Οι ασύρματοι διάσωσης που δεν έχει πάρει η Πολεμική Αεροπορία από το 2003!

 

 

 

Μια σύμβαση που δεν θα υλοποιηθεί ποτέ και η ανεξήγητη αδράνεια του υπουργείου Άμυνας

Πρόκειται για μια υπόθεση που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί νεοελληνική παραφροσύνη, αλλά έχει συνέπειες που μπορεί να κοστίσουν ζωές πιλότων μας. Από το 2003 εκκρεμεί το ζήτημα της προμηθείας συστημάτων για τον εντοπισμό πιλότων αεροσκαφών που έχουν πέσει και χρήζουν διασώσεως και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας αδρανεί ως προς τον καταλογισμό ευθυνών και ρητρών στην εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο της προμηθείας τους και η οποία αποδείχθηκε ανακόλουθη ως προς την τήρηση των συμβατικών της υποχρεώσεων. Πρόκειται για την εταιρεία TEOTEC ΑΕ, η οποία είχε κερδίσει τον διαγωνισμό για την προμήθεια συστημάτων AIGS της Rockwell Collins προκειμένου να εφοδιασθούν οι πιλότοι με πομπούς και τα ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης μάχης (CSAR) Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας με τους αντίστοιχους δέκτες. Η έλλειψη ενός τέτοιου συστήματος κατέστην προφανέστατη, όταν πρόσφατα, έπεσε μαχητικό αεροσκάφος κατά την διάρκεια ασκήσεως και τα σωστικά ελικόπτερα έκαναν ώρες να εντοπίσουν τον πιλότο. Η καθυστέρηση αυτή θα μπορούσε να έχει αποβεί μοιραία, κάτι που ευτυχώς, στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνέβη. Κανείς δεν γνωρίζει όμως τι θα συμβεί την επομένη φορά… Και όμως, αν τα ελικόπτερα διάσωσης διέθεταν ένα σύστημα σαν το προαναφερθέν, θα ήταν ζήτημα λεπτών να βρεθεί και να διασωθεί ο πιλότος.

Τι φταίει όμως και, ενώ έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια, από την κατακύρωση της σχετικής προμήθειας, ακόμη η Αεροπορία μας δεν έχει παραλάβει τα συστήματα αυτά;

Η εταιρεία αποδείχθηκε ανακόλουθη στις υποχρεώσεις, καθώς προέκυψαν τέσσερα συγκεκριμένα προβλήματα:

1. Οι διαστάσεις των πομπών ήταν μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες με αποτέλεσμα να φέρονται δύσκολα, ενώ δημιουργείτο και κίνδυνος τραυματισμού του πιλότου κατά την εκτίναξη του καθίσματός του.
2. Τα εκ των προτέρων προγραμματισμένα μηνύματα που μπορούσε να στείλει ο πομπός ήταν λιγότερα από αυτά που απαιτούνταν.
3. Το βεληνεκές επικοινωνίας ήταν μόλις 80 ναυτικά μίλια, αντί των 125 που προβλεπόταν από τη σύμβαση.
4. Η διάρκεια ζωής της μπαταρίας ανά φόρτιση, ήταν μικρότερη από την συμβατικά προβλεπόμενη.

Και δεν φτάνει που το υλικό ήταν ακατάλληλο, αφού η Αεροπορία αρνήθηκε να παραλάβει τα πρώτα 50 AIGS, η TEOTEC προσέφυγε στην διαιτησία απαιτώντας και αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο! Να σημειωθεί ότι εδώ αναδεικνύεται μια άλλη έλλειψη του ισχύοντος τότε πλαισίου των προμηθειών (ΠΔ 284/1989), που προέβλεπε ότι αν τα υλικά δεν ήταν πλήρως ακατάλληλο, αλλά μόνον μειωμένων επιδόσεων, το υπουργείο ήταν υποχρεωμένο να τα παραλάβει διεκδικώντας μόνο μια μείωση τιμής την οποία θα καθόριζε η διαιτησία.

Το ζήτημα πάντως προκάλεσε τριβές και εντός της προμηθεύτριας εταιρείας, σημαντικά στελέχη της οποίας επέμειναν ότι ήταν επιβεβλημένο να γίνει “φιλικός διακανονισμός” με το υπουργείο, προκειμένου να μην διαρραγούν οι σχέσεις τους και να υπάρχουν προοπτικές μελλοντικών συνεργασιών.

Και ενώ σχετικές διαπραγματεύσεις έφθασε να γίνονται σε επίπεδο υπουργών Εθνικής Άμυνας, ένα νέο ζήτημα ανέκυψε, καθώς το 2015, η Rockwell Collins γνωστοποίησε ότι παύει την παραγωγή του AIGS. Η λύση προτάθηκε από στέλεχος της εταιρείας που εισηγήθηκε την κατάργηση της εκκρεμούσας σύμβασης και την προσφορά στην Αεροπορία του πλέον συγχρόνου συστήματος Quick Draw II της General Dynamics, με σημαντικά χαμηλότερο κόστος. Επιπροσθέτως το σύστημα αυτό είναι πλήρως φορητό και δεν απαιτείται ειδική εργασία εγκαταστάσεως του δέκτη στα ελικόπτερα CSAR.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα περιεπλάκησαν μέσα στην προμηθεύτρια εταιρεία, όπου ξέσπασε δικαστική διαμάχη ανάμεσα στον βασικό μέτοχο και τα στελέχη που διαπραγματεύθηκαν την νέα προσφορά. Το ζήτημα είναι ότι ενώ το υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα μπορούσε να κηρύξει έκπτωτη την εταιρεία ήδη από το 2018 που ολοκληρώθηκε η νέα διαπραγμάτευση και η TEOTEC δεν ανταποκρίθηκε, αδρανεί. Να σημειωθεί ότι η Επιτροπή Διαπραγματεύσεων του υπουργείου, είχε αναφέρει ότι οι ανάγκες της ΠΑ είναι πολύ μεγάλες και οι ασύρματοι διάσωσης σε συνδυασμό με τα συστήματα Quick Draw ΙΙ είναι απολύτως απαραίτητοι. Όμως παρά το γεγονός ότι το υλικό κρίνεται “απολύτως απαραίτητο”, παρά το γεγονός ότι η νομική υπηρεσία του ΥΠΕΘΑ είναι ενήμερη και στης δικαστικής διαμάχης στην TEOTEC (της κοινοποιούνται οι σχετικές αγωγές) που σημαίνει ότι γνωρίζει πως δεν υπάρχει ελπίδα να παραλάβει ποτέ συστήματα από αυτήν, αδρανεί επί έξι χρόνια. Από το 2018. Για ποιον λόγο άραγε; Παρεμβαίνει κανείς και αναστέλλει την διαδικασία ακύρωσης της σύμβασης, ώστε να αναζητηθεί άλλη πηγή προμήθεια για ασυρμάτους διάσωσης; Πρόκειται για μια συγκριτική χαμηλού κόστους προμήθεια που μπορεί όμως να εφοδιάσει την Αεροπορία με μέσα που θα σώσουν ζωές.

Πηγή: militaire.gr