία τον δικαίωσε. Ο δρόμος για τον σοσιαλισμό, δεν χρειάζεται ολοκληρωτισμό και βία.

Στην Σταλινική Σοβιετική Ένωση,  δεν υπήρξε, ο υπαρκτός σοσιαλισμός, αλλά ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός. Όποιος θεωρεί ότι η Β.Κορέα είναι σοσιαλιστική χώρα είναι βαθιά νυχτωμένος.

Η αριστερά, πρέπει ν’ αγωνίζεται για την Δημοκρατία, με ισότητα, λευτεριά, ειρήνη και δικαιοσύνη. Η αριστερά πρέπει ν’ απαλλαγεί, από κάποια δογματικά ιδεολογήματα, που της επιτρέπουν την χρήση βίας, σαν «επαναστατικό προνόμιο». Η χρήση βίας χρειάζεται μόνο, όταν πρέπει να επαναστατήσεις, εναντίων φασιστικών καθεστώτων.

Η αριστερά μαζί με τον ελληνικό λαό, χωρίς χρήση οποιασδή-ποτε βίας, πρέπει να προχωρήσει στο σοσιαλιστικό μετασχημα-τισμό!

Έτσι θα δικαιωθεί ξανά, ο Αλμπέρ Καμύ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. 

                                                           Κώστας Δανάς

                                                                      Ιατρός