ΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

 ΠΡΩΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ 1967-1974 ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟ

  Το μεγάλο θέμα είναι αν πρέπει να συνεχίσουμε τις εκδηλώσεις για αυτήν την ιστορική ημέρα η όχι

Και το λέω αυτό γιατί πριν χρόνια σε κάθε εκδήλωση του Πολυτεχνείου υπήρχαν χιλιάδες φοιτητές απλώς κόσμος και κυρίως αντιστασιακή 1967-1974 που σήμερα ελάχιστοι έχουνε μείνει διότι έχουν φύγει από τη ζωή.

Το Πολυτεχνείο μας θυμίζει συνήθως τα χρόνια της Χούντας και αυτό σιγά-σιγά ξεθωριάζει και ελάχιστα ενδιαφέρεται ο κόσμος.

 Το μόνο που μπορούμε να πούμε αυτές τις μέρες είναι αν σε όλο τον κόσμο υπάρχουν σήμερα καθεστώτα που βασανίζουνε τους ανθρώπους και δεν υπάρχει δημοκρατία και μάλλον υπάρχουν πάρα πολλοί

Στην Ελλάδα μετά από 50 χρόνια που περάσαμε και καλά χρόνια περάσαμε και χειρότερα χρόνια με τη χρεοκοπία .

 Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η δημοκρατία στέριωσε στην Ελλάδα άσχετα αν στο τιμόνι σήμερα βρίσκεται η δεξιά.

Θυμάμαι τον Ανδρέα Παπανδρέου που έλεγε ότι η δεξιά είναι στο χρονοντούλαπα της ιστορίας και όμως δεν είναι.

Τα δημοκρατικά κόμματα αντί να ανέβουνε προσπαθούν να κρατηθούνε και μάλιστα σε όλη την Ευρώπη και η ακροδεξιά ξανά εμφανίζεται και έτσι ξανά μας θυμίζουνε και το Πολυτεχνείο αλλά και τη χούντα στην Ελλάδα.

Εγώ απλά τα γράφω αυτά διότι περάσαμε φυλακές βασανιστήρια διωγμούς με την δεξιά και μετά την άκρα δεξιά που ήταν η εποχή της χούντας.

Δηλαδή θέλω να πω ότι τα σκληρά χρόνια δεν ήτανε μόνο στα χρόνια της χούντας αλλά και στα προηγούμενα χρόνια που τον λόγο τον είχανε μόνο η δεξί οι και ταγματασφαλίτες κλπ

Θυμάμαι τον Γέρο της Δημοκρατίας που έλεγε ουδείς δικαιούται να είναι πλούσιος εφόσον δεν έχει στέγη φαγητό και παιδεία.

 

Αυτόν τον άνθρωπο τον κυνήγησαν όλοι ,Αμερικάνοι ελληνική δεξιά που ούρλιαζε κάθε μέρα 1965-1867 και τα κατάφεραν αντί να βοηθήσει να πάει μπροστά ο τόπος μας φέρουνε με τους αποστάτες και την χούντα στην Ελλάδα το Πολυτεχνείο το Κυπριακό κλπ.

Ό,τι και να πούμε μετά τόσα χρόνια όποια πορεία και αν κάνουμε από το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης μέχρι την Τσιμισκή ελάχιστα θα συγκινήσουμε τον κόσμο και το χειρότερο είναι ότι τα νέα παιδιά μέσα στα πανεπιστήμιο που μας έδωσαν ζωντάνια πλέον δεν υπάρχουν και αυτό είναι το δράμα για την ερχόμενη ηγεσία σε αυτό τον τόπο.

 Γι αυτό θέλω να κλείσω και να θυμηθώ όλους αυτούς που έφυγαν από τη ζωή που περάσαμε μαζί φυλακές εξορίες βασανιστήρια κλπ.

 Πριν μερικές μέρος έφυγε από τη ζωή ενός φίλος που ήτανε στη φυλακές της Αίγινας και στην κηδεία του στα νέα κοιμητήρια φτιάχναμε παζάρια με τον Παπά της εκκλησίας αν θα πρέπει να πούμε πέντε κουβέντες για αυτόν που έφυγε και μας έλεγε ο Παππάς ότι υπάρχει εντολή πλέον να μη γίνονται ομιλίες της εκκλησίες για αυτούς που φεύγουνε,

 Και τότε θυμήθηκα τον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης στα χρόνια της χούντας Παρασκευόπουλο ο οποίος είχε έρθει στις φυλακές της Επταπυργίου και ενώ κάναμε απεργία επί 50 μέρες και μας είπε ότι εγώ αν ήμουνα στη θέση του Παπαδόπουλου θα σας είχα κρεμάσει αυτή ήταν η ηγεσία της εκκλησίας εκείνα τα χρόνια.

 Και σήμερα αυτή η ηγεσία δεν μας αφήνει να αποχαιρετήσουμε τους συντρόφους μας που φεύγοντας από τη ζωή.

 Το σύνθημα ήτανε το Πολυτεχνείο ζει αυτό μας οδηγοί επίσης οι φυλακές και τα βασανιστήρια που δύσκολα εκείνα τα χρόνια είναι να τα φανταστεί κανένας καμία φορά όταν τα λέμε και οι απέναντί μας μερικοί γελάνε γιατί απλά δεν τους ενδιαφέρει καθόλου και το λέω αυτό στον εαυτό μου ότι άδικα τα λες Ανέστη κράτα την ιστορία για τον εαυτό σου και το Πολυτεχνείο ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας αν και κάθε ένας μπορεί . Το μόνο μας έμεινε είναι η τραγωδία της Κύπρου διότι είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου στην χούντα, καλά (ανεβήκατε αλλά το θέμα είναι πως θα κατέβετε) και κατέβηκαν με την μεγάλη ήτα του Ελληνικού στρατού στην Κύπρο..

 

Ανέστης Αναστασιάδης