Λουδοβίκος ΙΔ’: Οι βρωμερές συνήθειες του βασιλιά και η εμμονή του που υποχρέωσε τις γυναίκες να γεννούν ξαπλωμένες μέχρι σήμερα

Μια μέρα σαν σήμερα πέθανε - ακόμα κι αυτός - ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΔ’. Ο κραταιός μονάρχης του 17ου αιώνα, είχε κάποιες βρωμερές συνήθειες και μια εμμονή που έκανε τις γυναίκες να γεννούν ξαπλωμένες και που μέχρι σήμερα έτσι συνεχίζουν…

 Η βασίλισσα Ελισάβετ το παλεύει και μπορεί να το ξεπεράσει! Ποιο; Το ρεκόρ του Λουδοβίκου ΙΔ’. Ο βασιλιάς της Γαλλίας, ο Βασιλιάς Ήλιος όπως έχει καταγραφεί στα εύξεινα κεφάλαια της Ιστορίας, κυβέρνησε από τον θρόνο του 72 χρόνια μέχρι που πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου του 1715, σε ηλικία 77 χρονών.

Μέχρι σήμερα ο Λουδοβίκος παραμένει ο μακροβιότερος μονάρχης στην Ευρώπη. Και η Ελισάβετ, θέλει ακόμα δυο χρόνια για να πατήσει τα 98 και να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Louis XIV.

Ο Βασιλιάς Ήλιος λοιπόν, του Οίκου των Βουρβόνων, βασίλεψε από το 1643 - από τη νηπιακή ηλικία των 4 χρονών δηλαδή - έως τον θάνατό του το 1715.
Ο Βασιλιάς Ήλιος πίστευε ότι είχε σταλεί από τον Θεό προσωπικά, για να κυβερνήσει τη Γαλλία και αν κρίνουμε από τα χρόνια που κυβέρνησε, μάλλον ήταν ευνοούμενος του Θεού, ή με μια άλλη ανάγνωση, ο Θεός δεν τον ήθελε σύντομα κοντά του…

Τον λάτρεψαν οι γυναίκες

Ο Λουδοβίκος ήταν ίσως ο πιο ισχυρός άνδρας στην Ευρώπη, αν όχι σε ολόκληρο τον κόσμο της εποχής του. Κι αν αυτό είναι υπερβολικό, σίγουρα ήταν ο πλουσιότερος, χωρίς αμφιβολία! Όπως είναι λογικό, οι γυναίκες λάτρευαν τον Λουί· είχε τα πάντα να τους προσφέρει: γοητεία, χάρη, κομψότητα, στιλ, (και κυρίως) διαμάντια.

Ο βασιλιάς - ήταν γνωστό ότι - είχε μια ισχυρή λίμπιντο και μοιραζόταν το βασιλικό του κρεβάτι με μυριάδες ερωμένες! Τα παιδιά του; Αμέτρητα! Και είχε και ένα… ίρτζι που θα ‘λεγε κι ο Βέγγος: ήθελε να βλέπει τις γυναίκες του να γεννούν! Κι επειδή η μέχρι τότε διαδικασία του τοκετού δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο (το διαδεδομένο τότε σκαμνί τοκετού του έκρυβε τη θέα), προώθησε μια νέα μέθοδο: οι ετοιμόγεννες ξάπλωναν με τα πόδια ψηλά και απλωμένα σαν φτερά αετού, ώστε ο βασιλιάς να μπορεί να επιθεωρήσει προσεκτικά τι συνέβαινε λεπτομερώς.

Ο Λουδοβίκος το απόλαυσε τόσο πολύ, που σχεδιάστηκε ειδικό κρεβάτι για να ταιριάζει στις απαιτήσεις του, που με τον καιρό η πρακτική αυτή έγινε δημοφιλής ακόμα και μέχρι τις μέρες μας. Είδες ο Λουδοβίκος;

Θρόνος - λεκάνη!

 Και αν επί των (πολλών) ημερών του, η Γαλλία έγινε υπερδύναμη, ο βασιλιάς Λουδοβίκος είχε κάποιες συνήθειες που καταγράφηκαν στις σελίδες των παραλειπόμενων και αξίζει να αναφέρουμε.

Για παράδειγμα, ο Λουί ήταν ένας από τους λιγότερο ντροπαλούς μονάρχες, καθώς πολλές από τις προσωπικές του δραστηριότητες δεν δίσταζε να τις κάνει μπροστά στους υπηκόους του. Να όπως την αλλαγή του πουκάμισου του ας πούμε… Α, και τη χρήση της τουαλέτας…

Ο Λουδοβίκος εικονίζεται σαν Θεός, δεξιά, στον πίνακα του Ζαν Νοκρέ. /wikimedia.org

Ο Λουδοβίκος καθόταν σε έναν θρόνο που λειτουργούσε και ως λεκάνη τουαλέτας, (κάτι σαν τις σημερινές καρεκλίτσες για τους τετραπληγικούς…) μια συνήθεια που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, ο βασιλιάς έκανε μπάνιο μόνο τρεις φορές στη ζωή του, καταλαβαίνετε ότι η γαλλική αυλή έκλεινε τη μύτη της... Για να κρύψει τη δυσοσμία, ο Λουί είχε μια ομάδα χημικών, υπεύθυνη για την παραγωγή αρωμάτων, με τα οποία περιχυνόταν. Να και η ρίζα της προέλευσης των διάσημων γαλλικών parfum…

Δύναμη και πλούτος

Μπορεί η αυλή του Λουδοβίκου να μύριζε κάπως περίεργα, όμως η περίοδος της διακυβέρνησής του μοσχοβολούσε ισχύ και μεγαλοσύνη. Αν και άφησε τη Γαλλία σε δεινή οικονομική κατάσταση όταν κι εκείνος άφησε τα εγκόσμια, η βασιλεία του αποτέλεσε σταθμό στη γαλλική ιστορία. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ άφησε βαθιά σημάδια στον 17ο αιώνα, και γι' αυτό ο αιώνας αυτός ονομάζεται από πολλούς ιστορικούς ο Μεγάλος Αιώνας (Le Grand Siecle), ή Αιώνας του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και θεωρείται ανάλογος του χρυσού αιώνα του Περικλή.

Μονάχα ο Θεός είναι μεγάλος

Και φθάνουμε στο τέλος· γιατί όλα, ακόμα και η βασιλεία ενός Λουδοβίκου, έχουν ένα τέλος. Κάποτε λοιπόν ήρθε η ώρα ο ήλιος να βασιλέψει, μεταφορικά. Όλοι γύρω του είχαν πεθάνει: γιοί, εγγόνια, συνεργάτες, φίλοι. Είχε απομείνει ένας άρρωστιάρης δισέγγονος και μία θρησκόληπτη - θλιμμένη ερωμένη αποτραβηγμένη στο Μέγαρο της, το μεγάλο Τριανόν ή στο μοναστήρι του Σεν Σιρ.
Ο γέρο βασιλιάς είχε χάσει πια όλα του τα δόντια και οι γιατροί, βγάζοντας του τις ρίζες, είχαν δημιουργήσει μία τεράστια επώδυνη τρύπα στον ουρανίσκο. Κι ανάμεσα σε όλα αυτά τα βάσανα, είχε και ακατάσχετες διάρροιες που του κατάτρωγαν τα σωθικά. Η Γαλλία περίμενε πως ο Λουδοβίκος ύστερα από 70 χρόνια βασιλείας θα αποφάσιζε πια να πεθάνει.

Στις 25 Αυγούστου του 1715, ο βασιλιάς υπαγόρευσε τη διαθήκη του ορίζοντας αντιβασιλέα το Φίλιππο της Ορλεάνης. Την 1η Σεπτεμβρίου το πρωί είπε στους υπηρέτες του, που έκλαιγαν: «Με πιστεύατε αθάνατο;».
Δεν ήταν!
Λέγεται πως του είχε πει η μητέρα του, όταν ήταν μικρός παιδί μου να μοιάσει στον παππού σου και όχι στον πατέρα σου και όταν ο βασιλιάς ρώτησε «γιατί», εκείνη του απάντησε: στον θάνατο του πατέρα σου γελούσαν, στου παππού σου έκλαιγαν…

Εννιά μέρες μετά, η νεκρική πομπή με τον Βασιλιά Ήλιο να δύει, διέσχιζε τους δρόμους του Παρισιού, ανάμεσα από το πλήθος που τραγουδούσε. Στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου ο επίσκοπος Μασιγιό άρχισε τον επικήδειο του με κάτι τετριμμένο αλλά πέρα για πέρα αληθινό: «Μονάχα ο Θεός είναι μεγάλος»…

Πηγή: ethnos.gr