– Ο πληροφοριοδότης Χ και άγνωστα περιστατικά
«Ο Χ μάς άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια για συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν συμμετοχή στη 17Ν», αναφέρει μεταξύ άλλων ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στο βιβλίο του με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο» (εκδόσεις «Πατάκη»), σχετικά με την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη».
Ακόμα, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης γράφει για τον εν λόγω πληροφοριοδότη: «Μας μίλησε αρχικά για τον άνθρωπο με το κουλό χέρι, όπως τον έλεγε – μιλούσε για τον Παύλο Σερίφη, όπως διαπιστώσαμε αργότερα, που είχε συμμετάσχει στη δολοφονία του Γουέλς». Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει άγνωστες λεπτομέρειες για το πώς η Αστυνομία προχωρούσε στη συμπλήρωση ενός συγκλονιστικού παζλ που έφερε στο κάδρο για πρώτη φορά τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο από τον περίφημο «κύκλο των εξαφανισμένων του Παρισιού» μέχρι και τον διαβόητο τρομοκράτη, Κάρλος το Τσακάλι.
Εν συνεχεία, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη τονίζει: «Όμως, οι συνθήκες άλλαξαν άρδην το βράδυ τους Σαββάτου της 28ης Ιουνίου, όταν έσπασε μια βομβα. Η βόμβα εξερράγη κατά λάθος στα χέρια του ανθρώπου που επιχειρούσε να την τοποθετήσει στα εκδοτήρια της εταιρείας των Flying Dolphins στον Πειραιά. Το όνομά του ήταν Σάββας Ξηρός».
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στη συνέχεια, περιγράφει τα τηλεφωνήματα με τον Φώτη Νασιάκο, τότε αρχηγό της Αστυνομίας, ώσπου σε ένα από αυτά τον άκουσε να λέει για τον τραυματία: «Ο Σύρος (διοικητής της Αντιτρομοκρατικής) και εγώ πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό να έχουμε εδώ "17 Νοέμβρη"». Η επιβεβαίωση της υποψίας ότι επρόκειτο για 17 Νοέμβρη ήρθε από τα Εγκληματολογικά Εργαστήρια: Το περίστροφο που είχε βρεθεί πάνω στον Ξηρό, ήταν αυτό που αστυφύλακα Χρήστου Μάτη, που είχε σκοτώσει η τρομοκρατική οργάνωση στη διάρκεια ληστείας. Από εκεί και μετά, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέλυσε την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη».
«Πρώτιστο θέμα η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας»
Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι, τον Φεβρουάριο του 1999, καθόρισε την πρώτη θητεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – τότε Υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Μετά τις παραιτήσεις τριών υπουργών τότε, ο – τότε – πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, τον κάλεσε και του ανέθεσε το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Όταν πήγε για πρώτη φορά στην Κατεχάκη, όπως περιγράφει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο βιβλίο του «Στον ίδιο δρόμο», έθεσε ως πρώτο του στόχο την εξυγίανση της Αστυνομίας από τα επίορκα μέλη της, απόφαση που οδήγησε τελικά στη σύσταση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, επιλέγοντας ως πρώτο διευθυντή της τον Βασίλη Τσιατούρα που – έως εκείνη τη στιγμή –ήταν προϊστάμενος του Ανθρωποκτονιών «ο οποίος έφερε μαζί του και κάποιους από τους καλύτερους αξιωματικούς του».
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αφηγείται, ακόμα, πώς σε μια συνάντηση ενημέρωσης του Κώστα Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου για τα τρέχοντα θέματα του Υπουργείου του, ο – τότε – πρωθυπουργός τον ρώτησε αν είχε ενημερωθεί για την τρομοκρατία. «Μαγκωμένος εγώ απάντησα αρνητικά. "Κοίτα να δεις", είπε κοφτά "η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι το πρώτιστό σου θέμα και απολύτως επείγον"».
Αυτή η αποστροφή του Κώστα Σημίτη οδήγησε στην πρώτη επικοινωνία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με τον – τότε – προϊστάμενο της Αντιτρομοκρατικής, Φώτη Νασιάκο. «Ήταν κοντός στο ανάστημα, ωστόσο επιβλητικός, γιατί είχε βλέμμα σπινθηροβόλο», τον περιγράφει. Η πρώτη συνάντηση γέμισε απελπισία τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, αφού ένιωθε ότι δεν είχε συλλάβει την ουσία όσων είχε εξηγήσει ο Φώτης Νασιάκος.
«Ο θάνατος της Βιργινίας Κωνσταντίνου παραμένει αδικαίωτος»
Η δολοφονία της Βιργινίας Κωνσταντίνου, υπαλλήλου που εργαζόταν στην προετοιμασία συνεδρίου στο ξενοδοχείο «Intercontinental» που σκοτώθηκε από τη βόμβα που είχε τοποθετηθεί σε παρτέρι έξω από το ξενοδοχείο, στις 27 Απριλίου του 1999, ήταν η πρώτη φορά που ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αντίκρυσε ιδίοις όμμασι τη φρίκη της τρομοκρατίας. «Ζήτησα να δω τη νεκρή γυναίκα», γράφει στο βιβλίο του με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο» και προσθέτει: «Το σώμα της ήταν γεμάτο θραύσματα από γυαλιά, που το είχαν ουσιαστικά διαλύσει, μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. […] Από εκείνη τη στιγμή, η στάση μου στο θέμα της τρομοκρατίας άλλαξε ριζικά. Ένιωσα οργή και αγανάκτηση, έξαλλος με την άνανδρη ενέργεια που κόστισε τη ζωή ενός ανυποψίαστου πολίτη».
Επίσης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αναφέρει: «Τέτοιοι άθλιοι ήταν και δυστυχώς οι συγκεκριμένοι τρομοκράτες κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, αφού δεν αποκαλύφθηκε ποτέ ποιοι ήταν οι αυτοαποκαλούμενοι "Επαναστατικοί Πυρήνες". Μπορεί να αντιμετωπίσαμε τη "17Ν" και τον "Επαναστατικό Αγώνα", αλλά γι’ αυτούς το έχω ακόμα βάρος στη συνείδησή μου. Ο θάνατος της Βιργινίας μένει αδικαίωτος».
«Τι έκανε το παιδί μου και το σκοτώσανε;»
«Σε βλέπω πολύ άνετο στην καρέκλα σου έτσι που κάθεσαι», του είχε πει ο Μιχάλης Περατικός, πατέρα του δολοφονημένου από τη «17 Νοέμβρη», Κώστα Περατικού, όπως γράφει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο βιβλίο του με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο».
Επίσης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σημειώνει: «"Τι εννοείτε;" του είπα. "Κάθεσαι εδώ στην καρέκλα σου, ήσυχος ήσυχος, όπως και ο προηγούμενος από εσένα. Εγώ όμως, έχω χάσει το παιδί μου" […] Έβγαλε από έναν χαρτοφύλακα μερικές φωτογραφίες και τις άπλωσε μπροστά μου, με τον σκοτωμένο γιο του να κείτεται στην άσφαλτο. “Δολοφόνησαν το παιδί μου. Για ποιον λόγο; Τι έκανε το παιδί μου και το σκοτώσανε; Δεν πρέπει να μου δώσετε μια απάντηση γι’ αυτό;"».
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης άρχισε να συναντάται με τις οικογένειες θυμάτων των τρομοκρατών. Όπως γράφει, δεν κάθισε να διαβάσει τις προκηρύξεις «των εγκληματιών τρομοκρατών, ούτε έπαιξα το παιχνίδι των εικασιών για τις πεποιθήσεις και την προέλευσή τους», τονίζοντας: »Επιχείρησα να προσεγγίσω το θέμα από δύο κυρίως πλευρές: Την αστυνομική, του πώς θα αρχίσει να γίνεται σωστά η έρευνα για την ανακάλυψή τους, και την ανθρώπινη, την πλευρά των θυμάτων».
«Ήμουν διακηρυγμένος οπαδός του "αριστερού ΠΑΣΟΚ"»
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αναφέρθηκε και στην εκλογή του ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά, τονίζοντας πως «ήταν διακηρυγμένος οπαδός του "αριστερού ΠΑΣΟΚ"».
Χαρακτηριστικά, ο ίδιος αναφέρει στο βιβλίο του: «Στις εκλογές του 1989, βγήκα θριαμβευτικά πρώτος βουλευτής Ημαθίας με μεγάλο ποσοστό. Τότε πρωτοκατέβηκα ως πολιτικό πρόσωπο στην Αθήνα. Ήμουν ο νεότερος βουλευτής του Κοινοβουλίου. Επιπλέον ήμουν διακηρυγμένος οπαδός αυτού που χαρακτηριζόταν ως "αριστερό ΠΑΣΟΚ" και η εικόνα μου ταίριαζε απόλυτα με το στιλ των ιδρυτών του ‘74. Είχα μακριά κατσαρά μαλλιά, κυκλοφορούσα χωρίς γραβάτα, και έτσι ανέβηκα για πρώτη μου φορά στο προεδρείο της Βουλής, ως ο νεότερος βουλευτής, για την ορκωμοσία.
Επίσης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σημειώνει: «Θυμάμαι ότι μπροστά μου, στα πρώτα έδρανα κάθονταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ με τον Γεώργιο Ράλλη, δίπλα δίπλα. Έσκυψε τότε ο Αβέρωφ και του είπε χαμηλόφωνα, αλλά όχι τόσο χαμηλόφωνα, ώστε να μην ακούω, δείχνοντάς με με το βλέμμα του "Κοίτα, κοίτα εδώ χάλια…". Ομολογώ πως ντράπηκα πολύ, δεν ήμουν ποτέ θρασύς, θεωρούσα τον εαυτό μου σεμνό και δεν περίμενα ότι η εικόνα μου θα έδειχνε κάτι άλλο. […] Η αντίδραση του Αβέρωφ στην εμφάνισή μου με χάραξε βαθιά τότε και δεν ξέχασα ποτέ τη φράση που ψιθύρισε».
«Πού με ξέρει εμένα ο Παύλος Μπακογιάννης;»
Σε άλλο σημείο του βιβλίου του με τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θυμάται τη συνάντησή του με τον Παύλο Μπακογιάννη.
Αναλυτικά, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη γράφει: «Άρχισα να πηγαίνω και στο καφενείο της Βουλής, να συναντώ συναδέλφους και να ανταλλάσσουμε γνώμες για το φλέγον θέμα της επικείμενης παραπομπής του Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο. Εκεί συνάντησα για πρώτη και τελευταία φορά τον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο, αρχές Σεπτεμβρίου πρέπει να ήταν. Μου είπε με μια άνεση που δεν την περίμενα ένα απλό "Γεια σου Μιχάλη". Αιφνιδιάστηκα, πού με ξέρει εμένα; Αμήχανος και εντελώς απροετοίμαστος, του απάντησα σαν να γνωριζόμασταν χρόνια "Γειά σου Παύλο" και έστριψα να φύγω. Όταν το αναλογίστηκα ψυχραιμότερα, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, φαντάστηκα ότι ίσως επειδή ήμουν ο νεότερος βουλευτής να ρώτησε κάποια στιγμή ποιος είμαι, τι μέρος του λόγου είναι αυτός ο νεαρός με τα μακριά μαλλιά ή κάτι σχετικό και έτσι να έμαθε το όνομά μου. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου, ο Παύλος Μπακογιάννης δολοφονήθηκε».
«Τον Ιούλιο του 1994 είχα αποφασίσει να εγκαταλείψω την πολιτική»
Λίγο πριν αναλάβει για πρώτη φορά υπουργικό χαρτοφυλάκιο, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει πώς είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την πολιτική, αναφέροντας: «Η ιστορία με το ατελείωτο ρουσφετολόι με είχε ξεκάνει. Τον Ιούλιο του 1994 είχα αποφασίσει να εγκαταλείψω την πολιτική και έψαχνα να βρω ποια θα είναι τα επόμενα βήματα στη ζωή μου, αλλά έτσι τα έφερε ο δρόμος μου, το πεπρωμένο, όπως τέλος πάντων και να το πούμε και επάνω ακριβώς σε αυτή τη δύσκολη φάση όπου βρισκόμουν, έγινε ανασχηματισμός και μου προτάθηκε η θέση του υφυπουργού Εμπορίου, δίπλα στον Κώστα Σημίτη».
Από τη θητεία του στο Υπουργείο Εμπορίου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει εμπειρίες από τις επαφές του με επιχειρηματίες, όπως είναι η οικογένεια Σκλαβενίτη: «Οι επιχειρηματίες που ανέφερα, ανήκαν σε δεμένες οικογένειες, στις οποίες το ήθος περνούσε από τη μια γενιά στην επόμενη. Αυτό το ήθος με επηρέασε όχι μόνο στο επιχειρηματικό πεδίο, αλλά και στο καθαρά ανθρώπινο. Ο Σπύρος Σκλαβενίτης, για παράδειγμα, στα τελευταία του, έπασχε από μια νευρολογική ασθένεια που τον είχε καταστήσει ουσιαστικά ζωντανό-νεκρό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δίπλα του, μέρα-νύχτα, βρίσκονταν ανελλιπώς τα παιδιά του, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας τους δεν είχε πλέον επαφή με το περιβάλλον. Η αφοσίωση αυτών των παιδιών με συγκλόνισε».
«Ένας άλλος άνθρωπος είχε σκοτωθεί στη θέση μου»
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αναφέρθηκε, μάλιστα, στη δολοφονία του υπασπιστή του, Γιώργου Βασιλάκη, στις 20 Ιουνίου του 2010, παραδεχόμενος πως «ένας άλλος άνθρωπος είχε σκοτωθεί στη θέση μου».
Συγκεκριμένα, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη σημειώνει: «Εκείνη, τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου, έτσι όπως άνοιξε ο Γιώργος το ντοσιέ, ο εκρηκτικός μηχανισμός που περιείχε εξερράγη. Η έκρηξη έκανε ολόκληρο το κτήριο της Κατεχάκη να σειστεί. […] Για κάποια δευτερόλεπτα έμεινα παγωμένος, ακίνητος , προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω την κατάσταση. Προσπαθώντας να είμαι όσο πιο ψύχραιμος γινόταν, άρχισα να φωνάζω τα ονόματα των συνεργατών που ήξερα ότι βρίσκονταν ακόμη στο γραφείο. Ένας δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μου, ο Γιώργος Βασιλάκης».
Ακόμα,ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τόνίζει: «Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει ο οποίος δεν είχε κανέναν λόγο να είναι στόχος. […] Όλο αυτό το διάστημα, η έκρηξη, η δολοφονία, η κηδεία, το πένθος για τον αγαπημένο νεκρό συνεργάτη με στριγμάτισαν για πάντα, με ακολουθούν έκτοτε και θα με ακολουθούν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου