ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

          Γράφει ο Γιώργος Παπαντωνίου 

       Ακούμε από την τηλεόραση και μαθαίνουμε διαβάζοντας εφημερίδες ότι αποφασίστηκε από τους κυβερνόντες την χώρα η δημιουργία φράγματος από συρματόπλεγμα μήκους 12 χλμ. και ύψους 6μέτρων στον Έβρο

, στα σύνορα, για να εμποδίζει την μετακίνηση δυστυχισμένων ανθρώπων προς ένα καλύτερο αύριο. Πεινασμένοι ή διωγμένοι από βάρβαρες πολιτικές, από άπονες εξουσίες, ξεριζώνονται από τις εστίες τους ψάχνοντας το επιούσιων της επιβίωσης ή τις δημοκρατικές ελευθερίες που έχει δικαίωμα κάθε άνθρωπος στον πλανήτη που λέγεται Γή! Οι σημερινοί άρχοντες του τόπου μας, που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις για το χτίσιμο του τείχους αυτού, είναι αυτοί που πριν λίγες δεκαετίες κόπτονταν, μαίνονταν, διαμαρτύρονταν εναντίον του τείχους του Βερολίνου! Το τείχος του αίσχους, το τείχος της ντροπής, το τείχος της βαρβαρότητας το αποκαλούσαν, ενώ οι άλλοι αυτοί που το έχτισαν το 1962 το έλεγαν το τείχος της ειρήνης! Οι άλλοι μπορεί να είχαν δίκιο` γιατί αφού καταφέραμε να το γκρεμίσουμε το τείχος του «αίσχους» σκοτείνιασε ο ουρανός και ταράχτηκε η Ευρώπη και όλη η υφήλιος! Οι οικονομικοί πόλεμοι κηρύχτηκαν και μαίνονται σήμερα αφανείς μυστικοί αόρατοι γιατί αφανίζουν τους λαούς μπαμπέσικα δίχως να πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι, δίχως να μυρίζει μπαρούτι! Χειρότερος και καταστρεπτικότερος ο οικονομικός πόλεμος που αρχίσαμε να βιώνουμε σήμερα και δυσοίωνα τα αποτελέσματά του. Τα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα μάχονται ποιος θα επιβιώσει και ποιος θα σβήσει από το χάρτη επιφέροντας μεγάλα πλήγματα στους φτωχούς λαούς γιατί όλοι αυτοί τα πληρώνουν. Προς το παρών η πείνα αναγκάζει τις μαζικές μετακινήσεις ανθρώπων για βρουν τροφή και να επιβιώσουν. Αλλοίμονο όμως αν διψάσουν, αν στερηθούν το πόσιμο νερό που είναι το 1,5% του υγρού στοιχείου του πλανήτη μας. Τότε θα έρθει η τρίτη παγκόσμια καταστροφή του ανθρώπινου γένους! Μου φαίνεται ότι είναι προ των «θυρών»!

            Το τείχος του Βερολίνου, το προσφωνούσαμε τείχος του αίσχους, τείχος της βαρβαρότητας και συμβάλαμε και καταφέραμε το γκρέμισμα του, διεθνής επιτυχία! Σήμερα εμείς αποφασίσαμε να χτίσουμε το τείχος του Έβρου που σκοπό έχει να εμποδίσει μαζικές μετακινήσεις δυστυχισμένων πεινασμένων συνανθρώπων μας που ψάχνουν, ζητούν την επιβίωση!

            Όταν πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια αστρική σκόνη και αέρια μετατράπηκαν σε στερεά μορφή και δημιουργήθηκε ο πλανήτης μας με προδιαγραφές δημιουργίας ζωής που είμαστε και οι μόνοι στο ηλιακό μας σύστημα, έγινε εξ’ ίσου για όλους για όλα τα έμβια όντα δίχως σύνορα, δίχως τείχη, δίχως διακρίσεις σε γαλαζοαίματους και λαϊκούς, δίχως πλούσιους και φτωχούς, δίχως ιεράρχες και ποίμνια, δίχως ρατσιστικές διακρίσεις σε λευκούς, μαύρους, κίτρινους και κόκκινους! Ο πλανήτης μας δημιουργήθηκε εξ’ ίσου για όλους μας. Σύνορα, τείχη και ρατσιστικές διακρίσεις τις επινόησε το ζώο που από άγνωστη αιτία αναπτύχθηκε το μυαλό του και επεκράτησε των άλλων έμβιων όντων, που δεν είναι άλλο από τον άνθρωπο!

            Δεν είναι όμως το τείχος που κτίστηκε ή θα χτιστεί στον τόπο αυτό το πρώτο! Προϋπήρξαν και άλλα τείχη στο παρελθόν ορατά και αόρατα, τεχνητά και φυσικά!
 Μην ξεχνάμε το υδάτινο τείχος του Αιγαίου που χώριζε τους κομμουνιστές από την υπόλοιπη κοινωνία μεταπολεμικά!

Σε μια και μόνο νύχτα τους μάζευαν και τους εξόριζαν στα ξερονήσια του αρχιπελάγους μακριά από μάνα, πατέρα, σύζυγο και παιδιά!
 Ατενίζοντας το υδάτινο φράγμα που τους εμπόδιζε να πάνε στα σπίτια τους στα προσφιλή τους πρόσωπα τραγουδούσαν: Βράχο, βράχο τον καημό μου τον μετράω και πονώ κι είναι το παράπονό μου πότε μάνα θα σε δώ! Οι περισσότεροι από τους εξόριστους εκείνους άφησαν την τελευταία τους πνοή στα μπουντρούμια της Γυάρου, της Μακρονήσου, του Αϊ-στράτη και ολούθε! Τους εμπόδιζε το υγρό τείχος της θάλασσας να συναντήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Άλλο τείχος φυσικό και πανύψηλο έτυχε να είναι το τείχος του Γράμμου, του Βίτσι, του Νίτσε και της Τζένας. Για να σωθούν, πίσω από αυτό κατέφυγαν οι ηττημένοι του εμφυλίου πολέμου, οι αντάρτες, και αφού του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια δεν τους επιτράπηκε ποτέ να γυρίσουν στα σπίτια τους από το επονομαζόμενο παραπέτασμα, να συναντήσουν μάνα, πατέρα, σύζυγο και μικρά παιδιά! Θύμα αυτού του πανύψηλου τείχους είμαι και εγώ όπου πίσω από αυτό βρέθηκε ο πατέρας μου, ο ηττημένος αντάρτης στην τότε Γιουγκοσλαβία, στην πόλη των Σκοπίων. Μακριά από μάνα , πατέρα, σύζυγο και παιδί. Μας χώριζε το τείχος της Τζένας, φυσικό, με ύψος 2.188 μέτρα. Θυμάμαι την γιαγιά μου, τη μάνα του πατέρα μου,  να κραυγάζει με καημό, με απόγνωση, με απόγνωση, με αγωνία, να καταριέται την Τζένα που τη χώριζε από τον αγαπημένο της γιό. Φυσικά η Τζένα δεν έφταιξε σε τίποτα. Άνθρωποι την κάνανε τείχος αδιαπέραστο, μεταξύ μάνας και γιου! Αυτήν τη Τζένα, έλεγε, θα την σχίσω στα δύο και θα πάω να συναντήσω τον Γιάννη μου, τον γιό μου, το σπλάχνο μου. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ πια!

            Η Τζένα παραμένει και σήμερα στην θέση της πανύψηλη και επιβλητική, τείχος φυσικό που χωρίζει ανθρώπινες κοινωνίες, ορίζοντας την σύνορο επιτροπής καταρτισμένης από Άγγλους, Γάλλους και Αμερικάνους που μ’ αυτόν τον τρόπο δημιούργησαν προτεκτοράτα τα τους στα Βαλκάνια χωρίζοντας τους λαούς σε βόρειους, νότιους και ανατολικούς. Σε βάρβαρους επιγόνους αρχαίων πολιτισμένων λαών για να πετύχουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια με το «διαίρει και βασίλευε»!.

            Εμείς τραγουδούσαμε: «όπλα θες δώσουνε, τανκς και αεροπλάνα, βαράτε τους βάρβαρους τα άτιμα σκυλιά». Τα όπλα μας τα δίνανε γιατί αυτοί τα παρασκευάζανε για να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, να καλλιεργηθούν έχθρες στα Βαλκάνια και αυτοί να κάνουν εύκολα τη δουλειά τους.

            Όταν οι άλλοι χτίζουν διαχωριστικά τείχη τους κατηγορούμε. Τώρα όμως που εμείς χτίζουμε το τείχος του Έβρου, καλώς κάνουμε. Ο λαός λέει: «Όταν μας βαράνε πονάει, όταν εμείς βαράμε δεν καταλαβαίνουμε τίποτε»!

Γιώργος Παπαντωνίου

Θεοδωράκι