ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ!!!

 *Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης

Η περίπτωση του τέως Υπουργού Αμύνης, Γιάννου Παπαντωνίου (για τον οποίο προφανώς ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας), είναι απότοκος των χρόνιων παθογενειών του πολιτικού συστήματος και της αδυναμίας των θεσμικών δομών του κράτους. Το πρόβλημα ασφαλώς δεν είναι (μόνο) η ανεξήγητη και χρόνια κωλυσιεργία αντίστοιχων υποθέσεων προς όφελος συγκεκριμένων προσώπων, αλλά το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα διαχρονικά επέδειξε μνημειώδη προθυμία και συνακόλουθη συνέπεια για το κουκούλωμα τους μέσω της γνωστής παραγραφής. Με αποτέλεσμα, πρόσωπα που έπρεπε από πολλού να τύχουν άλλης ποινικής μεταχείρισης και σε περίπτωση αποδεδειγμένης ενοχής να έχουν κριθεί ήδη αυστηρά από τα αδέκαστα όργανα της ελληνικής δικαιοσύνης, να απολαμβάνουν σήμερα προκλητικά, ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, την ελευθερία τους. Το γιατί εύλογο φρονώ για τον πολίτη που μετέχει ενεργά στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας, πολλώ δε μάλλον δεν έχει ασθενή και επιλεκτική μνήμη, άλλως μνήμη χρυσόψαρου. Για το λόγο αυτό (κυρίως) η ελληνική κοινωνία λειτουργεί σήμερα με μηδενικές αρχές και φετίχ, ποικίλες ιδεοληψίες, απαξιωμένους θεσμούς και καταρρακωμένες ηθικές αξίες.

Είναι προφανές ότι ο εξοβελισμός τέτοιων φαινομένων από την πολιτική ζωή της χώρας, συνιστά μείζον ζήτημα για το πολιτικό σύστημα και θέμα δημοσίου συμφέροντος που άπτεται της επιβίωσης του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι βέβαιο πως δεν έχουν θέση στην κεντρική πολιτική σκηνή οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος. Ήτοι οι επίορκοι πολιτικοί που φέρουν την τιμητική ιδιότητα του Υπουργού και βαρύνονται με τέτοιες κατηγορίες. Πολλώ δε μάλλον, δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο ούτε ασπίδα προστασίας την κομματική τους προέλευση. Έχουν μόνο όνομα, επώνυμο, διαδρομή και ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά. Μακάρι τα αδέκαστα όργανα της ελληνικής δικαιοσύνης να επιδείξουν τα ίδια αντανακλαστικά και για άλλες εκκρεμείς ποινικές υποθέσεις, που αφορούν σε σημαίνοντα πρόσωπα της δημόσιας ζωής ήτοι άτομα με διακριτή θέση, σημαντικό ρόλο και πολυσχιδή δραστηριότητα στην ελληνική κοινωνία. Να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, να κρίνουν δίχως την παραμικρή ανοχή και να απονείμουν δίκαιο με βάση το νόμο, το Σύνταγμα και τη συνείδησή τους. Γιατί όσοι έχουν ευθύνη κατά το νόμο, επιβάλλεται να σταθούν αυστηρά απέναντι σε οτιδήποτε φαύλο μας προσβάλλει και μας μικρύνει ως κοινωνία και ως χώρα!!!!!!!!!!

 Χρήστος Κ. Μακρίδης

*** Πολιτικός Επιστήμων 

- Τεχ.Γεωπόνος - Παιδαγωγός