Κατώτατος μισθός: Η διατίμηση της Εργασίας και η έλλειψη εργατικών χεριών

Γράφει ο Χρήστος Μέγας

Μόνο μια σοβαρή αύξηση των αμοιβών στην εργασία θα κινητοποιήσει τους νέους «να βγουν στην αγορά και να διεκδικήσουν τη ζωή». Σήμερα η απόφαση για τον κατώτατο μισθό.

Σήμερα αναμένεται το κυβερνητικό συμβούλιο να αποφασίσει την… τιμή της Εργασίας. Της μόνης διατίμησης (ορισμός ανωτάτης τιμής) που υπάρχει στη χώρα. Ένας τρίτος, ένας πολιτικός θεσμός, θα ορίσει την αξία της εργασίας που προσφέρεται σε κάποιον τρίτο.

Έτσι, το ημερομίσθιο θα πάρει αύξηση λίγα σεντς, πάντως λιγότερα από 60 την ημέρα, με πιθανότατο σενάριο από τα 29,04 € να φτάσει στα 29,60 (αύξηση περί το 2%)!

Κάτι τέτοιο, δηλαδή η διαμόρφωση μιας αξίας, δεν ισχύει (ή, καλυτέρα, καταργήθηκε εδώ και δεκαετίες) ούτε για το κεφάλαιο (επιτόκια), ούτε για τα είδη πρώτης ανάγκης (πετρέλαιο, ψωμί κ.λπ.). Επανήλθε εν μέσω μνημονίων μόνο για την Εργασία. Και αυτό γιατί αποφασίστηκε ότι οι αμοιβές στην Ελλάδα είναι… αντιαναπτυξιακές. Επιβλήθηκε λοιπόν μείωση των ημερομισθίων ώστε να πάρει μπροστά η οικονομία, να μειωθεί το κόστος παραγωγής, να γίνουν εξαγωγές. Το πείραμα(;), όπως θα δείξομε και στη συνέχεια, απέτυχε!

Και ακόμη χειρότερα: Αφαιρέθηκε η ευθύνη ορισμού του μισθού από τους εργοδότες (ΣΕΒ κ.λπ) και τους εργαζομένους (ΓΣΕΕ), και μεταφέρθηκε στο πολιτικό σύστημα και μέσω των αξιολογήσεων και της εποπτείας της τρόικας, πέρασε αυτούσια η διαδικασία στους δανειστές.

Πέραν βλασφημίας, ένας τρίτος να ορίζει την αξία της εργασίας, κάτι που παραπέμπει στη φεουδαρχία (δουλοπάροικοι) και σε απολυταρχικά καθεστώτα, η πρόσφατη ιστορία έδειξε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αποδοτικό.

1.Κατά τα τελευταία δέκα χρόνια οι αμοιβές μένουν καθηλωμένες, αφού υποβαθμίστηκαν κατά 25% το 2011. Αλλά αυτό δεν βοήθησε καν τις εξαγωγές. Η σχετική βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών προήλθε από την… φτωχοποίηση των εργαζομένων και την μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος (πτώση εισαγωγών).

2.Η ανεργία παραμένει σε φρικτά επίπεδα (17-26%) για περισσότερο από έντεκα χρόνια και δεν προβλέπεται αποκλιμάκωση παρά την μετανάστευση σχεδόν 500.000 επιστημόνων στο εξωτερικό (brain-drain).

3.Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σοβαρή έλλειψη εργατικών χεριών μέσης, κυρίως, εξειδίκευσης, αποτέλεσμα του πολυεπαγγελματισμού (την επιχειρηματικότητα της ανάγκης κυρίως σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, μάγειρες, σερβιτόροι, μετρ κ.α.), αλλά και χαμηλών αμοιβών. Ο βασικός μισθός (650 € μεικτά, αλλά 545 πληρωτέα «στο χέρι»-και μόνον 635 € αν συνυπολογιστούν τα Δώρα-13ος και 14ος μισθός), κινείται χαμηλότερα από το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα για 4μελή οικογένεια με επίδομα στέγασης (400 € οικονομική ενίσχυση και 175 € επίδομα στέγασης). Έτσι, οι κρατικές παρεμβάσεις δημιουργούν στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας. Η ΓΣΕΕ έχει καταδείξει ότι εάν ο βασικός μισθός ανερχόταν στο 60% του ενδιάμεσου μισθού (από την 4ωρη απασχόληση με τον ελάχιστο μισθό, μέχρι το ανώτερο επίπεδο) ο εισαγωγικός μισθός θα έπρεπε να διαμορφώνεται στα 809 €.

4.Το πραγματικό εργατικό εισόδημα σε πολλές περιπτώσεις είναι κάτω των 545 ευρώ το μήνα καθαρά (650 € μεικτά) καθώς 650.000 (κυρίως νέοι) εργάζονται με μερική απασχόληση και η μέση αμοιβή τους φτάνει στα 400 € (στοιχεία του ΕΦΚΑ).

5. Η παγκόσμια οικονομία εισήλθε στην 4η βιομηχανική επανάσταση και την ρομποτική και πολλά ινστιτούτα συζητούν την μείωση του χρόνου εργασίας λόγω των αυτοματισμών. Την ίδια στιγμή στη χώρας μας ορισμένοι θεωρούν «αναπτυξιακό» πλεονέκτημα την χαμηλή αμοιβή. (Εάν επιτρεπόταν από την συνθήκη ένταξης στην ΕΟΚ, πιθανότατα θα θεσπιζόταν και φόροι εισαγωγής στα βιομηχανικά προϊόντα προκειμένου να «στηριχτεί» η ντόπια παραγωγή…)

6.Τα «ψιχία» στον βασικό-κατώτατο μισθό ανακοινώνονται την στιγμή που τα είδη πρώτης ανάγκης και το «καλάθι της νοικοκυράς» πήρε φωτιά από την ακρίβεια και τις συχνές ανατιμήσεις.

7.Η με κρατική απόφαση διαμόρφωσης του οικογενειακού εισοδήματος πέραν από ταξική παρέμβαση που, εκ των πραγμάτων, διατηρεί στο όριο της φτώχειας τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, λειτουργεί και αντιπαραγωγικά καθώς λειτουργεί με οριζόντιο και ομοιόμορφο τρόπο. Αφαιρεί δηλαδή τα κίνητρο που η ίδια η αγορά αποζητά προκειμένου να αναπτυχθεί υγιώς.

Μόνο μια σοβαρή αύξηση των αμοιβών θα κινητοποιήσει τους νέους «να βγουν στην αγορά και να διεκδικήσουν τη ζωή». Και μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί ο φόβος της πανδημίας, θα υπάρχουν κίνητρα εξέλιξης και θα περιοριστεί το «ακροατήριο» των εντιεμβολιαστών. 

Πηγή: ieidiseis.gr