Γράφει ο Αντώνης Λιάκος**
Δεν έχω δει στη ζωή μου παρόμοια συγκέντρωση στην Αθήνα, ούτε στη Θεσσαλονίκη. Ούτε τόσο πολλές και τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και όπου γης ελληνισμός. Προφανώς το πένθος και η συγκίνηση. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ούτε εξηγούνται αυτά με θεωρίες συνωμοσίας.
Παρατηρούσα τον κόσμο που ανέβαινε στη Σταδίου και ερχόταν από τις δυτικές συνοικίες, τις πιο φτωχές και υποβαθμισμένες της Αθήνας. Ανέβαινε ένα ποτάμι, φάτσες σκληρές που δεν βλέπεις συχνά, κόσμος ερχόταν ίσως για πρώτη φορά σε μια συγκέντρωση, ενδεχομένως να είχε μήνες ή χρόνια να περπατήσει στο κέντρο της Αθήνας.
Πάνδημη, κυριολεκτικά, συγκέντρωση. Τι ήταν αυτό που κινητοποίησε τόσους ανθρώπους; Ποια χορδή έθιξε η υπόθεση Τέμπη στον καθένα και στην καθεμία ξεχωριστά, και συνολικά, τι ήταν αυτό που πήρε πανεθνική, πάλι κυριολεκτικά, διάσταση;
Πρέπει να το καταλάβουμε. Το πόρισμα της Επιτροπής Δυστυχημάτων που βγήκε χτες ήταν ένα ισχυρό χαστούκι στην κυβέρνηση. Εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου που υπερβαίνει τα όρια της εγκληματικής αμέλειας. Πληρώνουμε τη μνημονιακή πολιτική που είδε το φάρμακο να περικόψει τις κοινωνικές δαπάνες και να αποψιλώσει από προσωπικό τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Πληρώνουμε το μοντέλο ανάπτυξης που στράφηκε σε αυτοκινητόδρομους με διόδια, στις αεροπορικές εταιρίες και στην κατανάλωση καυσίμων. Πληρώνουμε την ανοργανωσιά, τον αρπακολισμό και την πολιτική των κολλητών της τωρινής κυβέρνησης που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Πληρώνουμε την αποτυχία του εκσυγχρονισμού. Μεγάλα λόγια για πολυδύναμο εκσυγχρονισμό και μεταρρυθμίσεις, αλλά οι μόνες που εφαρμόζονται είναι αυτές που ευνοούν τις τράπεζες και περιορίζουν τα εργασιακά δικαιώματα.
Και το Πόρισμα της Επιτροπής Δυστυχημάτων δεν αναφέρεται στο καρναβάλι που στήθηκε, από την πρώτη στιγμή, για την απόσειση των ευθυνών και για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Δυο χρόνια και δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε. Και κάτι ακόμη. Δυο χρόνια και η κατάσταση στα τραίνα εξίσου επισφαλής και επικίνδυνη. Δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ελλάδα. Ο,τι λειτουργεί είναι μικρότερο από αυτό που λειτουργούσε πριν από ένα αιώνα.
Όλα αυτά, η αίσθηση των συγκαλύψεων από τη μια υπόθεση στην άλλη, η αίσθηση ατιμωρησίας που έχουν οι ελίτ, το ανικανοποίητο αίσθημα και αίτημα δικαιοσύνης, η αίσθηση του κόσμου να διακηρύξει και να υποστηρίξει την αξιοπρέπειά του, αυτά τον έβγαλαν στις πλατείες. Αλλά και συνολικά. Αυτή είναι μια μέρα ιστορική, και τίποτε δεν μπορεί να είναι αύριο ίδιο. Μια μέρα ιστορική, στην οποία το ίδιο το έθνος -να ας μιλήσουμε με τον όρο αυτό- στέκεται για να ξανασκεφτεί την πορεία του. Μισό αιώνα μετά το Πολυτεχνείο και την Μεταπολίτευση, είναι αυτή η Ελλάδα που μας αξίζει;
(Ο Αντώνης Λιάκος είναι Έλληνας ομότιμος καθηγητής νεότερης ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας)
Αναρτήθηκε από: dnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητοί αναγνώστες,
Εκτιμούμε ιδιαίτερα τις απόψεις και τις σκέψεις σας. Σας ενθαρρύνουμε να συμμετέχετε ενεργά στις συζητήσεις, με σχόλια που προάγουν την καλοπροαίρετη ανταλλαγή απόψεων.
Για τη διασφάλιση ενός πολιτισμένου και φιλικού περιβάλλοντος, παρακαλούμε να αποφύγετε σχόλια που περιέχουν:
Υβριστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο.
Προσωπικές επιθέσεις ή μειωτικούς χαρακτηρισμούς.
Περιεχόμενο που παραβιάζει τη δεοντολογία ή τους κανόνες ευγένειας.
Η συντακτική ομάδα διατηρεί το δικαίωμα να διαγράφει σχόλια που δεν συμμορφώνονται με τους παραπάνω κανόνες, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση.
Ευχαριστούμε για την κατανόηση και τη συνεργασία σας!
Aridaia-gegonota.blogspot.com